آقای گل چشم هایت را باز کن

بازگشت مهدی طارمی از جهت موارد حقوقی و قانونی فراتر از آن چیزی است که در روزهای گذشته مطرح شد. با شگاه پرسپولیس مساله را به سمت و سوی دیگری هدایت کرد به همان سمت و سویی که در شماره دیروز درباره آن نوشته بودیم. سندی که البته جدید نیست ولی تازه به آن استناد شده است. موضوع کمی پیچیده است و هر چند تا حدودی  پیچیدگی های آنرا می دانیم، اما در پرداختن به آن منفعتی برای پرسپولیس نیست که وقت هواداران را بابتش بگیریم. در واقع امروز برای لطمه زدن به پرسپولیس هم یک راه این است که انقدر به موضوع پرداخته شود تا سر اخر یک چیزی از دل ان بیرون بیاید که مایه دردسر شود.

صحبت قرارداد، شبه قرارداد، توافق نامه و یا چیزی شبیه اینها است. در فوتبالی که بسیار شنیدیم درج قول و قرار بین مربی و باشگاه روی یک دستمال کاغذی و در یک رستوران به صدور حکم در فیفا منجر شده است، یک چنین سندی ارزشمندتر از آن است که نادیده گرفته شود. هر چند طبیعی است که سوالاتی در ذهن مخاطب شکل بگیرد. مثلا اینکه چرا تا اینجا، صدای چنین سند ارزشمندی در نیامد؟ پاسخ به این سوال حتما نزد مسئولان باشگاه وجود دارد. شاید همه چیز بستگی به مهدی طارمی داشت. مثل یک قول و قرار اخلاقی و شرطی که برای دستیابی به یک توافق صورت می گیرد.اینکه جنس ان توافق چه بود البته موضوع این بحث نیست.

می دانیم در همان ماه فروردین، آنچه باعث شد کارها متوقف شود، شرط مهدی طارمی برای باشگاه بود.شرطی مبنی بر اینکه هرگاه پیشنهاد اروپایی داشته باشد، اختیار جدایی از پرسپولیس را داشته باشد. با چنین شرطی حتی با امضای توافق نامه، همه چیز منوط به آن می شد که خود مهدی طارمی بخواهد در پرسپولیس بماند. در این صورت پرسپولیس برای تکیه کردن به آن قول و قرارها، خواست این بازیکن را نیاز داشت. در این ارتباط البته بسیاری برای مطرح شدن وجود دارد که موضوع این بحث نیست. همچنین قصد نداریم به تمام احتمال های حقوقی بپردازیم که در صورت کنار نیامدن باشگاه ترکیه ای می تواند روی بدهد.

حتی نمی خواهیم در این باره سخن بگوییم که مسئولان باشگاه جدای از بحث حقوقی موضوع، از نظر رسانه ای و بازخوردهای آن به ویژه در صورت روبرو شدن با مشکل، چه ریسک بزرگی را به جان خریده اند، به ویژه که بعضی بی صبرانه در انتظار به صلابه کشیدن آنها و پرسپولسیس هستند. در اینجا بحث بر سر خود مهدی طارمی است. وقتی او در پایان تمام این ماجراها پیراهن پرسپولیس را دوباره به تن می کند و دوباره به میدان می رود، تازه همه چیز شروع می شود. قصد نداريم به اين موضوع بپردازيم كه او چه قدر از نظر تمريني عقب مانده است. می خواهیم در این باره صحبت کنیم که او خود را چقدر عقب نگه می دارد.

