آقای کی روش این پنج اتهام را پاسخ بده!

كارلوس كي روش مربي خوبي است كه در فوتبال ايران هم موفق بوده، اما طبعا كار او هم مثل هر آدميزاد ديگري خالي از ايراد نيست. در اين حدود هفت سال، انتقادهاي زيادي از مربي پرتغالي به عمل آمده كه خيلي از آنها غيرمنطقي و ناشي از جهل، بخل يا حسادت بوده است. با اين وجود همه نقد و نظرها را هم نمي توان به همين چوب راند؛ چه اينكه حداقل در چند مورد اشكالاتي به كي روش وارد است كه طرح آنها هميشه مي تواند حتي زبان جدي ترين مدافعان و حاميان اين مربي را هم بند بياورد.

يك- اول از آخرين مورد شروع مي كنيم؛ سندي كه علي كريمي به تازگي منتشر كرده و به وضوح روشن مي كند چهار سال پيش در چنين روزهايي كارلوس كي روش صد هزار دلار از شركت آل شپورت دريافت كرد تا چشمش را روي كيفيت نازل لباس هاي اين برند ببندد. البته اين موضوع اصلا چيز جديدي نيست و همان روزها به دفعات طرح شده، اما حالا انتشار نامه رسمي امضا شده توسط طرفين دوباره يادمان مي آورد چطور كارلوس تا قبل از گرفتن اين صد هزار دلار از همه چيز لباس ها ايراد مي گرفت، اما بلافاصله بعد از دريافت پول لب فرو بست و اجازه داد بازيكنان تيم ملي با همين پوشاك غيراستاندارد در جام جهاني به ميدان بروند.

دو- عدم استقبال از برگزاري مسابقات دوستانه با تيم هاي بزرگ فوتبال دنيا هم اتهام مهمي بوده كه گاه و بيگاه به كارلوس كي روش وارد مي شده است. حالا اين داغ را اظهارات اخير آصفي، مشاور بين الملل فدراسيون فوتبال تازه كرده. اين ديپلمات نام آشنا اخيرا مدعي شده دو سال پيش مقدمات برگزاري دو بازي تداركاتي با كرواسي و مكزيك فراهم شد، اما كي روش با انجام اين ديدارها مخالفت كرد. مربي پرتغالي كه هميشه از كمبود بازي هاي دوستانه استاندارد شاكي است، در اين سال ها سابقه به هم زدن حداقل 10بازي تداركاتي خوب با تيم هايي مثل ايتاليا، استراليا و پاراگوئه را داشته است. شايد در يكي، دو مورد بتوان اتخاذ چنين تصميماتي را به ديدگاه هاي فني او ربط داد، اما وقتي تعداد اين بازي هاي بزرگ برگزار نشده زياد مي شود، ديگر هيچ توجيهي پذيرفتني نيست. همه دنيا دنبال مسابقه تداركاتي باكيفيت هستند و كي روش از آن گريزان است. چرا؟ فرار از احتمال باخت بد يا سقوط در رنكينگ فيفا؟ كمرنگ بودن شانس پيروزي در اين قبيل مسابقات و دريافت پاداش برد؟ ماجرا چيست؟

سه- «نگاه از بالا» هم شائبه اي است كه دشوار بتوان آن را در مورد كي روش رد كرد. مربي پرتغالي براي تماشاي ليگ ايران در استاديوم ها حاضر نمي شود و باز اين بهتر از قبل است كه به ورزشگاه مي آمد و براي تحقير اين مسابقات وسط بازي «خميازه» مي كشيد. كارلوس همچنين از خطوط هواپيمايي داخلي ايران كه سالانه صدها هزار نفر را به مقصد مي رساند استفاده نمي كند. او حتي ساز و كار اداري تشكيلاتي كه در ازاي سالانه يك ونيم ميليون يورو براي آن كار مي كند را هم قبول ندارد؛ چه اينكه مثلا به جاي انتشار اطلاعيه هاي مهم يا اسامي بازيكنان دعوت شده به تيم ملي از طريق سايت رسمي فدراسيون فوتبال، هر بار آنها را روي صفحه شخصي فيس بوك خودش منتشر مي كند!

چهار- كي روش در كشاكش جنگ با برانكو دو تصميم غلط و غيرقابل دفاع گرفت؛ يكي بركناري دسته جمعي دستياران ايراني بود كه گفته مي شود به دليل سرپيچي آنها از مصاحبه عليه ايوانكوويچ رخ داد و ديگري داستان ديپورت تحقيرآميز ملي پوشان پرسپوليس از اردوي امارات. كي روش بعد از آن ماجرا گفت ديگر بازيكنان پرسپوليس را به اردوهاي تيم ملي دعوت نمي كند، اما نتوانست بر موضع غيرمنطقي اش باقي بماند و حرفش را پس گرفت.

پنج- آخرين مورد اين فهرست، اولين تخطي كي روش از هنجارهاي پذيرفته شده بين المللي در عرف فوتبال دنياست؛ آنجا كه در قرارداد اين مربي پرداخت ماليات به عهده فدراسيون فوتبال گذاشته شد. كي روش بهتر از ما مي داند كه همه جاي دنيا صاحب درآمد بايد ماليات بدهد، اما او از حفره هاي موجود در سيستم اقتصادي و اجتماعي ايران بهره برد و پرداخت ماليات را روي فدراسيون دايورت كرد. اين اولين سوءاستفاده كي روش از ايراني ها بود كه راه را براي تحركات مشابه بعدي باز كرد. اگر مربي پرتغالي به اصول حرفه اي وفادار بود، مي توانست دستمزدش را بالاتر ببرد، اما مالياتش را خودش بدهد. با اين وجود كي روش همان روز اول حرف آخر را در مورد شيوه كنشگري اش در فوتبال ايران زد، پس متاسفانه هيچكدام از كارهاي بعدي او جاي تعجب ندارد!