34 امتیازی که نمی شود ندید!

یحیی گل محمدی به دعوت از برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون برای حضور در جشن قهرمانی پرسپولیس اعتراض تندی کرد. ظاهرا یکی از دلایل این اعتراض هم آن است که یحیی تصور می کند با این دعوت، ارزش های کار او به عنوان سرمربی تیم قهرمان زیر سوال رفته است. حتی گفته می شود گل محمدی در گفتگو با مدیران باشگاه، یادآوری کرده که گابریل کالدرون در دور رفت به همه تیم های بالای جدول باخته است و حقش نیست در قهرمانی شریک شود. امیدواریم این خبر صحت نداشته باشد و امیدوارتریم که یحیی واقعا اینطوری فکر نکند؛ چون نگران او و آینده اش خواهیم شد. ذکر چند نکته اما غیرقابل اجتناب است.

یک- گابریل کالدرون از یک قاره دیگر با تفاوت های عمیق فنی و فرهنگی برای اولین بار به پرسپولیس آمد، چالش کار با تیمی را که هت تریک قهرمانی کرده بود پذیرفت و بعد از 16 هفته تیم را با 34 امتیاز در صدر جدول تحویل داد؛ آن هم در حالی که اکثر بازیکنان را خودش انتخاب نکرده بود، اردوی تابستانی برایش نگذاشتند، کمال کامیابی نیا را در یک دوره طولانی در اختیار نداشت و چنانکه گفتیم با صفر تا صد این تیم بیگانه بود. آیا واقعا می شود کار بزرگ او را نادیده گرفت؟ آیا می شود این 34 امتیاز را و همینطور تیمی را که با هفت برد پیاپی تحویل کادر فنی بعدی شد ندیده گرفت؟

دو- اینکه کالدرون به همه بالانشین ها باخت یک گزاره بحث برانگیز است که از فرط تکرار، به اصل منطقی و قطعی تبدیل شده است. بله؛ برانکو به تراکتور، سپاهان و شهرخودرو باخت، اما اولا در هر سه این مسابقات تیمش نمایشی قابل قبول داشت و ثانیا این انتظار که یک مربی در دومین هفته کارش در ایران تراکتور را در تبریز ببرد، بیش از حد گزاف است. در عوض پرسپولیس کالدرون، استقلال استراماچونی را برد. گل محمدی البته تراکتور و شهرخودرو را برد، اما بازی با سپاهان اصلا برگزار نشد که با شکست دور رفت کالدرون مقایسه می شود.

سه- بخشی از میراث کالدرون اما غیرفنی بود. انصافا اگر این مربی قبح نیمکت نشینی امثال بیرانوند و جلال حسینی را نمی شکست، یحیی به همین راحتی قادر بود به نفراتی همچون رادوشوویچ و کنعانی زادگان بازی بدهد؟

چهار- فقط یک جمله؛ بی رحمانه قضاوت نکنید که روزی بی رحمانه قضاوت خواهید شد.