آقای دکور، نگران اموال دولتی می شود / بیت المال در این هشت سال کجا بود؟

1- شب گذشته مرتضی حیدری مجری مشهور تلویزیونی، هنگام اجرای برنامه سیاسی «پایش» به شکلی ناگهانی به بحث تلاش باشگاه پرسپولیس برای جذب محمدرضا خلعتبری ورود کرد و این مسله را به چالش کشید. او که به نظر نمی رسد اطلاعات کافی در مورد این پرونده ورزشی در اختیار داشته باشد، با اشاره به جلد یک روزنامه ورزشی که در آن از رقم پنج میلیارد تومان به عنوان هزینه انتقال خلعتبری یاد شده بود، به مخالفت با این جابه جایی پرداخت و به طعنه مدعی شد «دادن این پول ها از بیت المال کار ساده ای است!»

2- خب این خیلی خوب است که آقای حیدری بالاخره یاد بیت المال افتاده اند و نگران اموال عمومی هستند، اما به نظر می رسد نگرانی مزبور، هشت سال دیرتر از موعد گریبان آقای مجری را گرفته است. ما همه در این مدت دغدغه بیت المال داشتیم. همه مان نگران پول هایی بودیم که در دولت های نهم و دهم نیست و نابود شدند؛ از آنهایی که به مصارف بیهوده ای از قبیل برپایی همایش های ایرانیان خارج از کشور یا مراسم تجلیل از خادمان سفرهای نوروزی رسیدند، تا آنهایی که مستقیما در جیب اختلاس گران گرامی به کانادا مهاجرت کردند. ما همه دلشوره داشتیم، اما از میان تمام ما، تنها عده انگشت شماری فرصت طرح این قبیل نگرانی ها را می یافتند که از قضا یکی از آنها، همین جناب مرتضی حیدری بود. رکورددار مصاحبه زنده با محمود احمدی نژاد اما، انگار در طول تمام این هشت سال هرگز به اندازه دیشب نگران بیت المال و موجودی آن نبود. او ساعت ها وقت گفتگو با رییس دولت پیشین را به تایید سخنان او با علامت های چشم و ابرو و تحویل دادن لبخندهای ملیح به مخاطبانش تلف کرد، بی آنکه از سرانجام فروش نفت در ثروتمندترین دولت تاریخ ایران بپرسد یا سری بکشد به سفرهای دسته جمعی و خانوادگی «دکتر» به ینگه دنیا. مرتضی حیدری در همه این مدت مستمعی بی آزار بود که شأن یک مجری پرسشگر تلویزیونی را تا سر حد بخشی از دکور صحنه تنزل می داد. احمدی نژاد گفت و او خندید، اما میلیون ها مخاطب در حسرت تنها یک سوال چالشی، تنها یک واکنش جسورانه که رییس قوه مجریه را به تکاپو بیندازد، سوختند و آب شدند. او حالا اما، درد بیت المال گرفته است؛ حالا که می توان با مبلغی شاید به اندازه هزینه جذب دو ستاره پوشالی، یک ایران و یک ایرانی را از ننگ حضور در لیگ امارات و تحمل نام مجعولش وارهاند.

3- مرتضی حیدری که هشت سال فقط به شنیدن، باور کردن و غر نزدن خو گرفته بود، حالا ناگهان چهره عصیانگرش را به رخ می کشد و پرداخت این پول از طریق یک فرد خیر را غیر قابل پذیرش تلقی می کند. عجبا!  کاش گوشه ای از این ناباوری در دوران حیات دو دولت پیشین در وجود آقای مجری زنده می شد تا مخاطبان مصاحبه های او با احمدی نژاد پای تلویزیون «زجرکُش» نشوند. اصلا به فرض که حق با شماست و هزینه این انتقال از بیت المال تامین می شود. باز کسی که باید کلاهش را بالاتر بگذارد دولت است؛ همان نهاد ترسویی که سی سال است از خصوصی کردن پرسپولیس و استقلال ابا دارد و آنقدر شجاع نیست که سوگلی های مردم را به آغوش شان بازگرداند. شما قرمز و آبی را خصوصی می کردید، تا بعد ببینید مالکان مردمی آنها چه تصمیمی برای پول های شان می گیرند و آن را خرج اعاده حیثیت خلیج فارس می کنند یا نه؟

4- یادش بخیر بلوتوث منتشر شده از پشت صحنه گفتگوی حیدری با رییس دولت دهم؛ همانی که در آن احمدی نژاد قبل از شروع کار، واو به واو سوالاتی را که باید پرسیده می شدند، به آقای مجری القا می کرد. نه دوست عزیز؛ شما برای دفاع از بیت المال کمی دیر جنبیده اید. شاید چیزی حدود هشت سال!