آیا جراحی همان آخرین راه حل پیش روی پرسپولیس است ؟

از مدیریت سردار رویانیان انتظار می رود در چنین برهه حساسی ، (( تدبیر )) که همان واژه گمشده بسیاری از مدیران و مسؤلان است را فراموش ننماید و به عواقب جراحی پیش رو به درستی بیاندیشد.

در حالیکه پرسپولیس زیر بار مشکلات فنی و روحی روانی ، دیدارهایش را در مقابل حریفان ، یکی پس از دیگری با شکست و تساوی پشت سر میگذارد و کم کم سقف آرزوهای هوادارانش از رویای قهرمانی به ماندن در لیگ برتر تنزل میابد ، رفتارهای علی کریمی بهانه ای شده تا چند روزی هم به این وسیله مشکلات پررنگ تیم فراموش شود و همه به نکوهش آنچه که اعتراضهای خودخواهانه و بی انظباطی وی تعبیر میشود ، بپردازند.

علی کریمی محصول فوتبال بی در و پیکری است که آموزش و پرورش در آن محلی از اعراب ندارند . آموزش در بعد فنی در مقاطع پایه و در حد مدارس فوتبال و رده های سنی باشگاهی ، آنقدر ضعیف و کم اهمیت برگزار میشود که بازیکنان تا مدارج ملی بعضاً حتی قادر به ارایه مهارتهای ابتدایی فوتبال هم نیستند . صحبت درباره پرورش از بعد اخلاقی و روانی و انضباطی فوتبالیستهای ایرانی هم که چیزی شبیه به تعریف یک لطیفه با مزه است . از سوی دیگر در فضای مملو از بد اخلاقی و ناهنچاری فوتبال ایران ، از فوق ستاره ای مثل علی کریمی با ظرفیت و ارزشهای فنی بالاهم نمیتوان انتظار دیگری داشت . برای کنترل بازیکن خاصی همچون کریمی که از لحاظ الگوهای رفتاری ، جنجالی و تند مزاج شناخته میشود ، نیاز به فضای حرفه ای و متفاوت دیگری است که ماند لیگ فوتبال آلمان ، نظم حرف اول آن را بزند و جایگاه و وظایف هر عنوانی مشخص و از پیش تعیین شده باشد . امکانی که هم اکنون در فوتبال بی انظباط ایران وجود ندارد

از این مقدمه که بگذریم ، آنچه اکنون بر کریمی و پرسپولیس میگذرد ، حکایت دوستی خاله خرسه هم هست ! در علاقه مندی و عشق علی کریمی به پیراهن سرخ شکی نیست . اما او هر از وقتی به همان دلایل روشنی که در مقدمه برشمرده شد ، گاهی حتی از سر دلسوزی مفرط ، اعتراضات به حق خود را هم به بدترین و غیرمنطقی ترین شکل ممکن ابراز می نماید و موجب افزایش حواشی تیمی میشود که از هر سو با حاشیه سازی به ظاهر دوستان و دشمنان دست به گریبان است . مسلماً سردار رویانیان آنقدر مدیر منطقی ای هست که به بازیکنی در اندازه علی کریمی حق اعتراض بدهد . اما این جادوگر فوتبال ایران است که آداب اعتراض کردن را فرا نگرفته و در سی و چند سالگی هم امکان تغییر سیستم رفتاری او با توجه به اوضاع کنونی پرسپولیس ، چیزی در حد صفر است . به علاوه فراموش نکنیم که ( قدرت ) فقط با ( قدرت ) کنار می آید . اگر این روزها مشکلات ریز و درشت از در و دیوار پرسپولیس بالا نمی رفت ، شاید میشد به اولتیماتومهای سردار برای کنترل وضعیت امیدوار بود ، اما در دوره ای که قرمزپوشان آن قدرت و صلابت شایسته و بایسته را ندارند ، علی کریمی را با نهیب و اخطار نمیتوان کنترل کرد . ادامه چنین روند پر تنشی میان او و باشگاه ، سرانجام منجر به جدایی خواهد شد . نظیر آنچه بر استیل آذین و علی الخصوص در مقطعی بر روابط کریمی و سردار آجرلو گذشت.

از مدیریت سردار رویانیان انتظار می رود در چنین برهه حساسی ، (( تدبیر )) که همان واژه گمشده بسیاری از مدیران و مسؤلان است را فراموش ننماید و به عواقب جراحی پیش رو به درستی بیاندیشد . شاید بتوان با تسکین اوضاع ، تا پایان فصل مانع از حاشیه افزایی ها شد . در تیمی که فاصله سرپرست با دنیای فوتبال و فوتبالیستها از زمین تا آسمان است ، شاید بتوان با افزودن یک دستیار مقبول و مسلط ایرانی به کادر فنی ، به علی کریمی و سایر بازیکنان هم فرصت اعتراض مؤدبانه و بیان نظرات راحتتری داد و البته خیلی بهتر خواهد بود که رویانیان سرمربی پرتقالی اش را که در هشت هفته گذشته ، هشت ترکیب متفاوت به میدان فرستاده ، وادار کند تا از مشورت دستیار ایرانی و البته مشاوران دلسوز باشگاه بیشتر استفاده نماید و به این آشفتگی فنی و روانی بازیکنان خاتمه دهد . در هر بازی به جز چهار ، پنج بازیکن پرسپولیس بقیه باید منتظر حضور روی سکوها ، نیمکت و یا ترکیب اصلی باشند که چنین پدیده کمیابی مسلماً بر استرس و فشار عصبی آنها می افزاید . باور کنیم که سرمربی اگر در رنکینگ فیفا شماره یک هم باشد ، از صفر تا صد حضور بی مقدمه در یک تیم جدید را نمیتواند به تنهایی طی کند و اگر اصرار به این روال باشد ، چنین صفر تا صدی ختم به خیر نخواهد شد.

علی کریمی را پس از تسلط بر اوضاع فنی و روانی تیم میتوان مهار کرد . جادوگر محبوب فوتبال ایران در آخرین سالهای بازیگری ، نه باید و نه میتواند به خط پایانی زشت و تلخ بیندیشد . او را هم باید در رسیدن به پایانی خوش یاری کرد.