آنچه از رویانیان می خواهیم

 1-مهم ترین فصل از حیات فوتبال ایران دوباره از راه رسیده. روزهای شایعه، خبرهای پشت پرده، پیشنهادات میلیاردی و بازیکنانی که اسمشان برای بازارگرمی بیشتر در همه لیست ها به چشم می خورند. این وسط البته مربیان، واسطه ها و گروهی از خبرنگاران هم کم نمی گذراند و برای داغ تر شدن تنوری که انگار همه موجودی فوتبال ایران در آن خلاصه شده، حضوری فعال دارند. با این وجود هیچ کس به اندازه مدیران باشگاهها در این آشفته بازار سهیم نیستند. آنهایی که استراتژی بازار را تعیین می کنند، قیمت ها را بالا می کشند و برای ادامه این چرخه بی نتیجه تا دلتان بخواهد انگیزه و پتانسیل دارند!

 2. علی فتح الله زاده ، مدیرعامل استقلال که برای باقی ماندن در کرسی ریاست آبیها تقابل سختی با لابی های پشت پرده وزارت ورزش ، در پیش دارد، متعلق به همین روزهاست. یک مدیر فوق العاده موفق در بازار نقل و انتقالات که احتمالا یکی از رموز ماندگاری اش در پست های مدیریتی فوتبال ایران ، همین یک نکته باشد. او در طول دوران مدیریتش اغلب اوقات قوی سبقت را در خریدن ستاره های جنجالی فصل از پرسپولیس ، سپاهان و یکی دو رقیب دیگر ربوده و شاید تنها امیر عابدینی، مدیرعامل سالهای نسبتا دور سرخپوشان توانسته بود، گاهی اوقات بمب هایی مثل فتح الله زاده بترکاند!

3. مدیران فوتبال ایران غالبا از دو راه به پست های کلیدی و کلان مدیریت در این حوزه می رسند. نخست از راه مراوده های سیاسی و نزدیکی به جریان هایی که به دولت نزدیکند و به نوعی مامور حاکمیت در تیم های پر طرفداری چون استقلال و پرسپولیس محسوب می شوند. و دوم آنهایی که روابط فامیلی و یا دوستانه با جریان های حاکم سیاسی دارند و به خاطر علاقه شخصی به فوتبال، راه مدیریت در این عرصه را در پیش می گیرند. برای گروه نخست مدیریت در فوتبال کاری است مشابه دیگر پست هایی که پیش از این در وزارت خانه ها، سازمان ها و دیگر نهادهای کشور آن را عهده دار بوده اند. اما قاعدتا گروه دوم از روی علاقه و انگیزه های شخصی خود به فوتبال، به این جایگاه رسیده اند و طبیعتا از توان تحلیل، ایده پردازی و خلاقیت بیشتری در پیش برد امور در مدیریت فوتبال برخوردارند. بخش مهمی از مدیران دو دهه اخیر فوتبال ایران در گروه نخست جای می گیرند. مدیرانی که چند سالی در فوتبال حضور داشتند و با تغییر دولت، دیگر از آنها ردی و اثری در این رشته به جای نمانده است.
علی فتح الله زاده اما به گروه دوم تعلق دارد، مدیران رده پایین تری که با توصیه وارد ورزش می شوند و در آن باقی می مانند. فتح الله زاده یک مدیر علاقه مند به فوتبال است که سعی کرده زندگی اش را بر پایه آنچه که دوست دارد، پیش برد. اما در همین گروه نیز غیر از فتح الله زاده به مدیر شاخص دیگری که در این عرصه دوام آورده باشد، بر نمی خورید.

