آسمان قرمزها بي ستاره است

آسمان قرمزها بي‌ستاره است

پرسپوليس امسال خوب نتيجه مي‌گيرد اما هنوز با آن تيم محبوب هواداران فاصله زيادي دارد.
براي هواداران قديمي قابل هضم نيست که در تيم به اين بزرگي 90 درصد گل‌ها را بازيکنان تازه وارد از صباباتري بزنند يا بازيکن جواني چون حقيقي بازوبند کاپيتاني را بر بازو ببندد.
بعد از آن‌که علي کريمي به‌خاطر اختلاف با انصاري‌فرد از پرسپوليس رفت همه منتظر بودند تا اين فصل به همراه مهدوي‌کيا به تيم پرطرفدار پايتخت برگردد و تيم رويايي هواداران با بازگشت اين دو و همچنين امثال پژمان نوري يا وحيد هاشميان و آندو تيموريان که در اروپا بدون تيم هستند؛ شکل بگيرد.
اما حضور علي دايي مانع از بازگشت کريمي و مهدوي‌کيا شد.
خيلي‌ها معتقدند که نتيجه گرفتن يک تيم مهم است چه بي‌ستاره چه با ستاره! اما کاربرد حضور ستاره‌ها در يک تيم، فقط به نقش آن‌ها در جريان بازي محدود نمي‌شود، ستاره‌ها هويت يک تيم هستند و انگيزه تماشاگران را براي تماشاي بازي‌ها افزايش مي‌دهند.
مخصوصا ستاره‌هاي ايراني که جنس ارتباط‌شان با هوادار بيشتر عاطفي است. علي منصوريان را در استقلال به ياد بياوريد؛ حدود 3 فصل در اکثر بازي‌ها از دقيقه 70 به بعد به زمين مي‌آمد و خيلي وقت‌ها چندان هم مؤثر بازي نمي‌کرد اما به‌خاطر تعصب روي پيراهن آبي و وفاداري به تيم و از همه مهم‌تر احترام به تماشاگران هميشه محبوب بود حتي در بين پرسپوليسي‌ها!
اما تيم قرمزها امسال از اين ماجرا به شدت رنج مي‌برد.

ستاره‌هاي قديمي چه جوري بودند؟
* علت محبوبيت نسل قبلي بازيکنان فوتبال را بايد بيشتر در دلايل غير فوتبالي جست‌وجو کرد.
اولين و مهم‌ترين نکته درباره نسل قبلي بازيکنان پيروزي اين بود که آن‌ها عمدتا ملي پوش بودند.
آن هم بازيکنان اصلي و اثرگذار تيم ملي! امسال پرسپوليس سهم کمي در تيم ملي دارد که آن هم چندان کيفي نيست.
دليل ديگر را بايد در تعصب بازيکنان به پيراهن تيم جست‌وجو کرد.
در گذشته بازيکنان، قدر پيراهن پرسپوليس و استقلال را مي‌دانستند و به آب و آتش مي‌زدند که به اين تيم‌ها بيايند؛ تا هم در يک باشگاه معروف بازي کنند، هم به تيم ملي نزديک شوند و هم هوادار بيشتري داشته باشند.
بسياري از بازيکنان قديمي پرسپوليس تنها با وعده يک موتورسيکلت يا پيکان جوانان و حتي زمين به اين تيم مي‌آمدند.
خيلي‌ها هم مثل رهبري‌فرد پول از جيب‌شان مي‌گذاشتند تا پرسپوليسي شوند. کمتر اتفاق مي‌افتاد که بازيکن، تيم را ترک کند.
ناراحتي هواداران حرمت زيادي بين فوتباليست‌ها داشت. سال گذشته يک لشکر پرسپوليسي شدند و هنوز هواداران به آن‌ها عادت نکرده بودند رفتند.
کلاه کج، بائو و... خلاصه بازيکنان قديمي واقعا عاشق تيم بودند.
درگذشته حتي نشستن روي نيمکت پرسپوليس افتخار بود و بازيکنان مدت زيادي انتظار مي‌کشيدند تا از نيمکت به ترکيب راه پيدا کنند.
زماني فرشاد پيوس مي‌گفت که سال‌ها نيمکت نشين ناصرمحمدخاني بوده و به اين نيمکت نشيني افتخار هم داشته چون محمدخاني پيشکسوت بوده است.

