مسابقات فوتبال جام ملت های آسیای 2019 که دی و بهمن امسال در امارات برگزار می شود میدانی مناسب برای تثبیت هر چه بیشتر قدرت فوتبال ما است که در رقابت های اخیر جام جهانی 2018 در خاک روسیه نمودی آشکار داشت اما باید پرسید آیا درباره شانس های ظاهرا قاطع قهرمانی مان در این رقابت ها قدری اغراق نمی کنیم؟

البته تیم ایران در صورت تکرار بازی های منظم و محکم سال های اخیرش مدعی نخست این پیکارها خواهد بود و این قدرت ذاتی را دارد که حتی از تیم به شدت رشد کرده امارات در خاک این کشور نیز عبور کند و از عهده ژاپن هم که در آوردگاه روسیه درخشید برآید اما همیشه این سوال وجود داشته و خواهد داشت که تا چه میزان برای تبدیل کردن این توان بالقوه به فعل آمادگی داریم.

 بحث فقط بحث امضا نشدن قرارداد تازه کارلوس کی روش در میان نیست زیرا اخبار موثق از ادامه همکاری او با فدراسیون ایران حکایت دارند اما سوال این است که این مربی حاذق پرتغالی تا چه حد برای زندگی مسالمت آمیز کنار باشگاه های ما مهیا است و تیم های باشگاهی ما چه میزان آمادگی دارند که برای هماهنگی با تیم ملی از برنامه های خود بزنند و چقدر «متضرر» شوند تا تیم ملی «بهره مند» شود و به اوج برسد.

 در مورد دوم البته فداکاری های بسیاری از سوی باشگاه های ما مشاهده شده اما آب های ناآرام بین کی روش و پرسپولیس سبب می شود سرمربی ما از یک پایه و عنصر مفید در راه تدارکات و برنامه هایش کم بهره باشد و حتی نوع برخورد تیم های اصفهانی با سرمربی ما نیز مشخص نیست و اصولا این اطمینان وجود ندارد که باشگاه های ما پس از انواع تنش ها در روابط فیمابین پای مربی بایستند که در بسیاری از موضع گیری های کلامی اش آنها را به شکلی نه چندان مساعد نوازش کرده و حتی نحوه تمرینات و کارهای آنان را ناقص خوانده است.

 بحث دوم، بحث میزان توانایی فنی تیم های حاضر در آوردگاه امارات است. پس از درخشش تیم ملی در روسیه این نظریه را هر روز بیشتر می شنویم که یوزها از هر جهت به رقبای قاره ای خود می چربند و مشکل حادی در امارات نخواهند داشت اما حرف های چند روز اخیر کی روش این باورها را زدوده است.

 وی تاکید کرده که سبقت از ژاپن و کره با دو هفته تمرین در شرایط اردویی حاصل نمی آید و جام ملت های آسیا بسیار دشوارتر و پرمساله تر از آنی است که خیلی ها می پندارند.

این اظهارات به موقع و مناسب حباب های یک قهرمانی هنوز حاصل نیامده را ترکاند و به همگان گوشزد کرد شکستن طلسم 42 ساله قهرمان نشدن مان در جام ملت ها به ابزاری بسیار بیشتر از خوشبینی صرف نیاز دارد و باید به غایت ساخته و پرداخته تر از چیزی بود که خودمان گمان آن را داریم.

ژاپن با مهارت فنی و بازی گروهی فوق العاده اش در روسیه، استرالیا با ارائه بازی هایی محکم و کره با غلبه بر آلمان نشان دادند رقبایی واقعا «قدر» هستند و حتی عربستان هم فقط در دیدارش با روسیه میزبان مسابقات خلع سلاح شد و مصر را شکست داد. پیروزی بر این حریفان و همچنین ازبکستان و اماراتی که همه چیز را به خدمت گرفته تا در جام خانگی قهرمان شود و قطری که از حالا در اندیشه میزبانی موفق جام جهانی 2022 است، اصلا آسان نخواهد بود. آیا برای تمامی این سختی ها و ناهمواری ها آماده ایم؟

تمامی حقوق این وبسایت برای ارتش سرخ محفوظ است ، هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلا مانع می باشد .