آقای وزیر، یادم تو را فراموش

سال، نو شد ولی همچنان کاسه همان کاسه است و آش همان آش.
سال نو هم با حاشیه سازی ها برای پرسپولیس و طفره رفتن مسوولان از مسوولیت کارها و تصمیم هایشان اغاز شد. با پیغام و پسغام های رسانه ای و البته این پیام برای مردم که حول حالنا الی احسن الحال حد اقل قرار نیست فعلا در ورزش، فوتبال و ارتباط های موجود در آن اتفاق بیفتد.
سال نو شد با این پیام که بیشتر آدم های این ورزش و فوتبال قصد ندارند از روال گذشته برای زوال آن چه وجود دارد، دست بردارند. حاشیه ها و درگیری ها از همین ابتدا آغاز شد و البته پرسپولیس نیز همچنان اسیر توهمات این و آن است. آدم های کارنابلدی که به جای تمام افتضاح هایی که به بار می آورند به جای پاسخگویی برابر عمل خویش، موهومات تحویل می دهند.

*عضو شورایی هیات مدیره استقلال به دنبال بهشت
سال جدید با اظهارات عجیب وغریب مسوولان استقلال درباره پرسپولیس شروع شد. استقلالی ها گویی غیر از پرسپولیس حرف دیگری برای گفتن ندارند. این بار هم نوبت حجت نظری بود که هم زمان در شورای شهر و هیات مدیره استقلال حضور دارد. او گویی از همین حالا می داند با توجه به احتمال کم بودن تعداد آرا برای انتخابات شورای اسلامی شهر، باید روی رای دهنده استقلالی ها متمرکز شود تا حد اقل در این دنیا، بهشت را داشته باشد. این گونه است که از سر و کول پرسپولیس بالا می رود تا شناخته شود.

*حاشیه سازی عوامل وزارت در استقلال برای پرسپولیس
اعضای هیات مدیره دو باشگاه پرسپولیس و استقلال بالاخره منصوب و گماشته وزارت ورزش و جوانان هستند. این مساله قابل انکار نیست و به این ترتیب برای اولین بار نیست که عوامل وزارت ورزش و جوانان و دولت در استقلال این گونه بی سبب و بی مناسبت دست به اقدام علیه پرسپولیس می زنند. درحالی که وزارت می تواند عدم انجام این رفتار غیر حرفه ای را به ایشان تکلیف کند.
او در مصاحبه خود مدعی شده بود که پرسپولیس به طور ویژه مورد حمایت قرار داردو وی به عنوان نمونه به موضوع واگذاری دو ورزشگاه شهید کاظمی و امام رضا(ع) اشاره کرده بود.
چنین ادعایی از دو جهت نادیده گرفتن حقایق موجود است که کمی بعید است از روی نا آگاهی اتفاق افتاده باشد که البته بیان از روی بی اطلاعی نیز، توجیهی ندارد.

*بی‎ ا طلاعی یا ارائه عمدی اطلاعات غلط؟
حقیقتی که درباره ان سخن می گوییم این است که این 2 ورزشگاه بنا بر اعلام مسولان وقت با قرعه کشی به 2 مجموعه تعلق گرفت و در عمل به عنوان یک یادگاری از سوی جعفر کاشانی برای 2 باشگاه باقی ماند. مساله قرعه کشی نشان می دهد جانبداری در کار نبود. از سوی دیگر استقلالی ها که کمپ حجازی را هم دارند، این ورزشگاه را مدیون پرسپولیسی ها هستند که قابل انکار نیست ولی به جای تشکر و کرنش، چنین رفتاری را از خود نشان می دهند که جای تاسف دارد.
آن ها حقیقت را به هواداران استقلال نمی گویند تا ضعف های موجود ناشی از عملکرد خود را ناشی از یک جریان کلی جا بزنند و خود را تبرئه کنند و چه چیز بهتر از متهم کردن آن هایی که اکنون نه در بدنه مدیریت شهری تهران هستند و نه در وزارت تا ادعای شان گریبانگیر شود.

