چرا این همه ناامیدی؟

نیازی به این همه حاشیه و ناامیدی نیست؛ پرسپولیس نباید اینقدر سریع شکل بازنده ها را به خود بگیرد.

پرسپولیس دیروز و در روزی که موقعیت گلزنی چندانی روی دروازه آلومینیوم خلق نکرد، برابر این تیم در اراک شکست خورد. این نتیجه 10 ماه و 280 روز پس از تنها شکست فصل قبل پرسپولیس رقم خورد و جالب اینجاست تیم یحیی در این مدت حتی یک بار هم در لیگ مغلوب نشده و در نهایت در نبردی نزدیک با سپاهان، موفق به فتح پنجمین عنوان قهرمانی متوالی خود نیز شد.

هیچ کدام از چهار مهاجم پرسپولیس حتی یک ضربه هم به سمت دروازه حریف نزده و در کل سبک بازی این تیم نیز هواداران را راضی نکرد تا پرسپولیس با این شکست برای اولین بار در این فصل از استقلال و سپاهان در جدول عقب افتد.

اینها نشانه‌های چندان خوبی نیست، اما فراموش نکنیم شاید نشانه بدتر، استنباط کمی ناامیدی و استیصال از مصاحبه بعد از بازی دیروز از سوی یحیی گل محمدی باشد. مجموع این اتفاقات باعث شد یحیی در پایان بازی با عصبانیت اعلام کند پروژه نابودی پرسپولیس آغاز شده و این ادبیات بیش از نمایش نامطلوب قرمزپوشان مورد توجه هواداران فوتبال قرار گرفت.

گروهی که علاقمند به این سبک مصاحبه ها هستند ( در بین هواداران همه تیم ها به‌ کرات دیده می شود)، همسو با یحیی مواردی فراوانی را ذکر کرده و با مواضع سرمربی موفق خود اعلام موافقت کردند. اما بخشی از هواداران پرسپولیس نیز تصور می کردند یحیی گل محمدی انگار زودتر از حد انتظار قافیه را باخته و خیلی سریع شروع به مهیا کردن دلایل ناکامی احتمالی تیم خود کرده است.

فراموش نکنیم پرسپولیس بعد از اتمام هفته سوم لیگ موفق به کسب شش امتیاز شده و دو بازی هم خارج از خانه انجام داده است. اما دیدارهای این فصل قرمزپوشان تا امروز در درجه دوم دشواری لیگ برتر ایران قرار داشته است. در واقع فولاد، نساجی و آلومینیوم احتمالا مدعی قهرمانی در فصل جاری نیستند، اما هر سه حریفی دشوار محسوب می شوند و کسب شش امتیاز از این سه رقیب آنهم با برگزاری دو دیدار خارج از خانه نتیجه ضعیفی محسوب نمی شود.

همین آلومینیوم در این سه هفته هم قهرمان فصل گذشته لیگ و هم جام حذفی را مغلوب کرده و البته رسول خطیبی چه در دوران حضور در مستطیل سبز و چه روی نیمکت مربیگری همیشه حریف دشواری برای پرسپولیس بوده است. سفر به اهواز همیشه سخت بوده و نساجی با ساکت الهامی به وضوح رقیبی سرسخت در استانداردهای لیگ ایران نشان داده است.

هواداران پرسپولیس در فصول گذشته تکرار چندین باره آن مصاحبه حمید مطهری و تاکید بر جمله "قوی‌تر از بهانه ها هستیم" را وایرال کرده و در واقع با تکرار آن به خصوص در برابر تیم های رقیب فخر فروخته اند. در واقع هواداران این تیم در سال های اخیر تیم های مقابل را به بهانه جویی و عدم داشتن قدرت پذیرش شکست متهم کرده و تاکید داشتند در گذشته و در روزهای بد پرسپولیس کسی را مقصر نمی دانسته اند.

پرسپولیس از نظر فنی، چه در جنبه تخصصی و چه در بحث تماشاگرپسند بودن مانند فصول قبل نیست و البته شاید خریدهای جدید این تیم هنوز قادر به تطبیق یافتن با شرایط تیم جدید خود نبوده اند. اما به هر حال کسب میانگین دو امتیاز از سه بازی اینقدرها هم ناامید کننده نیست که یحیی گل محمدی پروژه نابودسازی تیمش را در اذهان هواداران متبادر کند.

یحیی، محرم یا فرهاد فرق چندانی ندارد، حقیقتا این غرولندها به مذاق بخش قابل توجهی از هواداران فوتبال خوش نمی آید. پرسپولیس در سال های اخیر بارها با تکیه بر عطش سیری ناپذیر خود به کسب موفقیت و در واقع با روحیه "از پیش موفق دانستن خود"، به دستاوردهای بزرگی دست یافت و البته این مولفه، ذات تیم های بزرگ است. حتما ادامه این روند به سود یحیی گل محمدی و تیمش نخواهد بود. پس بهتر است این سرمربی باکیفیت این بار هم از بهانه های خود قوی تر بوده و به جای ابراز نگرانی در مورد پنالتی های تیم رقیب، به بررسی ضعف های تیم خود پرداخته و به دنبال بهبود آن باشد؛ حقیقتا این را از یحیی می خواهیم، چون شک نداریم از این توانایی برخوردار است.