چرا از تحقیر خلق لذت می بریم ؟

همه پر ز ادعا هستیم
می گوییم و باز ادعا داریم

سخن از فرهنگ 7000 ساله است ولی چه کسی از تاریخ خودش می داند.
با شنیدن نامی بجز نام زیبای خلیج فارس رگهای گردن ما متورم می شود و جنگ پاس و فارس داریم اما چه کسی شعری ز حافظ ز حفظ بخواند؟ چه کسی قصه نیلوفر را دانست؟ نیلوفر؟

گفته اند که هرکس تاریخ را نشناسد به طور حتم هیچ شناختی از خود نخواهد داشت خصوصا آن که ایرانی باشی و در سرزمین زندگی کنی و قدمت تاریخ و حکایتهای دوران دور و نزدیکش بی شمارند تخت جمشید یکی از یادگاریهای با ارزش ایران و جهان است و هنگامی که در آن قدم می زنی با شاهکارهائی مواجه می شوی که شاید در کمتر مکانی از دنیا از آن نمونه ای دیده شود اما اگر کمی دقیق تر شوی و تحت تاثیر آن عظمت از بسیاری از نشانه ها گذر نکنی شاهد خواهی بود که نقش گل نیلوفر در بسیاری از نقاط این بناهای با شکوه غیر قابل انکار است که از جمله آن می توان به حضور نقش گل نیلوفر در پلکان شرقی کاخ آپادانا ,ستونهای تخت جمشید,در تالار صد ستون تماشا کرد و شاید آنگاه آنقدر هیجان زده شوی که پرسی قصه نیلوفر چیست ؟

نیلوفر یا لوتوس نام گلی است که در اساطیر ایرانی به نام گل ناهید و یا عامل مادینگی شمرده می شده است و در روایات قدیمی گفته اند که گل نیلوفر جای نگهداری تخمه یا فر زرتشت است و به همین علت آن را عامل زندگی و آفرینش نامیده اند و جالب این است که از نیلوفر می توانسته اند عصاره ای تهیه نمایند که بعنوان نوشیدنی که عامل سلامتی است از آن استفاده می کردند اما این قصه تنها یک سوی قضیه است زیرا همگان دانند که گل نیلوفر در مرداب پرورش می یابد حکایت غریبی است چگونه می توان هم مایه آفرینش و فر زرتشت و عامل حیات و سلامتی بود و بر سر ایوانهای بزرگترین بناهای تاریخی حضور داشت هم آن که در مرداب پرورش یافت؟ راز غریبی است اما حکایت چندان پیچیده نیست راز نیلوفر به همگان از حکایتهای امید سخن می راند بارها شنیده ایم که از نا امیدی برایمان سخن می گویند از شرایط و محیط و افرادی که در کنارمان بوده و هستند و خواهند بود از بسیاری شنیده ایم که شب سیاه را طولانی دانند و هیچگاه به حکایت ” اندکی صبر سحر نزدیک است ” وقفی ننهادند و شنیده ام که می گویند مردابی زندگی می کنیم و در مرداب و در میان موجوداتی که خون ما را خواهند مکید در خواهیم گذشت و در زندگی ما هیچگاه دریائی مشاهده نخواهد شد حکایت ما مرداب و روز مرگی است و سهم ما را در این دنیا هیچگاه دریائی نخواهد بود پری دریائی زندگی ما تنها همان حشرات موذی هستند که مالا ریا را تقدیم جامعه بشری کرده اند و… اما بیائیم نگاهی به نیلوفر اندازیم نیلوفری که از دیر باز به نام گل مرداب شناخته شده است اما همین گل مرداب در میان این همه گلها و نشانه های جهان توانسته است به مقامی رسد که رنگش به معنای وقار و بزرگی شناخته شود نیلوفر توانسته است فر زرتشت باشد و جالب اینجا است که جشن نیلوفر نیز در اساطیر باستانی ایران وجود داشته است و این یک سوی دیگر قضیه است آری نیلوفر را مظهر وقار و شکوه و سلامتی دانسته اند اما رنگ کبود آن را به نوعی به عزاداری نسبت داده اند این دوگانگی در نیلوفر همان حکایت ” اختیار ” را نمی تواند متجلی سازد ؟نیلوفر زیبا و مایه حیات و فر زرتشت و پاکی و نقش شده بر ستونها و کاخهای باشکوه تخت جمشید از یک سو و نیلوفر کبود و سمبل عزا و گل مرداب از سوی دیگر...

براستی کدامین نیلوفر است ؟ باید گفت هر دو نیلوفر ند چون ما که توانیم آنچه باشیم که خود خواسته ایم می توان با سلاح امید و عشق و ایمان به برتریهای انسان تبدیل به نیلوفر جاودانه ای باشیم که همچنان بر ستونهای تخت جمشید منقش است و یا این که مرداب را چنان وسیع بینیم که نیلوفران در آن را تنها بخشی از مردابی ها برشماریم تصمیم با ما است خود باید گزینیم:

عشق یا نفرت
امید یا نا امیدی
شادمانی یا غم
مبارزه یا تسلیم
نیلوفر آفرینش و یا نیلوفرمرداب
کدامین ؟ تصمیم با تو است