آيا دايي ساليان سال روي اين نيمکت مي نشيند؟

بازگشت علي دايي به فوتبال، پس از سکوت طولاني اش که اعتراضي به اخراجش از تيم ملي بوده، اتفاق جذابي است. او سياستمدارانه سکوت کرد و حالا پس از ناکامي اش در تيم ملي ايران، سرمربي پرسپوليس شده. علي دايي اگر پس از اخراج، هر روز درباره تيم ملي، درباره چرايي ناکامي در راه جام جهاني و درباره اخراجش حرف مي زد و بحث مي کرد، شايد امروز پيشنهادي از پرسپوليس را به دست نمي آورد، اما سکوت دايي باعث شد انتقادها از عملکرد او کاهش يابد و حالا او گزينه مناسبي براي پرسپوليس به نظر برسد.

دايي بسيار زود هنگام به همه آرزوهايش در مربيگيري مي رسد، برعکس دوران بازي اش که دير هنگام قله ها را فتح کرد و فوتبال حرفه اي او دير آغاز شد.

علي دايي در اولين فصل سرمربيگري اش، مربي- بازيکن بود که قهرمان شد و سپس به سرمربيگري در تيم ملي رسيد. اين بار ناکام شد و حالا روي نيمکت پرسپوليس مي نشيند. اين همه فرصت براي مربيگري، با اتکا به دانش و توانايي او در مربيگري نصيب دايي نمي شود، بلکه او علي دايي است و فرصتهايش در مربيگري را مديون نام خود است، به نامي که در زمين فوتبال به دست آورده، نه روي نيمکت مربيگري.

دايي اگر از اين فرصتها براي مربي شدن استفاده نکند، همه چيز را در فوتبال از کف داده است. او که خيلي زود 3 فرصت درجه اول مربيگري در سايپا، تيم ملي و حالا پرسپوليس را به دست آورده، ممکن است خيلي زود همه چيز را بر باد رفته ببيند.

پرسپوليس مي تواند آغاز دوران طلايي مربيگري علي دايي باشد و البته آن روي سکه چيز ديگري است. پرسپوليس مي تواند پاياني ناخوشايند براي مربيگري دايي باشد؛ نه اينکه دايي در صورت ناکامي در پرسپوليس ديگر فرصتي براي مربيگري نخواهد داشت، اما به يقين او در صورت ناکامي ديگر صاحب فرصتهايي که در 3 سال اخير به دست آورده، نخواهد شد.

بازگشت دايي به فوتبال، پس از آن سکوت طولاني و بازگشت دايي به پرسپوليس، اتفاق جذابي است اما اتفاق جذاب تر و مؤثرتر در فوتبال ايران وقتي رخ مي دهد که دايي در پرسپوليس ماندگار باشد.

علي دايي در مقايسه با چهره هاي ديگري که اين روزها به نيمکت پرسپوليس نزديک به نظر مي رسيدند يا در چند سال اخير در پرسپوليس بودند يا کانديداي سرمربيگري پرسپوليس شدند (چهره هايي مثل حميد استيلي، حميد درخشان، افشين پيرواني و حتي حسين عبدي) چهره شاخص تري است. فراموش نکنيم که دايي يک چهره بين المللي از فوتبال ايران است. سرمايه گذاري روي علي دايي براي ساختن يک سرمربي با ثبات و ماندگار در پرسپوليس، توقعي است از مديران پرسپوليس اما شايد اين توقع بي جايي باشد از مديراني که حتي حکم مديرعاملي هم ندارند و در باشگاهي چنين آشفته، مديريت مي کنند! اين يک طرف ماجراست و آن سوي قصه وقتي علي دايي را با کج سليقگي هايش در تيم ملي به خاطر مي آوريم، مايوس مي شويم و مي پرسيم آيا علي دايي در دوران سکوتش، تغيير کرده، مرد ديگري و مربي ديگري شده و برگشته؟ براي يافتن پاسخ اين پرسشها بايد صبر کرد!