آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا

شوك عاطفى براى تكرار تاريخ

آمدى جانم به قربانت ولى حالا چرا؟

على دايى نرفته برگشت!

از همان لحنى كه در بيانيه و استعفانامه و حرفهايش در كنفرانس بعد بازى به كار بود، پيدا بود كه نيم نگاهى هم به برگشتن دارد.

«مظلوم نمايى» اسطوره مردم احساسى ايران را به جايى رساند تا به عوض نمايش هاى ضعيف پرسپوليس فقط شكسته شدن يك مرد را ببينند، اما برنده واقعى حاج حبيب كاشانى است، زيرا هر مديرى جاى او بود، دايى را قربانى مى كرد،اما سرپرست قرمزها پشت سرمربى تيمش ايستاد؛ به اين اميد كه شايد يك برد پرسپوليس را از بحران بيرون آورد.

1- زمان سرمربيگرى افشين قطبى نيز همين اتفاق افتاد.

البته آن جا ۵ باخت متوالى حادث نشد كه اگر مى شد حتى كاشانى هم نمى توانست مانع از اخراج يا استعفاى فردى شود كه خيلى زود همه چى را به فراموشى سپرد و تبديل به يكى از شاكيان پرسپوليس شد.

امروز همه اميد سرپرست به تكرار تاريخ است، زيرا مرتبه قبل كه او از مربى شكست خورده دفاع كرد، قرمزها فصل را با قهرمانى به پايان رساندند و اين بار نيز كاشانى احساس مى كند كه شايد دايى بتواند شرايط را تغيير دهد و پرسپوليس دلخواهش را بسازد.

بالطبع اگر چنين اتفاقى بيفتد عملكرد حاج حبيب زبانزد خاص و عام مى شود و اين در حالى است كه حتى شكست مقابل سايپا نيز چيزى از ارزش هاى مديرى كه پشت مربى اش ايستاده است كم نمى كند.

2- كاش «دايى» برنمى گشت!

مى دانيم كه اكثريت تصميم او را تاييد مى كنند، اما نگران آنيم كه شايد «همدلى» تصويرى بازيكنان پرسپوليس با سرمربى شان «واقعى» نباشد.

دنبال كودتا و طرح هايى از اين دست نيستيم، اما اگر بازيكنانى كه اينطور براى دايى گريه مى كنند و ... به ظاهر تعصب به خرج مى دهند، داخل زمين نيز اين گونه باشند پرسپوليس ۴ تا ۴ تا از حريفانش نمى خورد.

همه مى دانيم كه برخى «چون به خلوت مى روند آن كار ديگر مى كنند» پس تنها مى توانيم اميدوار باشيم كه شوك عاطفى ناشى از باخت سنگين قرمزها در تهران موثر واقع شود و كارى كند تا پرسپوليس به ذاتش نزديك و نزديك تر شود.

3- دايى در اوج عصبانيت و در بحرانى ترين شرايط، آرامش خودش را حفظ كرد.

 او به جاى داد و فرياد مسئوليت باخت ها را پذيرفت تا همه را با بخش ديگرى از شخصيت دايى آشنا كند.

آن دايى اى كه ما مى شناختيم حتى در هنگام رفتن نيز با «غرور» مى رفت، با اين حال يكشنبه خبرى از كبر و غرور و اخم و تخم نبود و سرمربى طورى رفتار مى كرد كه حيا كن رها كن ها تغيير ماهيت دادند، با اين حال سوال اين جاست كه اگر پرسپوليس دو سه بازى پشت سر هم ببرد، چه اتفاقى مى افتد؟ آيا دايى اين شخصيت دوست داشتنى و مسئوليت پذير را حفظ مى كند يا اين كه دوباره تبديل به همان فردى مى شود كه تحملش خيلى وقت ها دشوار است؟

... اميد كه بازگشت او يك بازگشت «اخلاقى» نيز باشد.