اختلاف 10 ميلياردي صداوسيما و فدراسيون اين هفته حل مي شود؟

با بالا گرفتن چالش ها ميان فدراسيون فوتبال و صداوسيما بر سر حق پخش تلويزيوني آيا اختلاف مبلغ 10 ميليارد تومان ي آنها در فاصله 2 روز مانده به هفته دوم ليگ برتر حل مي شود؟

با وجود برگزاري هفته نخست ليگ برتر و تنها 2 روزمانده به بازيهاي هفته دوم، هنوز مشكل ميان فدراسيون فوتبال و سازمان صداوسيما بر سر حق پخش تلويزيوني حل نشده و با اطلاعاتي كه به دست آمده بعيد است در يك روال منطقي قابل حل باشد. اين بعيد از آنجا نشات مي گيرد كه اختلاف مبلغ طرفين بسيار زياد و تقريبا نزديك به دو برابر رقم قرارداد فصل گذشته است.

** حق با كدام طرف است؟

حال بايد كدام طرف را در اين قضيه بيش از ديگري محق دانست؟ به صداوسيما كه گويا معتقد است پرداخت همين مبلغ در ازاي پخش مسابقات كفايت كرده و نياز به دادن پاسخ بيشتر نيست! يا فدراسيون كه مي گويد عمده درآمد فوتبال در دنيا از حق پخش بوده اما با اين حال به حدود يك سوم از درآمد صداوسيما از محل آگهي هاي بازرگاني در جريان پخش بازيهاي ليگ قانع هستيم؟

** قرارداد حق پخش فصل گذشته 11/5 ميليارد تومان بود

در ماده 7 قرارداد فدراسيون و صداوسيما كه پيش از شروع رقابتهاي فصل گذشته ليگ برتر به مدت سه سال اما مشروط امضا شد، مبلغ 11/5 ميليارد تومان به عنوان حق پخش تلويزيوني براي سال اول تعيين شد. در اين قرارداد آمده كه صداوسيما موظف است اين مبلغ را در قالب چند قسط در طول بازيها پرداخت و تاكيد شده كه كل مبلغ تا پايان بازيها بايد پرداخت شود.

** چرا فدراسيون توانست قرارداد سه ساله را فسخ كند؟

با توجه به اينكه در اين قرارداد صداوسيما موظف بود تمامي مبلغ را تا پايان بازي ها بپردازد اما در اين پرداخت تاخير داشت. آخرين هفته ليگ يازدهم در 22 ارديبهشت برگزار شد و صداوسيما بايد آخرين قسط قرارداد به مبلغ 4 ميليارد تومان را در اين ماه پرداخت مي كرد اما آنها به تعهدشان عمل نكرده و با 2 ماه تاخير اين قسط را پس از پايان مهلت قرارداد در تير پرداخت كردند! همين مساله سبب شد تا فدراسيون مجاز باشد با تكيه بر موارد مشروط توافق شده، اين قرارداد را تنها به خاطر تاخير در پرداخت يك جانبه فسخ كند. به همين علت بود كه فدراسيون تا پيش از وصول آخرين قسط پارسال، درباره فسخ قرارداد و درخواستش براي فصل آينده موضع سكوت اختيار كند.

** صداوسيما حاضر شده تنها 2/5 ميليارد تومان به رقم فصل گذشته اضافه كند

در قرارداد سه ساله فوق آمده كه سالانه مبلغ 2 ميليارد تومان به قرارداد اضافه مي شود. اما پس از موضع گيري ها و ايستادگي هاي فدراسيون در اين باره و ادعاي مبالغي بسيار بيشتر از ارقام فوق، صداوسيما حاضر شده 500 ميليون تومان به مبلغ توافق فصل جديد بيافزايد كه در مجموع 14 ميليارد تومان براي ليگ دوازدهم است.

** فدراسيون مدعي است صداوسيما 60 تا 70 ميليارد تومان از آگهي ها درآمد دارد

فدراسيون كه با افزايش قيمت ها در تمامي حوزه هاي اقتصادي ظاهرا نمود آن را در فوتبال و هزينه تيم هاي ملي هم ديده و از طرفي مشخص نيست براساس چه معيارهايي و از سوي چه تشكيلات سازمان يافته اي قيمت بازيكنان فوتبال هم فوق العاده بالا رفت تا هزينه باشگاه ها چند برابر شود، به اين نتيجه رسيد تا از فرصت بدست آمده در نقض قرارداد از سوي صداوسيما استفاده كرده و قرارداد را فسخ كند تا بلكه براي فصل آينده توافق نامه سنگين تري با تلويزيوني ها داشته باشد. علي كفاشيان هم البته مي دانست وقتي برخلاف برخي مخالفت ها عهده دار رياست فدراسيون شد ممكن است ديگر از بعضي كمك هاي دولتي خبري نباشد و اگر مي خواهد فدراسيون را در مسير تعيين شده هدايت كند چاره اي جز احيا در سيستم درآمدزايي اين تشكيلات نخواهد داشت.

** اختلاف رقم فدراسيون و صداوسيما 10 ميليارد تومان است

اما فدراسيون از هفته ها پيش در كميته بازاريابي جديد خود تحقيقاتي را درباره ميزان درآمد صداوسيما از محل پخش آگهي هاي بازرگاني آغاز كرد. اين كميته در اين فرايند از برخي مسوولاني كه سابق بر اين در صداوسيما فعاليت داشتند هم كمك گرفت و دست آخر به مبلغ 60 تا 70 ميليارد تومان ي رسيد. فدراسيون معتقد است برنامه هاي ديگري از جمله برنامه 90 هم وجود دارد كه از مشتقات پخش بازي هاي ليگ تغذيه شده و خود به تنهايي درآمد فوق العاده اي براي صداوسيما دارد. بنابراين مبلغي در حدود 24 ميليارد تومان را براي قرارداد فصل آينده درخواست كرده است. فدراسيون در عين حال مدعي شده حاضر است در اين باره با صداوسيما تعامل هم داشته باشد.

