پرسپولیس در چالش خط دفاع / برانکو 2-5-3 را زنده می کند؟!

 شانزدهمین دوره رقابت های لیگ برتر فوتبال از چند روز آینده شروع خواهد شد و 16 تیم حاضر در مسابقات، با پشت سر گذاشتن دوره بدنسازی، تمرینات پرفشار و البته خریدهای مورد نیاز مهیای حضور در فصلی پر تب و تاب هستند. در این میان بزرگترین دغدغه سرمربیان تیم های حاضر در لیگ شانزدهم در ابتدای فصل، شناخت ترکیب اصلی برای حضوری پرقدرت و شروعی مقتدرانه خواهد بود.

 پرسپولیس از جمله تیم هایی است که با توجه به حفظ سرمربی تیم خوب فصل گذشته اش با جذب نفرات مورد نیاز به عنوان یکی از مدعیان اصلی لیگ در فصل آتی به شمار خواهد آمد. تیمی که به نظر می رسد کامل است و آمده تا با بهترین عملکرد به حسرت طولانی مدت قهرمان نشدن در لیگ پایان دهد.

تجربه ثابت کرده است ثبات مربیگری به نتیجه گیری کمک کرده اما این به شرطی قابل دسترس است که سکان دار تیم بتواند به موقع انعطاف لازم را به خرج دهد تا با توجه به بازی های تکراری برابر رقبای تکراری دستش برای رقبا رو نشود. از این رو برانکو که قطعاً تیمش را برای قهرمانی به میدان خواهد فرستاد با توجه به داشته هایش می تواند با تغییر در سیستم پایه تیمش(حتی به مرور زمان)، جذابیت بیشتری به پرسپولیس فصل 96-95 ببخشد تا اینگونه از بیشتر ظرفیت های انسانی تیمش بهره کامل را ببرد.

انتخاب سرمربی سرخپوشان برای دروازه قطعاً بیرانوند خواهد بود، هرچند سنگربان ملی پوش پرسپولیس رقیب مناسبی برای حفظ جایگاهش دارد. مهمترین انتخاب برانکو برای ترکیب تیمش نوع چیدمان خط دفاعیش است. جایی که مهره ها، ایده ها و سیستم تیم را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

با توجه به حضور سید جلال و در صورت صلاحدید، سرمربی خوش فکر سرخپوشان می تواند با پذیرفتن مقداری ریسک از دفاع خطی 4 نفر دست بکشد و با توجه به توانایی های بالای سیدجلال آن را با 3 نفر اداره کند. محمد انصاری در سمت چپ کاپیتان و آرام طبع یا ماهینی در سمت راست او گزینه های مناسبی برای همراهی سید جلال در کار دفاعی پرسپولیس به نظر می رسند. این خط دفاعی سه نفره به اندازه کافی سرزن، یارکوب و قدرتمند هستند و همین مساله این اجازه را به برانکو خواهد داد تا او از مهره های سرشناس و آماده خط میانی و حمله بیشترین استفاده را ببرد.

برانکو در خط میانی دست بازی برای چیدمان نفراتش دارد. اما کمال کامیابی نیا با توجه به خصوصیات بازی اش می تواند بهترین گزینه برای قرار گرفتن در جلوی 3 مدافع پرسپولیس باشد تا توان پرس کردن روی مهاجمان حریف در پرسپولیس بیشتر شود. برای بازیکنان کناری در سمت راست و چپ پرسپولیس آسوده خاطر است. عالیشاه، امیری، ماهینی و فرشاد احمدزاده بازیکنان انرژیک تیم هستند که قدرت رفت و برگشت های زیاد را دارند و اگر بگوئیم در سیستم 2-5-3 فشار مضاعفی روی بازیکنان کناری تیم وارد می شود، می توان آنها را جایگزین کرد تا کیفیت کار پرسپولیس پائین نیاید.

مهره های آماده و تاثیرگذار بسیاری که پرسپولیس در خط میانی دارد این بخش از ارنج تیم را سخت ترین قسمت پازل ترکیبی پرسپولیس 96-95 برای برانکو خواهد کرد. هرچند سرمربی کروات سرخپوشان پایتخت نشان داده توانایی لازم در به کارگیری نفراتش را دارد اما میزان بهره وری او از بازیکنانش به شدت وابسته به نوع تاکتیک و ارنج تیمی پرسپولیس است. به همین خاطر برانکو می تواند در سیستم 2-5-3 نوین که بر پایه بهره گیری از تعداد نفرات بیشتر در خط میانی و کنترل نبض بازی احیا شده است در روزهایی که نیاز به استحکام این خط دارد از زوج نوراللهی و مسلمان در ترکیب اصلی استفاده کند و روزی که نیازمند ظرافت بیشتری است از زوج مسلمان و احمدزاده و یا حتی ساسان انصاری. خوبی این نفرات این است که همگی بازیکنانی هستند که قدرت حفظ توپ بالایی دارند.

زوج خط حمله پرسپولیس در فصل آتی هم می تواند همان ترکیب آشنای طارمی و علیپور باشد. با قدرت سرزنی، دریبلینگ و سرعت بالا که می تواند مقاومت هر تیمی را از بین ببرد. در اینجا ذکر این نکته لازم به نظر می رسد که پازل تاکتیکی برانکو با یک مهاجم، باعث بیرون گذاشتن احتمالی علیپوری می شود که با توجه به نمایش های درخشان و انگیزه بالای این بازیکن، قطعاً به نفع این تیم نخواهد بود. ضمن آنکه استفاده از دفاع 4 نفره هم باعث خواهد شد تا حداقل نیمی از هافبک های تراز اول سرخپوشان فرصت حضور در ترکیب ثابت را از دست بدهند که همین مساله ممکن است نارضایتی را در آنان بوجود آورد و باعث پدید آمدن حواشی آزار دهنده که اولین و بزرگترین مانع بر سر راه قهرمانی سرخپوشان پایتخت خواهد بود.