*پول هایی که دور ریختند
استقلال در سال های اخیر با درآمد به مراتب کمتر از پرسپولیس، بیشتر از ان هزینه کرده اند. کثرت خریدها کنترل را از دست این باشگاه خارج کرده است. هواداران استقلال با فشار زیاد برای انجام خریدهای جدید عملا فهرست استقلال را دچار تغییرات کرده و بعد خود به بی ثباتی اعتراض می کنند. این وضعیت هزینه ها را بالا برده است. مسوولان استقلال هم به دنیال جیغ و دست و هورای هواداران خود در فضای مجازی هستند. برای بازیکنی که پرسپولیس به زحمت 3 میلیارد تومان می دهد و همین جای انتقاد دارد تا 2 برابر هم هزینه می کنند. خریدهای خارجی را هم می بینیم. کلی بازیکن که حتی یک بازی را هم درست و حسابی انجام ندادند و یک میلیون دلار برای بازیکنی که به خاطر آسیب مفاصل، گام به عقب ندارد.
فقط با بخش کوچکی از این پول ها می شد کمپ حجازی را در بهترین شرایط قرار داد و ورزشگاه امام رضا(ع) را چمن طبیعی کرد. کاری که پرسپولیس ذره ذره در ورزشگاه شهید کاظمی انجام داد.

*سمیعی، نظری را در حد جواب ندید، سرخپوشان تهدید کردند
اظهارات حجت نظری با واکنش هایی از سوی پرسپولیسی ها همراه بود. بازخورد اول، مثل همیشه از سوی هواداران و فعالان پرسپولیس در شبکه های اجتماعی بود. پس از آن بازیکنان پرسپولیس تهدید کردند که از این پس چنین ادعاهایی را بدون پاسخ نمی گذارند. ابراهیم شکوری، سخنگوی باشگاه، با تاکید سمیعی مبنی بر دوری از ورود به این حواشی به یک جواب در لفافه اکتفا کرد. شخص مدیرعامل پرسپولیس که به کلی استقلالی ها را قابل ندانست که بخواهد، پاسخ بدهد و می گوید سرمان در کار خودمان است. شاید به مذاق بعضی هواداران خوش نیاید ولی به نظر، بهترین کار همین باشد، تمرکز روی کار خود.

*اعتراض عضو هیات مدیره استقلال به تصمیم های بعد از انقلاب
حجت نظری در جای دیگری از صحبت های خود می گوید؛ استقلال همان تاج است و دارایی های تاج هم مشخص است و می خواهد که آن ها به استقلال برگردانده شود.
در این جا چند بحث وجود دارد. نکته اول این است که وی تصمیمات انقلابی آن دوران را قبول ندارد و خواهان برگشتن وضعیت به قبل از انقلاب، حد اقل در این مورد است ولی به نظر جای این بحث، در جای دیگری است. اگر حرفی هست باید آن را از مرجع قانونی دنبال کنند که اقدام صورت گرفته بعد از انقلاب اشتباه بوده است، نه این که برای تحت ناثیر قرار دادن هواداران استقلال، آن را فقط در رسانه ها مطرح کند.
البته این در حالی است که در خود استقلال بین قدیمی های آن ها بحث وجود دارد که استقلال، همان تاج است یا نه.

*پشت پرده امکاناتی که به تاج داده بودند چه بود
نکته دیگر این است که آیا نظری اطلاع دقیقی دارد که ان دارایی ها از طریق مشروع بود یا نه؟ تا کنون هیچ کس وارد چنین بحثی نشده بود و برای اولین بار آن را مطرح خواهیم کرد تا با پرداختن هواداران به آن، درس عبرتی برای استقلال باشد که مسوولانش قبل از حرف زدن، بیشترفکر کنند. پیش از این درباره سوابق تیمسار خسروانی مطالبی داشتیم که زوایای پنهانی از زندگی او را روشن کرد تا معلوم شود پرسپولیس در چه رقابت نابرابری، سرآمد شد.
سوال این است که آن امکانات و ورزشگاه ها از کجا برای استقلال آمده بود؟ استقلال که از خودش درآمد نداشت. پرسپولیسی ها اگر از بولینگ عبده بهره مند بودن که دهان بازیکنان منچستر یونایتد از دیدنش باز مانده بود، با سرمایه بخش خصوصی تهیه شده بود. استقلالی ها که منکر وابستگی به نظام حکومتی هستند بگویند آن امکانات را خسروانی از کجا فراهم می کرد؟ زمین های موات که برای عموم مردم بود چرا استخوانش جلوی استقلال پرتاب می شد. باقی ان چه می شد. زمین های اطافش چه می شد. چرا ورزشگاه ها و امکاناتی که یا برای همه مردم بود یا باید به همه باشگاه ها تعلق می گرفت، به نام تاج می شد؟ آیا استفاده از نام تاج پوششی برای انجام یک سری اقدام های غیر اصولی نبود؟
آیا بهتر نیست استقلالی ها این ماجراها را با چوب، هم نزنند؟

