پرسپوليس و شرايطي مشابه فصل قهرماني؛ 5 هفته به پايان 7 امتياز عقب بودند!

پرسپوليس با علي دايي  در شرايط بغرنجي قرار گرفته اما نه آنقدر بغرنج كه بتوان همه آرزوهاي  هواداران اين تيم براي قهرماني مجدد را بر باد رفته ديد.

البته شرايط سرخ ها وقتي بحراني و بغرنج به نظر مي رسد كه بدانيم  اين تيم همين چند هفته پيش بعد از ماه ها  به صدر جدول رسيده و با مهره هايي كه در اختيار داشت شانس مسلم قهرماني  به حساب مي آمد  و حالا بعد از چهار بازي  بدون برد كه سه باخت و يك مساوي برايشان در بر داشته  به رده پنجم سقوط كرده اند و در فاصله  6 هفته تا پايان كار 5 امتياز با صدر فاصله دارند.

پرسپوليس در 6 بازي پاياني  كار سختي براي  رسيدن به صدر و رسيدن به قهرماني دارد اما براي آن دسته از هواداران نسبتا اميدوار كه هنوز معتقدند مي توان به قهرماني رسيد  بازي با سپاهان مي تواند استارت مجددي براي  بازگشت به اوج باشد .

 اگر خوش بين باشيم يا اميدوار شايد بتوان شرايط فعلي پرسپوليس را با تيمي كه در ليگ هفتم قهرمان شد  مشابه دانست.پرسپوليس در آن سال  و با وجود كسر 6 امتياز به خاطر  شكايت رافائل ادرهوي نيجريه اي،خريد عجيب دوره مديريت  محمد حسن انصاري فرد با افت وحشتناك استقلال و ساير رقبا  تنها با سپاهان در كورس بود و كسي روي صباباتري به عنوان شانس مسلم قهرماني حساب باز نمي كرد.

تيم قطبي در هفته بيست و پنجم بعد از باخت به ذوب آهن  كه با نتيجه دو بر صفر در اصفهان رخ داد   پا به دربي گذاشت و مقابل رقيب سنتي تن به تساوي داد.بعد از دربي باخت 4 بر يك در اهواز مقابل استقلال اين شهر و تيم  مجيد جلالي  تيم قطبي را به اوج حاشيه فرو برد.اتفاقات  داخل رختكن اهواز و تحركات ليدرها و يكي دو بازيكن تيم  اوج حاشيه هاي آن فصل پرسپوليس بود كه تيم را به شدن به حاشيه و بحران برد اما بعد از اين بازي آن دو بازيكن بي سر و صدا از تيم كنار گذاشته شدند و شرايط نسبتا ارامي بر تيم حكمفرما شد.

 بعد از اين اتفاق پرسپوليس با دو گل ملوان را شكست داد  تا بعد از سه هفته دوري از برد بالاخره طعم پيروزي را بچشد  اما مساوي هفته بعد از آن در كرمان كاري كرد تا همه  شانس سپاهان را بسيار بيشتر از پرسپوليس بدانند و روياهاي تيمي كه به قهرماني دل بسته بود تا حدود زيادي نقش بر آب شود.اتفاقا در آن فصل سپاهان با هر تيمي كه مصاف مي داد هفته بعد همان تيم مقابل پرسپوليس قرار مي گرفت.

در روزهايي كه پرسپوليس  نتايج ضعيفي مي گرفت تيم  ژوروان ويراي بعد از تساوي در دربي اصفهان،هم استقلال تهران را برد هم استقلال اهواز را .آنها در انزلي هم تيم ملوان را 2-1 شكست دادند تا بردهايشان تداوم داشته باشد اما مثل پرسپوليس مقابل مس متوقف شدند.برد سخت   2-3 در كرمانشاه مقابل تيمي كه در حال سقوط بود باز هم سپاهان را در صدر نگه داشت  تا در هفته بيست و نهم  و بعد از تساوي  پرسپوليس در كرمان اختلاف سپاهان با سرخ ها در رده دوم به 7 امتياز برسد و اهالي فوتبال و كارشناسان شانس قهرماني  تيم اصفهاني را بيشتر بدانند.

