گزینه های پیش روی برانکو برای پر کردن خط حمله خالی پرسپولیس

 برای پرسپولیس که می دانست آقای گل دلش به ماندن نیست، پیدا کردن یک گلزن از نان شب هم واجب تر بود. باشگاه اما که با توپ پر وارد بازار نقل و انتقالات شده بود، حتی از جذب یک مهاجم معمولی هم عاجز بود و پرسپولیس را بی مهاجم گذاشت. حالا برانکو مانده و تیمی که خط حمله اش خالی است. مهدی طارمی رفت و جری بنگستون را هم خود پرسپولیسی ها فرستادند خانه اش اما جای هیچ کدام از این دو گلزن پر نشد.

پرسپولیس حالا در خط حمله فقط علی علیپور را دارد که با وجود چارچوب شناسی اش نمی تواند به تنهایی بار گلزنی تیم را به دوش بکشد و اصلا منطقی هم نیست که تیم را با تنها یک فوروارد به لیگ قهرمانان، لیگ برتر و جام حذفی بفرستند. پرسپولیس اما به لطف کم کاری مدیرانش انگار چاره ای جز این ندارد.

البته برانکو یک گلزن خارجی را نشان کرده و این بازیکن قرار است همین روزها به تهران بیاید اما چه تضمینی هست که او به لحاظ مالی با باشگاه به توافق برسد و یا اگر رسید، بتواند دست کم به اندازه طارمی گل بزند؟ تازه آقای سرمربی می خواست این کروات را بر جای بنگستون بنشاند و او حتی اگر هم بیاید، گزینه جانشینی آقای گل نیست. پروفسور از یک سو دنبال فوروارد خارجی بود و از سوی دیگر به جذب کاوه رضایی امید بسته بود که باشگاه همه وقت و انرژی اش را با سوار شدن بر موج بازارگرمی های رضایی هدر داد و امیدهای سرمربی کروات را ناکام گذاشت.

حالا برانکو مانده و پرسپولیسی که باید در سه جام به میدان برود اما در خط حمله جز علیپور هیچ کس را ندارد. شاید به همین خاطر بود که آقای سرمربی با اصرار رضا خالقی فر را نگه داشت تا او را در خط حمله کنار علیپور به بازی بگیرد. خالقی فر مهاجمی است که فصل پیش به خاطر نداری پرسپولیس حتی در پست هافبک دفاعی به بازی گرفته شد و اتفاقا بزرگترین دلیلش برای رفتن هم همین بود. اینکه یا باید روی نیمکت بنشیند و یا اگر به او میدان دادند، در پست های غیرتخصصی بازی کند. حالا هم نمی دانیم بگوییم از خوش شانسی اوست یا بدشانسی پرسپولیس اما هر چه باشد، برانکو خواسته رضا خالقی فر بماند و هیچ بعید نیست که او را برای جانشینی آقای گل در تیمش نگه داشته باشد.

برای پر کردن خط حمله دو نفره پرسپولیس، پروفسور گزینه دیگری هم دارد که البته فصل پیش امتحانش کرد اما جواب نداد؛ انتقال امید عالیشاه به خط حمله. این شاید بزرگترین اشتباه برانکو بود که با بازگرداندن عالیشاه به بال چپ به آن معترف شد.  البته که عالیشاه هم گلزنی را بلد است و می تواند حتی مهاجم دوم باشد اما از آنجا که چارچوب شناس نیست و برای موثر بودن نیاز به فضا دارد، بهتر که در کناره ها به بازی گرفته شود. درست مثل یک سوم پایانی لیگ پانزدهم که وقتی به پست اصلی اش در سمت چپ خط هافبک بازگشت، با 8 پاس گل شد بهترین پاسور فصل و یکی از بهترین های پرسپولیس. امید عالیشاه در سانتر کردن استاد است، خوب می داند که بازیکنان پیش رویش را چطور کنار بزند و پاس گل دادن را هم از همه هم پستی هایش بهتر بلد است. با سرعت و تکنیکی هم که دارد همیشه می تواند بهترین گزینه باشد برای بازی در کناره ها اما فوروارد خوبی نیست چون ذاتا فوروارد نیست.

این را عالیشاه در روزهایی که در خط حمله کنار مهدی طارمی بازی می کرد و موقعیت های پرسپولیس را یک به یک از دست می داد، ثابت کرد. با این حال خالی ماندن خط حمله پرسپولیس می تواند او را دوباره به یک فوروارد تبدیل کند اما آیا برانکو حاضر است با تکرار این اشتباه، خودش و پرسپولیس و حتی امید عالیشاه را ناکام بگذارد؟