آدم آهني هاي بازیچه كي روش

تنها دو روز بعد از پايان تب وتاب دوست داشتني فينال ليگ قهرمانان آسيا، دوباره كركره فوتبال باشگاهي پايين آمد تا اردوي آبان ماه تيم ملي شكل بگيرد؛ تيمي كه بار ديگر در كوتاه ترين زمان ممكن يادمان آورد دوست داشتن اش روز به روز سخت تر مي شود.

اولين حاشيه اردوي جديد، رفتار نامتعارف خود كارلوس كي روش بود؛ مردي كه افتخار نداد به عنوان نماد تيم ملي ايران در كنار آدم هاي خرده پايي مثل رييس فيفا و زيكوي برزيلي تماشاگر فينال ليگ قهرمانان آسيا باشد و حتي از يك پيام تبريك خشك و خالي هم براي نماينده كشورمان دريغ كرد. اين اما همه داستان نيست. او در روز دوم برپايي تمرينات، بازيكنان را از انجام مصاحبه با رسانه ها منع كرد و در ادامه به آنها دستور داد به طور دسته جمعي صفحات شخصي شان در اينستاگرام را غيرفعال كنند. البته نه اينكه فكر كنيد جناب سرمربي نگران از بين رفتن تمركز بازيكنان است؛ چه اينكه شاگردان او در بحبوحه جام جهاني هم فعاليت چشمگيري در فضاي مجازي داشتند و اصلا خود كارلوس بعضي مواقع ليست تيم ملي را ابتدا در شبكه هاي اجتماعي منتشر مي كند! بنابراين طبيعي است كه او مشكلي با اينستاگرام يا نطاير آن نداشته باشد. فرمان اخير از جهت ديگري صادر شده و گويا قرار است فلسفه آن اعتراض به مديران فدراسيون در مورد عدم پرداخت پاداش هاي مربوط به جام جهاني باشد.

پيش از اين با پديده مصاحبه هاي هماهنگ و فرمايشي بازيكنان تيم ملي آشنا شده بوديم، اما حالا مرزهاي لجبازي در اين مجموعه جلوتر رفته و كار به جايي رسيده كه همه با هم بايد «دي اكتيو» كنند! آيا واقعا اين همه اصرار براي نفرت پراكني و جنگ اعصاب لازم است؟ آيا مهم ترين فوتباليست هاي مملكت بازيچه هستند كه هر روز به يك شكل در بيايند و توسط بازوان قدرتمند كي روش به يك سو حركت داده شوند؟ آيا هيچكدام از اينها شخصيت مستقل ندارند كه به آنها امر مي شود چه بگويند و چه كار كنند؟ البته كه نظم و اقتدار سرمربي يكي از عوامل موفقيت هر تيمي است، اما نه اينكه بازيكنان تبديل به دستگاه هايي شوند كه ريموت كنترل آنها دست كي روش باشد و او در جهت منافع خودش آنها را بالا و پايين كند؛ يك بار دكمه اعتراض به كيفيت لباس تيم ملي يا بازي هاي تداركاتي را بزند و همه در اين مورد صحبت كنند، يك بار دكمه خاموشي صدا را بزند و يك بار كلا تصوير را قطع كند!

بايد دندان روي جگر بگذاريم، شايد بالاخره دوستان افتخار دادند و در مورد رفتار اخيرشان روشنگري كردند. با اين وجود اگر گمانه ‎زني ها درست باشد و اعتراض ها به عدم پرداخت پاداش جام جهاني به بازيكنان و مربيان مربوط شود، تيم ملي يك گام ديگر از قلب مردم فاصله خواهد گرفت. روزي علي كريمي در مورد كي روش گفته بود: «متاسفم براي كسي كه به خاطر پاداش مساوي با نيجريه خودش را در اتاقش حبس كرده بود.» حالا اين طغيان دسته جمعي يادآور همان جمله و همان روحيه است؛ آن هم بلافاصله بعد از روزهايي كه بيشتر مردم ايران فارغ از كري رنگ ها، تلاش صميمانه و بي منت بازيكنان پرسپوليس با دست هاي خالي را ستودند. در آستانه جام ملتهاي آسيا ما نياز داريم تيم مان را دوست داشته باشيم؛ تيمي كه بايد خيلي خاكي تر و مهربان تر از اين باشد. آيا كي روش اجازه مي دهد؟