پرسپوليس اما از هفته سي ام اوج گرفت.تيم قطبي با برد 5 بر صفر مقابل شيرين فراز شرايط بهتري پيدا كرد و  هفته بعد از آن سايپا را هم برد .تساوي مقابل برق شيراز در دو هفته مانده به پايان نااميد كننده بود اما آن طرف سپاهان هم  به زمين سفت رسيده بود.زردهاي اصفهاني  بعد از باخت  يك بر صفر مقابل سياپا  در شيراز يك مساوي  پرگل 3-3 مقابل برق داشتند  و البته مقابل صباباتري گل محمدي هم 2-2 متوقف شدند.

پرسپوليس در هفته مقابل پاياني  با يك بازي درخشان و در حضور 100 هزار تماشاگر 4-1 تيم خوب يحيي را برد و در آن سو سپاهان با گل حاج صفي ستاره هاي آن روزهايش  كار را به روز آخر كشاند.

در هفته پاياني و قبل از انجام بازي آخر شرايط طوري شده بود كه سپاهان  با يك تساوي هم مي توانست قهرمان  فصل شود اما در بازي آخر كه حكم فينال ليگ را داشت اين پرسپوليس بود كه در دقيقه 6+90 گل برتري را زد و با برد 2-1 قهرمان شد.

اين قهرماني پرسپوليس كه  فعلا آخرين قهرماني اين تيم در ليگ برتر به حساب مي آيد  هم به خاطر شكل دراماتيك به دست آمدنش هم به خاطر آن 6 امتيازي كه از اين تيم كسر شد  همواره در ذهن هواداران اين تيم خواهد ماند اما  شايد اتحاد و يكدلي بعد از بازي با  استقلال اهواز كه حتي بعد از تساوي نااميد كننده در كرمان هم  از بين نرفت دليل اصلي قهرماني  سرخ ها با افشين قطبي باشد.

بسياري  صلح مرزبان و استيلي با  قطبي،كنار گذاشتن بازيكنان ياغي ،اتحاد بازيكنان و  مديريت باشگاه بر ليدرهاي معترض را دلايل عمده آن قهرماني مي دانند   و شرايط آن روزهاي پرسپوليس را با وضعيت فعلي اين تيم مقايسه مي كنند.

برخي از بازيكنان آن تيم مي گويند تيم آن روزهاي پرسپوليس هم خوب هدايت و مديريت شد هم تيم يكدست تري نسبت به تيم امسالش بود اما در عوض معتقدند اين تيم پرستاره تر و پرمهره تر از  آن تيم  است  و نفرات تاثير گذار بيشتري نسبت به مجموعه اي دارد كه آخرين قهرماني ليگ را براي سرخ ها به ارمغان آورد.

البته سختي كار در مقايسه با  شرايط آن فصل به تعدد رقبا بر مي گردد.پرسپوليس در آن فصل تنها سپاهان را رقيب خود مي ديد و البته صباباتري با يحيي گل محمدي هم تا هفته هاي پاياني موي دماغ شان بود اما امسال به غير از همين سپاهان كه دوباره  به عنوان مدعي به پا خاسته استقلال،فولاد و نفت تهران هم سفت و سخت دنبال قهرماني هستند و اصلا نمي خواهند كم بياورند.

با اين حال شايد خيلي ها  بايد اميدوار به مديريت و هدايت تيم توسط علي هاي  در راس كار باشند.يكي علي دايي كه تيم را كنترل و هدايت مي كند و ديگري علي پروين كه حداقل تا پايان فصل همه كاره باشگاه است و  قرار است با حل مشكلات  و جمع و جور كردن  بحران ها خيال كادر فني را از ادامه راه راحت كند.

البته شايد اگر  فولاد،استقلال،سپاهان و حتي تراكتورسازي رده ششمي  در حين برگزاري رقابت هاي ليگ برتر وارد ليگ قهرمانان آسيا مي شدند  شرايط براي پرسپوليس و بازگشت به كورس راحت تر بود چرا كه اين مدعيان ضمن برخورد با يكديگر در ليگ به سبب شركت در ليگ قهرمانان به لحاظ بدني و ذهني تحليل مي رفتند اما  بازي هاي ليگ برتر در اسفند ماه تعطيل خواهد بود.

با اين وجود  پرسپوليسي ها هنوز به بازي با سپاهان اميدوارند و مي گويند شايد برد در اين بازي مثل همان ليگ هفتم  پرسپوليس را به مسير قهرماني برگرداند.با اين وجود بايد ديد تيم دايي به لحاظ فني،بدني و ذهني توان  رسيدن به اين مهم را دارد يا نه.