آن چیزهائی که برانکو را خوشحال می کند

1/ رهائی از غرور و فرضیه پیش برنده بودن
شاید برتری طلبی بتواند در امر موفقیت تیمها موثر باشند اما غرور و از پیش خود را برنده دانستن می تواند فشاری مضاعفی بر شرایط روحی تیم بیاورد. در مسابقات جام جهانی 1982 اسپانیا زمانی که ایتالیائی ها پس از عبور از یک دوره رسوائی وارد مسابقات با ستاره محرومشان یعنی پائولو روسی شدند خیلی آنها را بازنده و حذف شده زود هنگام می دانستند. بازی برزیل و ایتالیا نمونه بزرگی از تئوری پیش برنده بودن داشت. برزیلی خود را برنده بازی می دانستند آنها با ستارگانی چون سوکراتس، زیکو، ادر و ... می پنداشتند که برنده بازی هستند اما ایتالیائی وقتی به آنها گل زدند ورق برگشت و این اتفاق بارها با آرژانتین 1990 و دانمارک 1992 و یونان 2004 ... رخ داده است.
 پرسپولیس در دربی تیمی است که خود را بر خلاف دربی برگشت لیگ گذشته برنده راحت نمی داند. آنها پس از یک باخت بد در مقابل السد و پیروزی خفیف بر تیم فانوس به دست استقلال خوزستان به دربی می آیند. به نظر می آید که آنها قهرمان شدن را کافی برای امسال می دانند   و در سوی دیگر آبی های تهران با پیروزی بر الهلال و فولاد تیم بالانشین با اختلاف 3 گل حالا سودای پیروزی با گلهای فراوان دارند. استقلالی ها غرور و حس پیش برنده بودن بیشتری دارند و این همان چیزی است که برانکو را خوشحال می کند

2/ عدم پیش بینی ترکیب پرسپولیس
استقلالی ها ترکیب و سیستم نسبتا مشخصی پس از پیروزی های اخیر خود دارند زیرا تیم پیروز کمتر تغییر می کند. پس از قطعی بودن حضور رحمتی به نظر می رسد که روزبه چشمی و حیدری و غفوری سه مرد تدافعی آنها باشد شجاعیان و ابراهیمی و جباروف بی گمان در خط میانی خواهند بود و تیام مرد ثابت دیگر استقلال است. 8 مرد استقلال مشخص هستند اما در پرسپولیس پس از شکست از السد در بازی با استقلال خوزستان نفرات جدید و سیستم جدید تری را آزمایش کرد. مردانی چون نعمتی و بشار و نورالهی می توانند ترکیب ثابت پرسپولیس را تغییر دهند ضمن آن که شاید مسلمان هم سورپرایز برانکو باشد.

 این عدم پیش بینی خشنودی برانکو را به ارمغان می آورد. برانکو این روزها سگرمه های درهم دارد و شفر شادمان است اما شاید در درون این دو مرد موفق این روزهای فوتبال ما حکایت های جور دیگر باشند.