پروين با خود چه كرد؟ / ما با پروین چه کردیم؟!

به قول بزرگی، بزرگترین دشمن انسان خود انسان است! شاید این جمله در مورد علی پروین هم صدق کند؛ مردی که در دوران بازیگری بدون هیچ حمایت و کمک خاصی از جنوب تهران خود را بالا کشید و چشم اهالی فوتبال و کارشناسان را گرد کرد.

روزي از زبان حشمت مهاجراني شنيدم كه مي گفت: «در زماني كه اغلب ستاره هاي تيم ملي از تاج سابق مي آمدند، فقط يك بازيكن جاي ثابت داشت و او هم علي پروين بود!»

علي پروين هافبكي با جثه اي ظريف اما داراي قدرت توزيع توپ دقيق و پاس هاي ميلي متري بود كه پيش از انقلاب در فوتبال ايران عرض اندام كرد و در جام جهاني 1978 آرژانتين نيز بازوبند كاپيتاني تيم ملي را بر بازو بست. او با قدرت مديريت و هوش سرشار خود تأثير شگرفي بر فوتبال پس از انقلاب گذاشت و بدون ترديد محبوب ترين فوتباليست ايران در دهه هاي 50 و 60 شمسي شد.

پروين كه در فوتبال كشور لقب بكن باوئر گرفت، مي توانست مثل قيصر مشاوران مناسبي انتخاب كند و اجازه ندهد سران فوتبال و تصميم گيرندگان پرسپوليس از كنار اسمش عبور كنند اما چنين نكرد.

مرد سياستمدار دهه هاي 50 و 60 از دهه 70 به بعد تبديل به مردي شد كه بازيچه سياسيون و افراد غيرورزشي قرار گرفت و ديگر هرگز نتوانست خودش باشد. روزي با آقاي X دست ياعلي داد و فرداي آن روز به سمت آقاي Y چرخيد! حالا علي پروين برخلاف گذشته به راحتي با غيرفوتبالي ها معامله مي كرد و از اصل خود دور و دورتر شد. بايد گفت پروين هم مثل هر انسان ديگري خالي از عيب و نقص نيست و شايد توجه بيش از حد به مسائل اقتصادي، مهم ترين ضعف سلطان بود كه باعث ريزش طرفداران پرشمارش شد. ديگر نمي شد روي حرف مردي حساب كرد كه روزگاري همه تهران حرفش را به قيمت طلا مي خريدند و ...

امروز كم نيستند كساني كه معتقدند دست هايي در كار است تا چهره افراد محبوبي همچون پروين را خدشه دار كرده و بزرگان را كوچك كنند اما پرسش اصلي اينجاست: خود اين بزرگان با خود چه كردند؟

پروين كه مي توانست با يك نگاه، ورزشگاهي را آرام كند و كسي به خود اجازه نمي داد روي او را زمين بزند، از آشتي دادن محمد مايلي كهن و علي دايي دو شاگرد خود عاجز مي ماند؟ بكن باوئر آسيا بهتر از هر كسي مي تواند به اين سؤال جواب بدهد؛ مردي كه امروز خسته و ملول از بي توجهي و بازي خوردن از سياسيون گوشه عزلت گزيده و ترجيح مي دهد به جاي مصاحبه با دوستان خبرنگارش و برقراري ارتباط با مردم، بي سر و صدا به كارهاي اقتصادي خود برسد.

آنچه پروين با پروين كرد را نوشتيم اما ما با علي پروين چه كرديم؟ با همه هستم. از خود من نويسنده ورزشي بگيريد تا شما خواننده گرامي كه زماني با پروين عشق مي كرديم. از شنيدن حرف هاي شيرين سلطان با لهجه تهراني لذت مي برديم و قند توي دل مان آب مي شد ولي اجازه داديم از پروين آدمي بسازند كه فقط به درد كارهاي اقتصادي بخورد. در حياط منزل ويلايي اش واليبال بازي كند و درباره پاس هاي سعيد معروف و اسپك هاي شهرام محمودي حرف بزند!

هيهات بر ما و هيهات بر شاگردان پروين كه هيچ كدام نخواستيم با او باشيم.

همين كه سن و سالي از او گذشت، او را كنار گذاشتيم. ديگر حرف هايش براي ما نمك نداشت و ترجيح داديم او را نبينيم تا به كنج عزلت و تبعيدي خودخواسته رانده شود.

آري پروين با خود آن كرد و ما با پروين بدتر كرديم. امروز علي پروين سكوت كرده و منزوي شده است. بجاست برخيزيم و سراغش برويم. برويم و اجازه ندهيم خداي ناكرده... حياي قلم اجازه پيشروي بيشتر نمي دهد. بيشتر از همه با شما هستم شاگردان علي پروين كه ديگر نيازي به او نداريد. سري به استاد سرخورده بزنيد. شايد فردا زبانم لال دير باشد ...

ختم همه مردان عالم به خير.