به ياد تيم‌هاي رويايي پرسپوليس
* زماني بود که ترکيب اصلي تيم ملي را بازيکنان پرسپوليس تشکيل مي‌دادند.
اوج ماجرا به زمان مايلي کهن برمي‌گردد که عابدزاده، نعيم سعداوي، مهردادميناوند، افشين پيرواني، يحيي گل محمدي، رضا شاهرودي، کريم باقري، مجتبي محرمي، مهدي مهدوي‌کيا و حتي نيما نکيسا (که در پيروزي نيمکت نشين بود) همگي بازيکنان مؤثر تيم ملي بودند.
در مدت کمي حميد استيلي و نادر محمدخاني هم دوباره به پرسپوليس بازگشتند و ملي پوشان جديدي چون هاشمي نسب، کاويان‌پور، رهبري‌فرد هم ترکيب تيم را تکميل کردند.
تيم رويايي پرسپوليس را بايد سال 74 تا 76 و زمان حضور استانکو دانست که تيم به راحتي و چند هفته قبل از اتمام ليگ قهرمان مي‌شد.
وضعيت مشابه امسال را تنها يک بار ديگر و در سال 73 در پرسپوليس سراغ داريم. در آن سال و بعد از دربي جنجالي که منجر به محروميت عابدزاده، شاهرودي، داداش زاده، پيوس و مجتبي محرمي شد به يک باره تيم پرسپوليس با مربيگري يورگن گده، پوست انداخت و عده‌اي بازيکن جوان و ناشناس مثل نکيسا، محمود شافعي، محمد اژدري و... روي کار آمدند.
از آن سال تا اواسط دهه 80 معمولا پرسپوليس تيم پرستاره‌اي بود. به خصوص يک مقطع در زمان علي پروين تيم در اوج خود قرار گرفت.

اسطوره مي‌شوند، اسطوره نشدند!
* باز هم تکرار اين نکته ضروري به نظر مي‌رسد که منظور از ستاره و بازيکن بزرگ فقط به کيفيت بازي نيست بلکه سابقه بازي و محبوبيت بازيکنان هم ملاک ماست.
در تاريخ باشگاه پرسپوليس بازيکنان زيادي بودند که ظرفيت اسطوره شدن در حد نامدارانپرسپوليس را داشتند اما اين اتفاق نيفتاد، اگر بخواهيم به اسامي نزديک در همين سال‌هاي اخير اشاره کنيم به اسامي چون حامد کاويان‌پور، نيما نکيسا، مهرداد اولادي، معدنچي و کاظميان مي‌توان اشاره کرد.
آخرين ستاره‌اي که در اوج محبوبيت از اين تيم جدا شد محسن خليلي بود که نتوانست با دايي بسازد.
هواداران خاطرات ليگ هفتم و قهرماني با گل‌هاي او را فراموش نمي‌کنند.
اما در بين بازيکنان اين فصل پرسپوليس کساني هستند که مي‌توانند تا 10 سال ديگر محبوبيتي چون مهدوي‌کيا، عابدزاده، رهبري‌فرد و شاهرودي و... را در بين هواداران کسب کنند، اگر در باشگاه دوام بياورند.
در اين بين عليرضا حقيقي، محمد پروين، حميد علي عسگر، نوروزي و فشنگچي شانس بيشتري دارند.
البته به نظر مي‌آيد حقيقي به‌خاطر شخصيت کاريزماتيک و رفتارهاي کانتونايي شانس بيشتري را براي محبوب شدن در قلب هواداران تيفوسي دارد.

