پرسپولیس در آستانه اتمام نقل و انتقالات تابستانی 95-94 / جوان و غیرقابل پیش بینی

در آستانه اتمام نقل و انتقال های تابستانی فصل 95-1394 لیگ برتر فوتبال و در فاصله قدری بیش از یک هفته تا شروع این مسابقات، پرسپولیس تهران تیمی بالنسبه جوان، تا حدی غیرقابل پیش بینی و تا اندازه ای مرموز نشان می دهد. این ارزش گذاری تقریبا مثبت فقط بر اساس نتایج نسبتا خوبی که سرخ ها در اردوی اخیرشان در ترکیه در دیدارهای تدارکاتی کسب کردند، صورت نگرفته زیرا اولا رقبای پرسپولیس تیم های برجسته ای نبودند و ثانیا در ترکیب خود نفرات غایبی داشتند و حتی اگر تیمی که جمعه شب با دو گل تسلیم قرمزها شد تیم ملی امید ترینیداد با تمامی نفراتش بوده باشد، این را نمی توان سند بزرگی پرسپولیس دانست.

چه باید کرد؟
آنچه پرسپولیس را برای فصل پانزدهم لیگ برتر تیمی صاحب برخی ویژگی های لازم نشان می دهد، جوان بودن نسبی ترکیب تیم، وجود تجربه لازم در برخی از این جوانان (نمونه: عالیشاه و مسلمان) و میل شدید این نفرات به خودنمایی است و به آنها اضافه کنید مربی را که هر چند بهترین مربی اروپا و حتی کشور زادگاهش - کرواسی - نیست اما مربی بدی هم نیست و هر چند معیار قرار دادن نتایج تیم ملی در زمان تصدی برانکو مبنای غلطی برای تشخیص صلاحیت مردی است که باید پرسپولیس را از گردنه های خطرناک لیگ عبور بدهد اما ایوانکوویچ هم فضای کلی فوتبال ما را می شناسد و هم بعد از تجربیات دو ماه و نیم پایانی فصل پیش فهمیده است که دار و ندارش چیست و برای کسب بهترین نتایج چه باید کرد.

حاشیه سازان فصل
همه اینها به معنای قابلیت سرخ ها برای قهرمان شدن نیست زیرا این توفیق ادوات خاصی را می طلبد که در پرسپولیس فعلی و حتی در برانکو هم نیست اما این تیم می تواند از حادثه سازان فصل باشد و به دستاوردهای جالبی برسد و حتی اگر شرایط یاری کند، به رتبه های سوم یا چهارم لیگ برسد و اگر کسب سهمیه آسیایی را یک توفیق بیانگاریم (آیا کسب سهمیه ای که هر ساله مسابقاتش فقط محل حذف فوتبال ماست باید همچنان سند موفقیت تلقی شود؟!) به چنین توفیقی هم برسد.
برای هر یک از خصلت های پرسپولیس در فصل پیش رو می توان سبب و دلیلی آورد و نمونه هایی را رو کرد؛ در مورد جوان تر شدن نسبی ترکیب پرسپولیس با احتساب جدایی نظایر رضا نوروزی، مهدی جعفرپور و البته محمد نوری از این تیم تردیدی وجود ندارد و چون تازه پیوسته ها به این تیم مانند رامین رضاییان هم جوان اند و هم ملی پوش یا نظیر فرشاد احمدزاده و محسن مسلمان تکنیک بالایی دارند، این فرآیند نمی تواند برای سرخ ها بدون بهره هایی ولو اندک باشد.

کدامیک از حالت ها؟
غیرقابل پیش بینی بودن پرسپولیس بیشتر از آن رو است که ترکیب اش و میزان هماهنگی نفرات تیم با یکدیگر به رغم اردوی اخیر در ترکیه، هنوز مساله ای مبهم و با انواع احتمالات آمیخته است و این ترکیب هم می تواند روزی انفجاری و سریع و گلزن باشد و هم روزی دیگر فاقد سرعت و قوه درک سریع مسائل و به تبع آن ناکام و فاقد استمرار و وحدت رویه و اینکه پرسپولیس هر روز با کدامیک از این خصلت های 180 درجه متفاوت به میدان می آید، بستگی به هنر پروفسور دارد.
همین پروفسور (برانکو) مردی است که می تواند از عنصر مرموز بودن بهترین سلاح را برای به هم ریختن رقبا بسازد. ناشناخته بودن روش بازی و نحوه کار سرخ ها در فصل جدید و بالنسبه دیر بسته شدن ترکیب تیم کار رقبای سرخ ها را برای تقابل با آنها سخت تر می سازد زیرا آنها به رغم شناختن اکثر قریب به اتفاق نفرات این تیم نمی دانند رقیب دقیقا چه آهنگ و تاکتیکی دارد و برانکو به آنان چه دستور کاری را داده است و بر اساس همین مساله بدون یک استراتژی دقیق به میدان خواهند آمد و هر اتفاق مساعد یا نامساعدی در طول مسابقه می تواند شرایط شان را بیش از پیش مبهم و سرخ ها را در صورت مساعد بودن اوضاع صاحب بخت ها و پیروزی هایی کند.

چرا ماریچ، چرا سوشا؟
اینها مواردی است که به پرسپولیس در فصل جذب کمال کامیابی نیا و وحید حیدریه امیدهایی را می بخشد و نفر دوم (حیدریه) عضو تیم ملی امید و بازیکنی آینده دار است اما کسی نمی داند مارکو ماریچ کروات بعد از سپرده شدن پست کلیدی مدافع وسط سوییپر (پوششی) به وی چگونه عمل خواهد کرد و آیا اصولا در فوتبال ایران جواب خواهد داد و این نیز مشخص نیست که پروفسور چرا اینقدر برای بی رقیب ساختن سوشا مکانی که از نقاط ضعف اصلی پرسپولیس در فصل گذشته بود، می کوشد و دروازه بانان درجه دوم و سوم جذب می کند تا مکانی نسبت به جای ثابت اش مطمئن باشد.