پرسپولیس در عمان فرمانده نداشت

سیدجلال حسینی مدافعی محکم و پرانرژی است. با غریزه ای عالی برای دفاع یا به قول یکی از دوستان، استراتژیست دفاعی که غیبتش در دیدار رفت مقابل الاهلی عربستان به خوبی احساس شد.

کاپیتان پرابهت ترین بازیکن پرسپولیس در رختکن و وسط زمین است. کسی که با روحیه دادن هایش بار مسئولیت تزریق انگیزه به تیم را از شانه های برانکو کم می کند.

مرد کروات، کمک کاپیتان را رد نمی کند. برانکو خوب می داند تیمش در بازی رفت مقابل حریف عربستانی فرمانده نداشت. زمانی که پرسپولیس در دقیقه ۲ غافلگیر شد و گل خورد بیش از همیشه غیبت سیدجلال حسینی احساس شد. کسی که موتور محرکه تیم باشد و جلوی بازی احساسی جوان ترها را بگیرد. سیدجلال در زمین نبود و پرسپولیس آن قدر احساسی بازی کرد که گل دوم را هم خورد.

با وجود کاپیتان در زمین، علیرضا بیرانوند هم حواسش را بیشتر جمع می کند که کمتر اشتباه کند. بیرانوند، مدافعان و حتی هافبک های پرسپولیس خوب می دانند اشتباه در زمین با فریاد سیدجلال همراه می شود. البته حسین ماهینی هم بازیکن خوب و باتجربه ای است اما بی تعارف ابهت سیدجلال حسینی را ندارد.

در تمامی دوران و در همه لیگ های معتبر جهان این شخصیت قوی بازیکنان بوده که به قهرمانی و موفقیت یک تیم کمک کرده است. بازیکنانی نظیر سیدجلال حسینی خواسته مربیان را در زمین پیاده می کنند و به قول برانکو عصای دست آنها هستند.

کاپیتانی که می تواند نظر سرمربی را وتو کرده و پنالتی را به مهدی طارمی بدهد. کسی که آن قدر اختیار دارد تا در روز ممنوع المصاحبه بودن سایر بازیکنان به منطقه میکسدزون برود و با خبرنگاران گفت وگو کند.

از سوی دیگر سیدجلال از لحاظ فنی فوق العاده است؛ مدافعی که اهل ریسک نیست، کم اشتباه می کند و به راحتی هم دریبل نمی خورد. ضربات مستقیم را هم می زند و روی زمین و هوا به مهاجمان حریف باج نمی دهد. با سیدجلال پرسپولیس کم گل می خورد و این ادعا فصل گذشته به بهترین شکل ممکن به برانکو، هواداران و حتی کارشناسان سختگیر ثابت شد.