بحث بر سر اخلاقيات و ورحيات اوست. صحبت بر سر كساني است كه مهدي طارمي با آنها  حشر و نشر دارد. او انسان بالغ است و نمي توان با تحكم به او گفت با چه كساني بچرخد و با چه كساني نه.  خودش باید درک کند. خودش باید به درجه ای از بلوغ عقلی و اخلاقی برسد که بد و خوب را تشخیص بدهد. باید بفهمد با این همه توانایی در فوتبال سر آخر اوج پرواز بلندش می شود باشگاه سطح دو یا شاید سه ترکیه آنهم با رقمی که فرق معنی داری با مجموع آنچه در ایران می گیرد ندارد. باید بتواند بفهمد انچه حساب امثال دایی ، مهدوی کیاو هاشمیان را از او جدا میکند چه مسایلی است. باید احساس کند چرا نگاه ها به او اصلا در آن قواره ها نیست و احترامش یک شبه نزد هوادارانی که نفسشان برای او در میرود، محو می شود!

او در تمام يك سال گذشته با لجبازي تمام عيار به همه توصيه ها پشت كرد. هر چه بيشتر به او گفتند خودش را بيشتر غرق كرد تا بگويد براي خود كسي شده است. تا بگويد آنقدر بزرگ شده است كه ديگران نمي توانند براي او تعيين تكليف كنند و هر چه بيشتر در اين مسير تلاش كرد، خود را بيشتر در اختيار ديگراني گذاشت كه هرچند در ابعادي ديگر برايش ياران و دوستاني وفادار بودند اما ثمره  اش در كار حرفه ای او مثبت نبود. یک جورهایی از نام و اعتبار او سواری گرفتند. باید فکر کند به احتمال سوئ استفاده هایی که به نام او از این و آن داشتند. به اینکه با تمام کار هایی که در زمین فوتبال انجام داد چگونه هم سطح بعضی ازآنهایی تلقی می شود که با انها میچرخد. باید نگاه کند چگونه وقتی سهم بعضی از این اطرافیان در زندگیش زیاد می شود اوج می گیرد و چگونه بعضی دیگر خیر و برکت از زندگیش میبرند هرچند که شاید یک چیزهایی به او بدهند که دیگران نمی توانند.

توضيح اين مطلب بسيار دشوار است اما شايد به زبان ساده تر بتوان گفت مهدي طارمي ديگر در بسياري اوقات خودش نبود و آن تمركز و آرامش لازم را نداشت. کم نبودند که حتی از رفتارهای توام با تکبر و غرور این پسر ساده دل سخن می گفتند. شاید هم اینطور نبود، اما به هر حال طارمی این حس را به دیگران می داد. همان طارمی که در احترام به قدیمی ها و در معرفت زبانزد شد.
از خود او یک سوال می پرسیم. مهدی طارمی که در دربی می رفت تا سومین نفری باشد که هت تریک می کند. چه شد که در سه بازی بعدی آن گل نزد؟ از خودش می پرسیم آیا تمام ظرفیت او برای فصل گذشته زدن 16 گل بود؟

در روزهای گذشته با هر کس درباره او سخن گفتیم شاهد است که از بی نظیر بودن فوتبالش حرف زدیم. از اینکه در حال حاضر کاملترین مهاجم فوتبال ایران است. اینکه در حرکت بدون توپ و با توپ باهوش هست. اینکه وقتی پا به توپ می شود گویی با توپ می رقصد و از تماشا کردنش لذت می بری. اما چه خوشش بیاید و چه خوشش نیاید باید گفت او با گرگ ها هم می رقصد. رفیق بازی هایش برایش دردسر خواهد شد. تمرکزش را به هم می ریزد.طارمی اگر برگردد و این برگشت نهایی شود باید رویه اش را عوض کند. نمی گوییم با چه کسی بچرخد و با چه کسی نچرخد. حتی کاری نداریم این نشست و برخواست با بعضی او را به چه کارهایی می کشاند. مساله این است که او باید حد و حدود هرکاری را مشخص کند. باید مرزها را معلوم کند. باید خودش را تغیر بدهد. باید بتواند شخصیتی مستقل و محکم داشته باشد و اینطور به هر طرف کشیده نشود.

ابراهیم فتاحی