آنکه غریبانه رفت، ایران بود / چلچراغ روشن بيگانه اي!

تنها سه روز به نخستين بازي ايران در جام ملت هاي آسيا زمان باقي مانده است. تيم ملي كشورمان در اين دوره از مسابقات در گروه ويژه اي قرار گرفته؛ در محاصره رقبايي كه درست نمي داني از كدام يك از آنها بايد متنفرتر باشي! يك طرف بحرين ايستاده كه حساب ما و آنها با هزار برد ديگر هم صاف نمي شود و يك طرف حرف از امارات است كه مشكلات مان با اين كشور اصلا نيازي به توضيح ندارد. راستي قطر هم هست؛ همان كشوري كه چند ماه پيش ظرف 30 دقيقه پاياني پنج گل از ازبكستان خورد تا شايد خبري از ايران در جام جهاني نباشد، اما رضا قوچان نژاد حسرت اين انتقام كشي حقيرانه را روي دل شيوخ باقي گذاشت.

رويابافي هاي ما در جام ملت ها از چنين نقطه اي استارت مي خورد؛ از جايي كه شيخ سلمان، رييس بحريني كنفدراسيون فوتبال آسيا و شيخ احمد صباح، رييس کویتی شوراي المپيك در نامتعارف ترين اقدام ممكن مصاحبه كرده اند و ايران را فاقد بخت قهرماني دانسته اند. ايراني جماعت سال هاست كه به ظلم و جفاكاري اغيار و به ويژه اين رفقاي دشداشه پوش عادت كرده است. آنچه را نمي شود تحمل كرد، نمك هاي روي زخمي است كه «دوستان» مي پاشند. مصاحبه هاي رنگارنگ آقايان منتقد از يك سو و فشارهاي حيرت انگيز سايت نزديك به وزارت ورزش از سوي ديگر باعث شده فضايي به وجود بيايد كه انگار كي روش يك گناهكار فرصت طلب است. همين سه روز پيش بود كه علي كفاشيان در قاب تلويزيون ملي ظاهر شد و گفت كارلوس با بحث در مورد تعداد كم بازي هاي تداركاتي دنبال جور كردن بهانه هاي بعد از ناكامي است!

وسط اين داستان ها، حالا هادي عقيلي هم از راه رسيده و به تيم ملي و سرمربي اش طعنه مي زند. استاد به كنايه مي گويد با بخت و اقبال كي روش، از حالا بايد تيم ملي را در فينال ديد. مدافع سابق تيم ملي به سرمربي پرتغالي لقب «لوك» مي دهد و با اشاره به بازي رفت با كره جنوبي، مي گويد «آنهايي كه لازم است، متوجه صحبت هايم مي شوند!» خيلي حرف است به خدا؛ مدافع ميلياردي اين مملكت كه خوشبختانه چهارستون بدنش هم سالم است، به ابتكار خودش از تيم ملي بيرون رفته و عوض اينكه حالا حداقل ژست ندامت بگيرد، خوشمزگي مي كند. بله برادر؛ كي روش «لوك» است كه اگر نبود، در شش ماه اخير فقط دو بازي تداركاتي برايش ترتيب نمي دادند، دو مدافعش را به دليل مصدوميت از دست نمي داد و فلسطين براي بازي با تيمش كلاس نمي گذاشت. توجه كنيد لطفا؛ حرف از فلسطين است، تيمي كه دعوتش كرديم تا در تهران به رايگان با ما بازي كند و در موقعيت رويارويي با حريفي كاملا شبيه عراق – هم گروهي اش در جام ملت ها - قرار بگيرد، اما حتي آنها هم دست ما را رد كردند!

شگفت انگيز است. مدافع ياغي تيم ملي حواسش هست كه در بازي رفت با كره جنوبي دو توپ به تير دروازه ما خورد، اما حواسش نيست كه جلوي آرژانتين پنالتي مان را نگرفتند و توپ مان در مهم ترين لحظه از بازي با بوسني به تير دروازه اين تيم خورد. استاد مي گويد نبايد مي گذاشتند علي كريمي غريبانه از تيم ملي برود. اتفاقا خود شما هم «غريبانه» از اردو رفتي برادر؛ شب بازي با لبنان، خاطرت هست؟ شمعي كه محفل دوست را گرم نمي كند، كاش حداقل به خانه دشمن هم نور نتابد و چراغ مجلس بيگانه نشود. «تنهايي» توشه تيمي است كه براي حمله به يك طلسم 40 ساله مسافر غربت شده؛ خدايا خودت نگهدارش باش!