اتفاقات مثبت بازی با صبا و برنامه لیگ اشاره می کند/ پرسپولیس نزدیک ترین مدعی جدی قهرمانی

روز بعد از برد خفیف اما شیرین پرسپولیس در قم یکی از دوستانی که با برانکو ارتباط کاری دارد نظرم را درباره بازی با صبا و کیفیت پرسپولیس پرسید. جوابم کوتاه بود: «بازی به لحاظ کیفی چیزی نداشت اما در این مقطع مهم سه امتیاز است.» پشت بند این جمله دیگری هم گفتم تا نشان دهم گاهی اوقات باید منطقی بود: «ما خودمان مدام می نوشتیم فوتبال زیبا بدون کسب سه امتیاز فایده ندارد اما اگر اولویت، قهرمانی پرسپولیس است باید از این سه امتیاز با هر کیفیتی که به دست آمده راضی باشیم.» همین دوست برانکو جواب داد: «تنها تیم هایی در دنیا که موظفند در تمام بازی های شان مقابل حریفان خود مسلط باشند بارسا، بایرن و رئال هستند چون هم مهره به اندازه کافی دارند هم فوق العاده سازماندهی شده کار می کنند اما پرسپولیس این وظیفه را ندارد هر چند تا اینجای فصل و در 23 بازی انجام داده در لیگ شاید حدود 18 بازی برتر از حریفانش بوده و در چند مسابقه دیگر نیمی از زمان مسابقه یا تنها بخشی از زمان بازی را به حریف داده است.»

انعطاف پذیری برانکو
با تمام ایرادهای فنی که می شود از برانکو گرفت - مثلا اینکه در مواقع بحرانی تصمیمات خوبی در مورد تعویض هایش نمی گیرد - اما انعطاف پذیری او در قبال تفکیک قایل شدن بین فوتبال زیبا و نتیجه گیری (وقتی هردو این آیتم ها تواما شدنی نیست) قابل تحسین است.  برانکو در قم و دیدار مقابل صبای قم برای معدود دفعات در این فصل از سیستم 1-3-2-4 استفاده کرد؛ درست همان سیستمی که می توانست صبا را در خانه اش به تیمی زیر متوسط و کاملا خنثی تبدیل کند.  هرچند پرسپولیس به خاطر تغییر تقریبا نیمی از مهره هایش و البته تغییر سیستم همان تیم همیشگی نبود و فاصله زیادی با بازی های با کیفیت قبلی اش داشت اما سه امتیاز این مسابقه با استراتژی درست برانکو در اتخاذ سیستم مناسب و شرح وظایف درست محقق شد.  برانکو حتما به خاطر داشت که در بازی رفت تیم صبا جدا از گلی که روی یک ضربه ایستگاهی زد چند بار در ضدحمله ها دروازه پرسپولیس را تهدید کرد و به همین خاطر سیستمی برای مقابله با این روش بازی برگزید تا صبا مهم ترین ویژگی بازی اش را از دست بدهد. تیم دایی در بیشتر مقاطع فصل تیمی با روش بازی دفاع – ضدحمله بوده و با توجه به شناخت دقیقش از ابعاد زمین قم و کیفیت چمن این ورزشگاه این کار را خیلی خوب بلد بود اما پرسپولیس با سیستم و استراتژی درست حتی یک بار به این تیم اجازه ضد حمله نداد و به غیر از دقایق پایانی بازی و فشار احساسی میزبان خطر باز شدن
دروازه اش را حس نکرد.

سرازیری در سال 95
تمام این اتفاقات خوب وقتی می افتد که بدانیم پرسپولیس پیک دشوار 8 هفته ابتدایی نیم فصل دوم را پشت سرگذاشته و در 7 هفته پیش رو کار راحت تری نسبت به سایر مدعیان (که همه بازی های سختی مقابل تیم های بالای جدول دارند) دارد. پرسپولیس در 7 هفته باقیمانده تا انتهای لیگ جدا از نبرد با استقلال، نفت و گسترش فولاد با چهار تیم انتهای جدول بازی دارد که شاید تکلیف یکی دو تا از آنها در زمان رویارویی با سرخ ها مشخص شده باشد.  با این حساب و با توجه به اتفاقات مثبتی که در بازی با صبا رخ داد می توان به صراحت گفت سرنوشت قهرمانی پرسپولیس دست خودش خواهد بود و با وجود اختلاف 4 امتیازی نسبت به صدر بیشتر از بقیه مدعیان شانس قهرمانی دارد مگر اینکه به دست خودش جام را پس بزند و در سال 95 که می تواند در سرازیری لیگ روی دور برد و جمع آوری حداکثر امتیازها بیافتد، وا دهد و شانس رسیدن به جام بعد از 8 سال آزگار را از دست بدهد.

تیم اصلی 18 نفره شد
انعطاف پذیری برانکو یک طرف، بزرگتر شدن دایره بازیکنانی که برانکو می تواند به آنها تکیه کند نکته مثبت دیگری بود که از دل بازی با صبا بیرون آمد. شاید قبل از این تصور می شد پروفسور تنها با 14 بازیکن باید در تمام مسابقات دنبال برد باشد اما حالا و در روزی که اومانیا، کفشگری و حاتمی نمایش قابل قبولی داشتند و علیپور هم نشان داد بدون بازی کردن کنار طارمی می تواند موثر باشد، مشخص شد برانکو از این به بعد می تواند با پتانسیلی 18-17 نفری دنبال جام باشد و در این شرایط کارش راحت تر خواهد بود.


نویسنده: محمد قراگزلو