دكتر غفاري عضو كميته بازاريابي فدراسيون به ايسنا گفته بود: " ما مي دانيم ارزش واقعي حق پخش تلويزيوني بسيار بيشتر از مبلغ درخواستي جديدي است كه فدراسيون از صداوسيما طلب كرده اما در عين حال معتقديم بايد به مرور به ارقام واقعي نزديك شد و به يكباره نمي شود به آن رسيد."

اما غلامرضا بهروان سرپرست سازمان ليگ نيز در اين باره به ايسنا گفته بود: " حاضريم با صداوسيما تعامل خوبي درباره حل مساله حق پخش داشته باشيم اما آنها توجهي نمي كنند! "

سيدهادي آيت الهي نايب رييس اول فدراسيون هم در واكنش به افزايش قابل توجه ي مبلغ درخواستي از سوي فدراسيون به ايسنا گفت: " درست است كه اين مبلغ را به طور قابل توجه افزايش داديم اما در مقابل حاضريم با صداوسيما تعاملاتي داشته باشيم."

** فدراسيون 18 تا 20 ميليارد تومان از فروش تبليغات محيطي درآمد دارد

در قراردادي كه سازمان ليگ به نمايندگي از فدراسيون با يك شركت تبليغاتي به امضا رسانده، سالانه مبلغي معادل 18 تا 20 ميليارد تومان براي هر فصل از رقابت هاي ليگ دريافت مي كند. البته شركت تبليغاتي طرف قرارداد درآمد 28 ميليارد تومان ي را از تبليغات ورزشگاه آزادي براي 40 مسابقه پرسپوليس و استقلال در هر فصل و تبليغات در ورزشگاه هاي شهرستاني پيش بيني كرده است. آنها به خاطر كاهش قابل توجه پخش تصاوير تابلوهاي تبليغاتي در جريان بازي تيم هاي استقلال و آلومينيوم هرمزگان درخواست غرامت 500 ميليون تومان ي از سازمان ليگ كرده اند. (شايد صداوسيما با آن اقدام خواست به فدراسيون كنايه بزند كه اگر ما بخواهيم، مي توانيم تصاوير تبليغات شما را پخش نكنيم! كه البته اين خلاف قرارداد طرفين است) آنها معتقدند نزديك به 70درصد از تصاوير پخش نشده است. با يك حساب سرانگشتي مي توان دريافت كه مجموع فروش تابلوهاي تبليغاتي در استاديوم آزادي در هر بازي حدود 700 ميليون تومان مي شود. ظاهرا فروش تابلوها در شهرستان ها هم به اندازه درصدي از اين مبلغ تعيين شده و نهايتا درآمد 30 ميلياردي را ايجاد مي كند. البته طرف قرارداد سازمان ليگ معتقد است بخش قابل توجه ي از اختلاف مبلغ درآمد با پول پرداختي به فدراسيون صرف كارمزدها و كسور قانوني از قراردادها مي شود. اما آنچه مسلم است فدراسيون كه حدود 18 ميليارد از تبليغات محيطي درآمد دارد بايد چقدر از پخش تلويزيوني درآمد كسب كند؟

** آخر كار چه مي شود؟

ابهامي كه در جملات فوق بارز است موضوع "تعامل" است. هنوز كسي نمي داند منظور از تعامل تخفيف دادن فدراسيون به صداوسيما ست يا دريافت پول در اقساط طولاني؟ يا گرفتن بخشي از حق درآمد پخش آگهي هاي تلويزيوني در جريان بازي ها؟ يا مواردي از اين دست. به هر حال آنچه همه ما از گذشته تاكنون در ذهن داريم اين است كه اكثر نهادها و دستگاه ها حتي فدراسيون كه بايد ماهيتي خصوصي داشته باشند، بعضا مستقيم يا غيرمستقيم در موارد حساس كه با طيف كثيري از جامعه مواجه مي شوند (مانند مورد فوق) نمي توانند كاملا مستقل تصميم گيري كنند. بنابراين اگرچه ايستادگي فدراسيون بر سر گرفتن حق پخش درخواستي اش در گذشته كم سابقه بوده اما مهم آخر كار است كه بايد ديد آيا اراده محكمي وجود دارد تا دوربين هاي تلويزيوني را به ورزشگاه ها راه ندهد و مهمترين جريان وزرشي كشور براي مردم پخش نشود؟! آنجاست كه در اين اوضاع و احوال گراني ها شايد دست آخر مردم مجبور شوند تاوان اين دعوا را بپردازند.

تكليف اين همه پول چه مي شود؟

همچنين با شنيدن مبالغ ميلياردي فوق و علم به اينكه باشگاه هاي به واقع دولتي ما همچنان به طور غيرمستقيم از يك درصد بودجه وزارتخانه ها براي ورزش ارتزاق مي كنند، پس آيا مي توان اميد داشت گذشته از حقوق باشگاه ها و هزينه تيم هاي ملي، بخش قابلي از اين درآمدهاي ميلياردي صرف توسعه زيرساختها و پيشرفت واقعي اين فوتبال شود؟