یادداشت روز : جوانی به نام پیام صادقیان!

در لا به لای افشا گری بی سابقه و جنجالی جواد نکونام در روزنامه خبر ورزشی و حرف های بی سابقه و تندی که در مورد امیر قلعه نوعی گفته شده است ، چند نکته عجیب وجود دارد که گفتن آن خالی از لطف نیست.

۱: اینکه از امروز تا ۲ ماه پیش چقدر اخلاق و کردار امیر قلعه نوعی تفاوت پیدا کرده است که کاپیتان لالیگایی تیم ملی در آن زمان پیش اذعان داشت که هیچ مشکلی با امیر قلعه نوعی ندارد و جدایی از استقلال به خاطر او نبوده است و حالا اینگونه بر علیه او مصاحبه می کند ، بر همگان پوشیده است . جواد نکونام تا آخرین روز نقل و انتقالات منتظر استقلال ماند و این امیر قلعه نوعی بود که امید ابراهیمی را به او ترجیح داد . شاید ۲ شخص با نام امیر قلعه نوعی در فوتبال وجود دارد !!

۲: در صحبت های جواد خان نکونام ، به کرات از داد خواهی برای حق و حقوق جوانی صحبت شده است که نکونام به خاطر او با همگان درگیر شده است و غم فراق از عشق دوران کودکی و دیدن چشمان گریان پدر را به جان خریده است. پیام صادقیان بدون شک از نظر فنی و تکنیکی پدیده سال های اخیر فوتبال ایران به شمار می آید و سوا از شیطنت های اخلاقی او که با کمی مدیریت قابل حل شدن می باشد ، می توان او را با جوانی علی کریمی مقایسه کرد . فوتبال دوستان ایرانی هیچ دلیل قانع کننده ای به غیر تکل خشن پیام صادقیان روی پای کاپیتان نکونام در دربی رفت برای دعوت نشدن او به تیم ملی و نرفتن به جام جهانی پیدا نمی کنند. آن هم زمانی که بازیکن تاریخ مصرف گذشته ای مثل مسعود شجاعی که بارها و بارها امتحان خود را پس داده است در جام جهانی فرصت خودنمایی داشت.

آقای کاپیتان ! آیا پیام صادقیان هم در جوانی و اوج دوران فوتبال خود نبود که او را از هنرنمایی در جام جهانی محروم کردید؟ فرق این جوان و آن جوانی که شما در استقلال به خاطر او با همگان در افتادید چه بوده است؟ از دست دادن جام جهانی ممکن است به قیمت پایان فوتبال پیام صادقیان باشد. ممکن است این جوان از جنس دیگر جوانان نبوده است یا شاید شما جوانی را نسبت به سن خودتان محاسبه می کنید!

کاش شما همان جواد نکونامی باشید که در افشا گری امروزتان به آن اشاره داشتید ورنه هرگز چنین شایعاتی در دوران کاپیتانی مهدی مهدوی کیا و کریم باقری در تیم ملی وجود نداشته است. انگار باید منتظر روزی بود تا از دست افشا گری ها در مورد کاپیتان متعصب تیم ملی و آبی دوست نیز شنیده شود.

گر حکم شود که مست گیرند
در شهر هر آن که هست گیرند

نویسنده: آریا فاطمی مقدم