آیا به جام جهانی صعود می کنیم؟

 آيا به جام جهاني صعود مي كنيم؟ جواب ساده اي نداريم. در ظاهر با توجه به گروه، ايران بالقوه توانايي صعود دارد. اما اگر نتوانيم از بضاعت خود به خوبي استفاده كنيم مسلما جواب منفی  خواهد بود. فاصله بين قوه و فعل در بعضي شرايط ناممكن است.اگر موانع موجود را جدي نگيريم كار به مراتب سخت تر خواهد بود.

درحال حاضر  عمده موانع را به دو دسته ذهني و عيني مي توان تقسيم كرد كه نياز مبرم به بررسي و رفع آنها داريم.

1-   عمده مانع ذهني توهمي است كه نسبت به قدرت خود و ضعف حريفان داريم كه ريشه در اين ضعف تاريخي ايرانيان دارد كه گذشته را فقط با موفقيت هايش به ياد مي آورند و عموما ناخودآگاه شكست ها از ياد مي برند. اما در مورد فوتبال برخي عامدانه به دليل منافع شخصي بر آن دامن مي زنند مثلا يكي از مربيان اسبق تيم ملي كه يد طولائي در مصاحبه هاي جنجالي دارد و منتقد كي روش هم هست كه در زمان سرمربيگري اش بهترين نسل فوتبال بعد از انقلاب را در اختيار داشت مدعي شده بود كه او تنها كسي است كه عربستان را 0-3 شكست داده است اما يادش رفته بود كه بگويد در همان تورنمنت در نيمه نهايي با شكست از عربستان فينال را از دست داديم.  در ارزيابي حريفان نيز اين مانع ذهني سبب مي شود كه گذشته حريفان معيار ارزيابي ها باشد و پيشرفت هاي آنان را نبينيم. نتيجه طبيعي اين خواهد شد كه در مواجهه با سنگ سخت واقعيت نه تنها سرمان بشكند بلكه از توانايي هايمان نتوانيم بهره بگيريم. با يك گل از حريف سرآسيمه و به دور از منطق فوتبال به در و ديوار بزنيم يا با زدن يك گل بقيه زمان بازي را به دفاعي آشفته رو بياوريم و نتيجه نهايي اينكه بازي ذليل از فوتبال ايران به نمايش بگذاريم كه نه بردش شوقي برمي انگيزد و نه باختي سرافرازانه دارد . به هر حال فوتبال برد و باخت دارد اما فوتبال امروز ايران چنان كيفيتي ندارد كه علاقه مندان را سر ذوق آورد و بلكه برعكس برد و باخت به يكسان سوهان اعصاب تماشاگر مي كشد.

2-   به نسبتي كه فوتبال كشورهاي صاحب نام فعلي آسيا پيشرفت كرده اند اگر بگوييم افت، فوتبال ايران بسيار كند و بطئي حركت مي كند در دهه اخير هرچه فوتبال شرق آسيا پيشرفت كرده و بازيكنان ش در بهترين ليگ هاي اروپا بازي مي كنند از تمام بازيكنان ايران در ليگ هاي معتبر كاسته شده كه خود نشانگر افت كيفي بازيكنان ايران نسبت به رشد بازيكنان در اكثر كشورهاي آسيايي است. پس عقل حكم مي كند كه نسبت به توانايي هاي خود ارزيابي واقع بينانه داشته باشيم. البته در اين افت كيفي كل تشكيلات فوتبال ايران مقصر هست. اما تشكيلات فوتبال ايران هيچگاه جز در مقاطع كوتاهي در آسيا صاحب اعتبار و اقتدار و برنامه و... نبود حتي مالزي هم از ما سرتر بود. درافت بازيكنان ايران دو علت را عمده مي توان كرد يكي از بين رفتن امكانات بومي فوتبال بوده كه با توسعه شهرها زمين هاي خاكي از بين رفتند و نيز با به وجود آمدن پديده اي به نام ترافيك فوتبال خياباني از رونق افتاد و بستر اوليه كارخانه بازيكن سازي ايران از بين رفت. در برنامه ريزي شهري هم جايگزين مناسبي پيدا نكرد و استفاده از زمين هاي موجود هم مستلزم هزينه هايي است که بچه ها و نوجوانان از عهده آن برنمي آيند . علت ديگر افت فني فوتبال است كه با اتمام نسل مربياني مثل مهاجراني، حسن حبيبي و... اتفاق افتاد كه نه تنها در آسيا بلكه در جهان هم حرفي براي گفتن داشتند افت شديد كيفيت مربيان فوتبال ايران را كه در واقع سازندگان نسل هاي فوتبالي در هر كشور هستند . در اينجامي توان فهميد كه ایشان عليرغم ادعاهايشان كه گوش فلك را كر مي كند حتي يك تقاضا در منطقه خليج فارس ندارند؛ آسيا و جهان كه جاي خود دارد.

 

استراتژی ذهنی برای بازی لبنان                      

عقل سليم حكم مي كند با ارزيابي منطق از فوتبال فعلي ايران توقعات منطقي داشته باشيم و با ارجاع به منطق فوتبال راه صعودمان را دشوارتر از آنكه هست نكنيم.

مثلا باخت يا مساوي در زمين حريف را حتي اگر لبنان باشد فاجعه نیست  و براي برد در زمين خود برنامه ريزي درست را توام با كاهش فشار رواني بر تيم ملي همراه كنيم چرا كه در آينه ليگ اگر نظر كنيم  و حال و روز معتبرترين باشگاه هاي ايران با بهترين بازيكنان فعلي ايران مدنظر قرار دهيم مي توانيم به درك درستي از وضعيت فعلي فوتبال ايران پي ببريم.

 واقعيت اين است كه فوتبال ايران دوره اي بحراني را پشت سر مي گذارد توقعات بايد متناسب با شرايط فعلي باشد. بهترين مربيان دنيا نيز از معجزه سررشته ندارند و تا آنجا كه مي دانيم باب معجزه نيز تا اطلاع ثانوي بسته است!

 
گمشده: فوتبال تهاجمی

سخني پاياني اينكه شاید برای خود عدم صعود به سبك بلاژويچ را( كه تيم ايران ايرلند را در وبلين و تهران تحت فشار گذاشت ) به صعود به سبك برانكو( كه با روح فوتبال ايران بيگانه بود )ترجيح مي دهند چرا كه آينده فوتبال ايران را در اين راه روشن تر مي بينند. به عنوان مثال ممکن است  ترجيح بدهیم  ايران 90 دقيقه قطر را در تهران تحت فشار قرار دهد حتي اگر مساوي كند تا اينكه در پيله دفاع فرو رود و از تك گل خود دفاع كند .

اگر از اعتبار فوتبال ايران در آسيا چيزي باقي مانده باشد روحيه تهاجمي آن است كه هراس در دل حريفان ايجاد مي كرد. سرمربی محترم تیم ملی هم كيروش بايد بدانند اسير كردن پيش از حد بازيكنان ايران در تاكتيك هاي دفاعي نه تنها نشاط را از آنها مي گيرد بلكه كارايي آنها را به شدت كاهش مي دهد.