*آقای وزیر یک بار هم بگویید؛ اشتباه کردیم، بد هم اشتباه کردیم
و اما تمام ماجرای نوروزی که گذشت به ماجرای افاضات حجت نظری محدود نمی شد. مسعود سلطانی فر هم با مصاحبه ای که داشت خود را در معرض حرف و حدیث ها قرار داد و علی کریمی را هم وادار به پاسخ گویی کرد. سلطانی فر در مصاحبه بلند و بالای خود به موضوع انتخابات فدراسیون فوتبال و کاندیداهایی که اظهارنظر داشتند ورود کرد. او با اشاره به دیالوگ نقی در سریال پایتخت عنوان کرد؛ «انتخابات نمی بینیم کسی می بازد، بگوید: باختم، بد هم باختم.»
سلطانی فر البته پر بیراه نمی گوید ولی موضوع این است که آیا جای گفتن هم بود؟ چنین موردی قطعا به کسی مثل مصطفی آجرلو می خورد. حدود 20 سال قبل وقتی نگارنده این سطور در پی اقدامات باشگاه پاس علیه پرسپولیس به افشاگری علیه آجورلو پرداخت و درباره تلاش او برای رسیدن به ریاست فدراسیون نوشت. او به شدت عصبانی شد ولی خب در گذر سال ها مسایل بیشتری روشن شد و معلوم بود که وی این بار شانسی برای رای گرفتن نداشت. شاید هم سلطانی فر بیشتر او را طرف سخن خود قرار داده بود ولی واکنش علی کریمی بود که نظرها جلب کرد وقتی که همین رای نگرفتن را دلیل پیروزی دانست و همه می دانیم که تلاش و لابی هم نکرد و حرفی که زد صادقانه بود. او البته چالشی را هم مطرح کرد. توضیح برای دستوری که به واسطه آن قرارداد با ویلموتس بسته شد. حالا دوباره یادمان آمد ویلموتس با واسطه گری شرکتی به فوتبال ایران معرفی شد که ربطی به فوتبال نداشت و راه افتادنش بی ارتباط با فعالیت سلطانتی فر در دیگر عرصه ها نبود.
حالا در تایید سخن وزیر ورزش باید بگوییم آیا مدیر و مسوول و مقامی پیدا می شود که فقط برای یک بار هم که شده گردن بگیرد و بگوید اشتباه کردیم، بد هم اشتباه کردیم. همیشه شاهد فرافکنی و پشت هم اندازی بودیم در هر عرصه ای که خطا و اشتباهی اتفاق افتاد.

*آقای وزیر، تا وقتی کاشانی بود نتوانستید رسول پناه را وارد هیات مدیره کنید
وزیر ورزش و جوانان در بخش دیگری از صحبت های خود نیز وارد چالش شد. وقتی برای چندمین بار این ادعا مطرح شد که واسطه حضور رسول پناه، جعفر کاشانی نیست که الان از خودش دفاع کند. در این میان مطرح شد که رسول پناه به مجموعه شاهین، رفت و آمد داشته است. چه قدر هم دلیل محکمی است.
فرزند جعفر کاشانی به این مساله پاسخ داد و با تکذیب این مساله نسبت به طرح این موضوعات در غیبت پیشکسوت فوتبال ایران، خواستار عدم تکرار چنین رفتاری شد.
این در حالی است که رسول پناه هم حزبی سلطانی فر است و از مهره های کلیدی ان حزب در جریان انتخابات بود. ولی حالا وزیر او را به گردن نمی گیرد و از کاشانی مایه می گذارد! واقعا چرا؟
کاشانی اهل من زدن و در بوغ کردن ارتباطات و بزرگی خود نبود و بعضی از هواداران نمی دانند که چه ظلمی به او کردند. بله، کاشانی خیلی ها را می شناخت. بهتر است بگوییم بسیاری او را می شناختند و حرفش نزد ایشان نفوذ داشت. بعد از رفتن او نیز، نتیجه بدون بزرگتر شدن هیات مدیره پرسپولیس را دیدیم. سلطانی فر خیلی قبل تر از این ها می خواست رسول پناه را به پرسپولیس بیاورد ولی تا جعفر کاشانی بود او بیشتر از عضویت علی البدلی، نزدیک پرسپولیس شد. فقط بعد از فوت کاشانی بود که رسول پناه توانست به پرسپولیس ورود کند، در حالی که هیات مدیره قبل از فوت او هم عضو کم داشت. حالا باید چه فکری بکنیم؟ اگر به حرف کاشانی بود چرا حسین علی کلانی را عضو هیات مدیره نگذاشتید؟