چهار دلیل برای تلخ ترین شکست پرسپولیس/ صدای رنگ خطر را شنیدیم؟!

 شکست نلخ همیشه در ذهن ها می ماند.مثل همین باخت که هیچ کس حتی فکرش را هم نمی کرد.اینکه پرسپولیس به عنوان صدرنشین لیگ و تیمی بدون باخت در فصل جاری ولو بدون ملی پوشانش بیاید و به تیمی مثل قشقایی شیراز ببازد چیزی نبود که در ذهن کسی بگنجد.در ذیل به چند نکته مهم پرداخته ایم تا به نوعی علل این باخت تلخ را موشکافانه بررسی کرده باشیم ...

1-باشگاه و برانکو هم که ابتدا اصرار به تعویق بازی داشتند بنا برهمین تصور تصمیم به بازی در جام حذفی بدون ملی پوشان گرفتند تا گرفتار فشردگی بازی های لیگ نشوتد.این تصمیم اما کمی دیر اتخاذ شد و پرسپولیس هم به نوعی تاوانش را پس داد.بطور حتم اگر قرار بود جمعه بازی کنیم برانکو و دسنیارانش عازم کرواسی نمی شدند و تمرینات هم بعد از بازی با سپاهان تا دوشنبه هفته پیش تعطیل نمی شد.دز واقع تصمیم باشگاه و برانکو برای بازی در جام شگفتی ها بدون ملی پوشان سه روز پس از بازی با سپاهان قطعی شد چرا که سایت باشگاه روز شنبه رسما از تصمیم نهایی اتخاذ شده مبنی بر برگزاری دیدار با تیم قشقایی بدون ملی پوشان شد.یک علت باخت همین بلاتکلیفی و سردرگمی بود.بر همین اساس تیم چهار روز استراحت کرد  و فقط چهار جلسه تمرین کرد که از چهار جلسه تمرین دو جلسه آن فقط تمرین جدی بود و دو تمرینات روزهای دوشنبه و پنج شنبه هم به قول فوتبالی ها تمریناتی نیم بند بود.

2-دومین علت اصلی باخت دست کم گرفتن حریف و از پیش برنده دانستن پرسپولیس بود.همه تصور می کردند پرسپولیس مقابل تیمی که در لیگ دو و از پنج بازی فصل جاری اش فقط یک برد داشته حتما و قطعا برنده است و همین تصور نهایتا کار دست تیم داد.

3-سومین علت باخت را باید در مسایل فنی و خود بازی جسنجو کرد. گل زودهنگام حریف موجب شد تا بازیکنان تیم قشقایی از شهامت و جسارت لازم برای تقابل با تیم بزرگ پرسپولیس برخوردار شده و اعتماد به نفسی دو چندان بعد از گل دقیقه دهم داشته باشند.انها دویدند و جنگیدند و با پرس و تمام وجود سعی در حفظ این برتری داشتند.برخورداری از حمایت تماشاگر هم به این تیم انرژی مضاعف داده بود و هرچه از دقایق بازی می گذشت استرس بازیکنان پرسپولیس از حذف احتمالی بیشتر و بیشتر می شد.پرسپولیس در اغاز نیمه دوم گل تساوی را زد اما اگر نگاهی واقع بینانه داشته باشیم تیم حریف نیز از فرصت هایی برای گلزنی برخوردار بود.تعویضی های پرسپولیس هم عملکرد خوبی نداشتند و عجیب این بود که سرخ ها از ابتدا تا انتها تقریبا با یک روش و سبک و سیاق بازی می کردند.

4-و اما یک حقیقت دیگر که عیان شد فاصله نفرات و فیکس و ذخیره پرسپولیس در این بازی بود. بیرانوند با رادو هرگز قابل قیاس نیست.پرسپولیس به جای انصاری و سیدجلال ملی پوش نفرات قابل اعتمادی ندارد.پل یانسکی مصدوم بود و حتی اگر مصدوم نباشد نمی نوان او را همطراز با دو ملی پوش ایرانی دانست و تکلیف گولچی که هرگز امسال در لیست هحده نفره قرارنگرفته هم مشخص است.در خط حمله نیز وقتی امیری و طارمی نباشند تیم از زهر و قدرت لازم برخوردار نبوده و از عناصر خلاق و گره گشا محروم است.این بازی اثبات کرد که ذخیره های پرسپولیس و نفرات جانشین در برخی پست ها در حد تیم قهرمان و بعضا در سطح پرسپولیس نیستند و این خود زنگ خطری است که به صدا درامده و می بایست نیم فصل با خریدهایی جدبد ان را ترمیم کرد.

این بازی هرچه بود گذشت.پرسپولیس هم در نهایت غافلگیری یک جام را از دست داد.پرسپولیس اگر می خواهد قهرمان شود باید از این شکست پلی بسازد برای پیروزی.باید واقع بین بود و مثل برانکو از حقیقت فرار نکرد.برانکو شجاعانه و صراحتا ضمن عذرخواهی از هواداران تاکید کرد کوتاهی کرده ایم و این باخت جای هیچ توجیهی ندارد.اینکه سرمربی سرخ ها می گوید بدون ملی پوشان هم نباید می باختیم نشان از شهامت او و واقع بینی اش دارد. برانکو جنتلمانه باخت را پذیرفت و عذر و بهانه هم نباورد و همین نگاه واقع بینانه می تواتد کمک کند تا مشکلات و ضعف ها ار سر راه برداشته شود.با چنین نگاهی می توان به آینده ای روشن در سایه حمایت همه جانبه هواداران امیدوار بود