آن کریمی، این کریمی شما تفاوتی می بینید؟

یکی از بازیکنان سابق فوتبال ایران در دهه های 60 و 70 که در آمریکا سکونت داشت، خاطره جالبی نقل می کرد. او می گفت چند سال قبل همراه با ایرانی های مقیم آمریکا یکی از بازی های لیگ برتر را تماشا می کردیم. تبلیغ یکی از تیم ها بستنی رژیمی پاک بود که روی پیراهن بازیکنان توجه ها را به خود جلب می کرد. اتفاقاً سرمربی همان تیم شهرستانی نیز مثل بازیکنان، آن لباس را پوشیده بود. وقتی تصویر او را نشان داد، اندام او هرگز با تبلیغ روی پیراهن همخوانی نداشت. نه خبری از رژیم بود و نه اندامی متناسب با استایل یک مربی حرفه ای. پیشکسوت فوتبال ایران می گفت تمام حاضران تعجب کردند و گروهی از آنها خندیدند، چون آن تبلیغ روی پیراهن کسی نقش بسته بود که اندامی چاق و به دور از رژیم غذایی داشت.

در اینکه اندام و نوع لباس پوشیدن یک مربی، او را نزد بازیکنان به یک شخصیت ویژه تبدیل می کند هیچ شکی نیست. کافی است شما دو مربی در سطح هم را کنار یکدیگر بگذارید. یکی با لباس و اندام مناسب و دیگری به دور از این خصوصیات. آن وقت ببینید بازیکنان کدامیک را بیشتر می پذیرند.

حتی اندام مناسب برای یک مربی و آمادگی بدنی او می تواند در تمرینات نیز به او کمک کند. به عنوان نمونه یک مربی که استایل خود را بعد از پایان دوران بازیگری حفظ کرده، راحت تر می تواند در تمرینات پا به پای بازیکنان بدود و از آمادگی آنها اطلاعات دقیق تری داشته باشد. در این زمینه هم نمونه هایی وجود دارد. از گابریل کالدرون و کریم باقری بگیرید و به فرهاد مجیدی و علی کریمی برسید.

علی کریمی از جمله بازیکنانی بود که همیشه استعداد چاقی داشت. او اگر فقط چند روز تمرین نمی کرد، استایل بدنی اش تغییر می کرد. به همین خاطر همیشه بیشتر از همه در زمین تمرین بود و اغلب اوقات نیز اختصاصی می دوید و وزنه می زد. غذاهای لذیذ و مورد علاقه اش را نمی خورد و به معنای واقعی حرفه ای زندگی می کرد. کریمی اما بعد از پایان دوران بازیگری نیز ورزش را کنار نگذاشته و می بینیم که همه روزه حدود سه، چهار ساعت از وقت خود را صرف دویدن و انجام کارهای بدنی می کند.

کریمی حتی در روزهایی که مشغله فراوانی در زندگی فوتبالی و شخصی خود داشته، دو موضوع را فراموش نکرده. ابتدا ساعت خوابش که انگار عقربه کوچک باید روی عدد 9 باشد و عقربه بزرگ روی 12 و دومی هم همین تمریناتی که به او انگیزه می دهد و جادوگر را برای شرکت در دوی ماراتن دبی ترغیب می کند. اینها خصوصیات ویژه علی کریمی هستند که چه در دوران فوتبال و چه بعد از آن هرگز رهای شان نکرده و همیشه آنها را در برنامه خود قرار داده است.

حالا فکر کنید بعد از مدتی، علی کریمی هدایت تیمی را بر عهده بگیرد. او با انجام تمرینات روزمره و سخت، می تواند به خوبی کنار بازیکنان تمرین کند و بیشتر از آمادگی یا عدم آمادگی آنها مطلع شود.

اینها البته ملاک سنجش توانایی های یک مربی نیست اما می تواند بخشی از مشکلات درون تیمی را برطرف کند و به بازیکنان انگیزه بدهد تا مثل مربی خود برای رسیدن به موفقیت تلاش کنند.

از این دست بازیکنان بزرگی که بعد از پایان دوران فوتبال، ورزش را مثل کفش های خود آویزان نکرده اند، کمتر می بینیم و همین مسأله می تواند علی کریمی را به الگویی برای مربیان فوتبال ایران -از این حیث- تبدیل کند.

کسی که در دوران بازی هزاران تماشاگر را به ورزشگاه می کشاند و حالا هم اغلب افرادی که برای تمرین به مجموعه انقلاب می آیند، به تماشای حرکات او می پردازند.