آنچه استیلی بلد نبود ، مظلومی نفهمید

ده دقیقه پایانی شهرآورد امروز به اندازه کافی هیجان انگیز بود تا از جوانب مختلف توسط  اهالی قلم بررسی شود و به سرعت به صدر اخبار امروز فضای مجازی در آید. شاید عدم کیفیت رهبری بالای پرویز مظلومی و غرور او به باور این که باید اکنون به فکر پیدا کردن لقب جدید برای خودش باشد در مقابل تجربه بالای دنیزلی که تا دقیقه آخر به راه های موفقیت فکر میکرد منجر به رقم خوردن این نتیجه نام بگیرد که نوشته های فراوانی هم در همین چند ساعت تا این لحظه در این زمینه چاپ شده است.

در این نوشتار من سعی بر جلب توجه شما به یکی از " مهارت " های کلیدی در فوتبال به نام ارسال پاس دارم و میخواهم از جنبه روانشناسی ورزشی به آن بپردازم.
ارسال پاس در فوتبال یک " مهارت " در " موتورکنترل "  است که میتواند منجر به حرکت تیمی شود در حالی که در بسیاری تحلیل های کارشناسان و نویسندگان ما از آن به عنوان یک " توانمندی " یاد می شود و در برخی موارد آن را ناشی از خلاقیت فردی و ذاتی فرد می دانند.
توانمندی چیست ؟ مهارت چیست ؟

" توانمندی " یکی از ویژگی های بازیکن است که ثابت است و هیچ نوعی از تمرین یا آموزش قادر به تغییر آن نیست و از این حیث در عملکرد یک بازیکن یک " محدودیت " به شمار می رود در حالی که " مهارت " با تمرین و آموزش قابل پیشرفت و بهبود است.
ارسال پاس در فوتبال یک " مهارت " است که فاکتور های دقت ، سرعت ، شدت از عناصر اصلی آن به شمار می رود. جایگاه یک مربی در سطح حرفه ای پیدا کردن توانمندی ها در آغاز فصل ( یارگیری ) و شناخت مهارت های آنها در کنار هم دیگر و ساختن یک " تیم " است.
به بازی امروز استقلال و پرسپولیس می رویم ، جایی که سه تعویض دنیزلی ساختار بازی این تیم را دگرگون کرد و عدم اتخاذ تدبیر مناسب از طرف پرویز مظلومی استقلال را به تیمی شکست خورده مقابل پرسپولیس 10 نفره تبدیل کرد.

هنر مصطفی دنیزلی در بازی امروز در جایی رقم خورد که با نشاندن مهدی مهدوی کیا بر روی نیمکت او را برای نیمه دوم ذخیره کرد و با آوردن بادامکی و مهدوی کیا در نیمه دوم خط هافبک ش را در میزان " تنوع مهارتی "  تقویت کرد. در عین حال با هدف قرار دادن فاصله بین دو مدافع استقلال که معمولا انجام وظایف دفاعی را به یکدیگر پاس میدادند یک مهاجم نانشناخته برای بازیکنان دفاعی استقلال را وارد زمین کرد تا با دریافت سه نوع متفاوت پاس به یک مقصد یکسان سه موقعیت گل ایجاد شود.

به عبارت دیگر دنیزلی با اگاهی از ضعف دفاع های وسط استقلال و استفاده از هافبک های تازه نفس روی به ارسال پاس هایی آورد که دقت ، سرعت و شتاب مناسب داشتند و مهاجم فرصت طلب پرسپولیس هم از کوچک ترین اشتباه مدافعین استقلال بهره برد تا بازی باخته را 3-2 پیروز شوند.
مهره های در دستان حمید استیلی هم همین بازیکنان بودند ، تازه در اول فصل مشکلات ناشی از اتفاق بچگانه بین شیث و نصرتی هم وجود نداشت و خط دفاعی پرسپولیس میتوانست سازماندهی بهتری داشته باشد و علیرضا حقیقی هم هنوز به روسیه نرفته بود.  این هنر بازی خوانی و بازی گرفتن دنیزلی برای پیروز شدن بود که در مقابل یک مربی واکنشی مانند مظلومی که تنها بلد بود بعد از به ثمر رسیدن گل تیم اش نقش " لیدر " ها را در ورزشگاه برای به هیجان اوردن تماشاچیان بازی کند قرار گرفت.

آیا پرویز مظلومی هرگز معنای تعویض های دنیزلی را فهمید ؟ آیا برای فضای خالی پشت هافبک دفاعی اش تدبیری داشت ؟ او در سودای پیدا کردن لقب جدید خودش گویا گم شده بود