چرا ديگر بازيکنان بزرگ نداريم؟
* متهم رديف اول اين ماجرا در فوتبال ايران پول است، کمتر بازيکني پيدا مي‌شود که مثل کريم باقري و يا فرهاد مجيدي آن‌قدر اشباع شده باشد که فقط به‌خاطر دل خودش و هواداران بازي کند.
هرچند عده‌اي مي‌گويند فوتبال حرفه‌اي شده و ديگر وفاداري براي يک فصل معنا دارد، اما همين امروز در فوتبال سطح اول اروپا هم پيراهن باشگاه‌هاي بزرگ اين‌قدر گشاد نيست که هر بازيکني بتواند هر لحظه‌اي که خواست آن را از تنش در بياورد. هرچند اين روزها از دو تيم پرطرفدار ايران فقط شور هوادارانشان مثل گذشته است و بس!
دليل ديگر ماجرا را مي‌توان در معمولي شدن پيراهن تيم‌هاي بزرگ مثل پرسپوليس جست‌وجو کرد، زماني بود که آمدن به پيروزي برابر بود با پخش مستقيم بازي‌ها، تحت توجه رسانه‌ها و مردم قرار گرفتن و افزايش شانس براي ملي پوش شدن! اما امروز ديگر نه پيروزي و استقلال 5 تا 5 تا به تيم‌هاي شهرستاني مي‌زنند و نه ترکيب تيم ملي متشکل از اين دو باشگاه است.
اما در بين همه اين‌ها مديريت‌هاي ضعيف و بي‌ثبات باشگاه‌ها هم بي‌علت نيست. پيروزي اين سال‌ها مدام مدير عامل عوض کرده و بيشتر اعضاي هيئت مديره اين تيم هم چندان دغدغه ورزش و فوتبال ندارند، در اين مدت بازيکناني مثل کاظميان، کريمي و... صرفا به‌خاطر مديريت غلط باشگاه جدا شدند و برنگشتند.

اما جوان‌ترين پرسپوليس اين سال‌ها
* پيروزي در ليگ امسال و پس از مصدوميت کريم باقري و نبودن مهدي شيري در ترکيب يک رکورد جالب زد، براي اولين بار در تاريخش بدون بازيکن بالاي 30 سال بازي کرد.
در اين بين از همه جالب‌تر حضور حقيقي 22 ساله به عنوان کاپيتان درون دروازه پرسپوليس بود.
زماني حميد درخشان در 34 سالگي، فرشاد پيوس در 33 سالگي، مجتبي محرمي در 32 سالگي، عابدزاده در 32 سالگي، حسين عبدي در 33 سالگي، افشين پيرواني در 35 سالگي، رضا شاهرودي در 33 سالگي، بهروز رهبري فرد در 33 سالگي و کريم باقري در 34 سالگي اين افتخار نصيب‌شان شده بود.
اما حضور غير مستمر بازيکنان و استفاده از بازيکنان جوان کار را به جايي رساند که در چند بازي حقيقي متولد 12/2/1367 هم از قافله کاپيتاني عقب نماند، شايد يکي دو فصل ديگر و در غياب حقيقي نوبت حميد علي عسگر (متولد 1369) باشد تا کاپيتاني کند.

پرسپوليس اين طوري بود!
خيلي گذرا سري بزنيم به اسامي بازيکنان بزرگ اين باشگاه در دهه 70
دروازه‌بانان :
سعيد عزيزيان، وحيد قليچ، عابدزاده، نيما نکيسا، محمد فنايي.
مدافعين :
محمد پنجعلي، نادر محمدخاني، افشين پيرواني، يحيي گل‌محمدي، نعيم سعداوي، بهروز رهبري‌‌فرد، مجتبي محرمي، محمد خاکپور، مهدي هاشمي‌نسب.
هافبک‌ها :
حميد درخشان، محسن عاشوري، حسين عبدي، حميد استيلي، حسن انصاري‌فر،کريم باقري، رضا شاهرودي، ابراهيم اسدي، حامد کاويان‌پور.
مهاجمان :
فرشاد پيوس، ناصر محمدخاني، کريم باوي، مهدي مهدوي‌کيا، رضا ترابيان،ادموند بزيک، مجتبي کرماني‌مقدم، رضا عابديان، بهنام سراج.