4. محمد رویانیان ، مدیرعامل کنونی پرسپولیس در دسته نخست قرار می گیرد. یک چهره کاملا غیر ورزشی که ورودش به فوتبال خیلی زود با حرف ها و ایده های تازه مواجه شد. رویانیان در مصاحبه های آغازین خود بیشتر از اقتصاد فوتبال حرف می زد تا حواشی و پیرامون آن. به همین دلیل حرف هایش باعث امیدواری معدود کسانی شد که از عقب ماندگی ها در توسعه صنعت و اقتصاد فوتبال ناامید شده بودند. ایده های زیادی به سمت این باشگاه سرازیر شدند و رویانیان نام خود را عنوان مدیری که برای شکستن سیستم روزمره و بی فایده فوتبال ایران ، مصمم است مطرح کرد. اما این امیدواری چندان دوام نیاورد. مدیرعامل پرسپولیس بعد از چند نتیجه خوب با انبوهی از همان مشکلات روزمره مواجه شد. دعوای بازیکن و مربی. خبرهای دروغ در روزنامه ها. حاشیه سازی روی سکوها و اتفاقاتی بسیار از این دست. فصل که به آخر نزدیک می شد دیگر خبری از آن حرف ها و ایده های نخست نبود. رویانیان در مصاحبه هایش از اقتصاد کمتر حرف می زد. دغدغه ها عوض شده و ایده ها رنگ باخته بودند.

 5. در فوتبال ایران این ضرب المثل که می گوید « همرنگ جماعت شو » طرفداران زیادی دارد. این روزها که رویانیان مثل دیگر مدیران باشگاهها در فکر خرید این بازیکن و آن بازیکن است و دیگر وقتی برای اولویت دادن به پروژه ها و طرح های ساختاری و اقتصادی اش ندارد، همه به یاد علی فتح الله زاده می افتند. ماندگارترین و چه بسا موفق ترین مدیر ورزشی سالیان اخیر که فرمول موفقیتش برای آینده و توسعه فوتبال ایران هیچ دستاوردی در بر نداشته است. فتح الله زاده پول های دولت را به پای بازیکنان سیر نشدنی و ستاره های کاغذی فصل نقل و انتقالات می ریزد تا شاید با راضی کردن دل هوادارانی که خود هیچ سهمی از هویت و پیشرفت باشگاه مورد علاقه شان ندارند، مدتی بیشتر در کرسی ریاست باقی بماند. تفکر صرف قهرمانی هم البته پوئن دیگری است که متاسفانه حتی مدیران رده بالای وزارت ورزش ( که می بایست در شرایط فعلی به فکر توسعه و رشد فوتبال از طریق میسر کردن سرمایه گذاری بخش خصوصی در این حوزه باشند ) را به برگزاری جلسه با امیر قلعه نویی و بازگرداندش به استقلال ترغیب می کند، گو اینکه اگر استقلال دوباره قهرمان ایران شود مشکلات هر ساله این تیم در پرداخت های مالی، درآمدزایی، نداشتن استادیوم، ناهنجاری های مربوط به هواداران و ... حل خواهد شد.

6. تعریف یک مدیر خوب باید در رسانه ها و اذهان هواداران تغییر کند. باید این ادبیات در رسانه ها همه گیر شود که اگر استقلال و پرسپولیس دو سه سال نیز قهرمان نشوند و بودجه هایشان را صرف ساخت و ساز در اقتصاد خود کنند، این ظرفیت برای هوادارنشان ایجاد شود که در مسیر جدیدی که لازمه آینده فوتبال ایران است، تیم های محبوبشان را تنها نگذارند. باید به فکر داشتن استادیوم اختصاصی برای این دو تیم بود. باید استقلال و پرسپولیس مثل باشگاه بارسلونا به فکر برداشت بازیکن از تیم های پایه خود باشند.

 امثال رویانیان باید ریسک اجرایی کردن فکرهای بزرگ را به جان بخرند و باید این تفکر نقشه راه فوتبال ایران شود که برای حرفه ای شدن از راهی که تا به امروز آن را با فتح الله زاده ها طی کرده ایم، رویگردان شویم.آیا مطالبه پرسپولیس ی ها از مدیری در سطح رویانیان باید در حد استخدام بنگر و حسینی باشد یا افق های بزرگتر مد نظر ماست؟ فیلسوفی گفته است: بزرگی در نگاه توست...آقای رویانیان !