3 اشتباه بزرگ درویش

وضع پرسپولیس اصلا خوب نیست و چه گواهی بر این ادعا بالاتر از آنکه فقط 8هفته پس از شروع فصل، هم مدیرعامل تیم تغییر کرده و هم سرمربی. تازه بعید به‌نظر می‌رسد اینها صرفا تغییرات ساده باشند؛ با توجه به فضای به‌وجود آمده، شاید آینده مدیریتی رضا درویش و همینطور آتیه وحید هاشمیان در دنیای مربیگری به کلی به خطر بیفتد. آنها دست در دست هم پرسپولیس را پایین بردند و به جایگاه نازل فعلی رساندند. بیایید 3اشتباه بزرگ رضا درویش را در رسیدن خودش و باشگاه به این نقطه مرور کنیم.

عدم‌تمدید با اوسمار
زمستان سال1402وقتی پس از یک دوره کشمکش طولانی‌مدت بین یحیی گل‌محمدی و رضا درویش سرانجام سرمربی وقت سرخپوشان جدا شد و رفت، درویش در انتخابی غیرمنتظره دستیار او اوسمار ویرا را به جایش نشاند. این انتخاب عجیب اما به نتیجه رسید و پرسپولیس با نمایش‌های خوب قهرمان شد. تا اینجا مدیرعامل باشگاه به‌عنوان برنده آن جدال قدیمی شناخته شده بود، اما اشتباه بزرگ او زمانی رخ داد که در تمدید قرارداد اوسمار و حفظ این مربی اهمال کرد. شاید هم درویش غره شده بود به اینکه هر کسی را انتخاب کند، باز هم جام در ویترین پرسپولیس خواهد بود، اما نهایتا همین اشتباه منجر به فرو غلتیدن باشگاه در چرخه انتخاب مربیان 3ماهه و ناموفق شد تا حالا ناچار شوند همان اوسمار را به چندبرابر قیمت برگردانند.

ناکامی در جذب اسکوچیچ
پس از منتفی شدن ادامه همکاری با اوسمار ویرا، باشگاه به صرافت جذب سرمربی جدید افتاد و البته که از جهات مختلف، دراگان اسکوچیچ بهترین گزینه برای این منظور به‌نظر می‌رسید. سرمربی پیشین تیم ملی ایران پس از یک دوره کوتاه حضور در تیم ملی جوانان کرواسی بیکار شده بود. او از فوتبال کشورمان شناخت کافی داشت و حتی بر اثر حواشی مربوط به دوقطبی برانکو و کی‌روش، به هواداران پرسپولیس نزدیک‌تر هم بود. با این حال گویا بار دیگر و به‌خاطر یک اختلاف چند صدهزار دلاری، جذب اسکوچیچ هم منتفی شد. درویش دراگان را به اضافه چند بازیکن اصلی پرسپولیس به تراکتور هدیه داد تا آنها قهرمانی فصل قبل را جشن بگیرند و این فصل هم مدعی اصلی باشند. خود سرخپوشان تهرانی هم درگیر عقد و فسخ با گاریدو، کارتال و وحید هاشمیان شدند!

قمار روی هاشمیان
این آخری هم تیر خلاص به شقیقه کل تشکیلات بود. به‌نظر می‌رسد حتی ناکامی گاریدو و کارتال هم درویش را به این جمع‌بندی نرساند که کار باید دست یک متخصص و کاردان باشد. پس از جدایی مربی ترکیه‌ای، باشگاه به شکلی عجیب وحید هاشمیان را به‌عنوان سرمربی جدید برگزید؛ آن هم درحالی‌که او حتی یک روز سابقه کار جدی در این زمینه نداشت. گویا سهل‌الوصول بودن هاشمیان برای درویش کافی بود و او دلش را خوش کرد به اینکه وحید دوره‌های مربیگری را پشت سر گذاشته. اتفاقی که در عمل رخ داد اما تشکیل یک تیم کم‌رمق و سردرگم بود که سرمربی جوانش از آن برای آزمون و خطا و کارآموزی استفاده می‌کرد! بنابراین اول خود درویش رفت و بعد هاشمیان؛ شبیه داستانی که اوایل دهه90برای حبیب کاشانی و حمید استیلی رخ داد و آن انتخاب ملتهب، ابتدا مدیرعامل و سپس سرمربی پرسپولیس را برای همیشه از صحنه فوتبال ایران محو کرد. آیا همین اتفاق برای درویش و هاشمیان هم تکرار می‌شود؟