از آندره بوچلی تا هانی نوروزی

مثلی است قدیمی که می گویند در هر شادی می توان اشکی را دید و در هر غمی لبخند هم زد. یعنی غم و شادی در کنار یکدیگر هستند و شاید به نوعی حکایت زندگی را می گوید که سراسر از امید و نا امیدی است اما گوئی در این دیار باید این مثل را تعریف دوباره کرد و گفت در هر شادی می توان اشک ریخت همان طور که همیشه در غم اشک می ریزیم !
 
ما شادی کردن را بلد نیستیم و اصولا نمی توانیم رفتارهای مناسب داشته باشیم و وجودمان پر از بغض و کینه شده است و بی محابا می رنجانیم و باز می رنجانیم.

جشن قهرمانی لیگ هم چیزی جز یک رنج نبود. وقتی در لحظه اول خیابانی آمد و از آندره بوچلی خواننده مشهور ایتالیائی سخن گفت بدون آن که نام او را بر زبان آورد او گفت خواننده نابینای ایتالیائی در جشن قهرمانی لسترسیتی خواند زیرا دوست سرمربی تیم کلودیو رانیری بود! این که آندره بوچلی را با خواننده نابینا خطاب کنیم هنر ما است که فقط نقاط تاریک را بلد هستیم. آندره بوچلی نابینا است اما او یکی از بزرگترین نوابغ موسیقی جهان است که علاوه بر تسلط بر چندین ساز چون فلوت و پیانو و ساکسیفون دارای دکترای حقوق است. این هنرمند که به تنبلی چشم در 6 سالگی دچار می شود در سن 12 سالگی در اثر برخورد توپ در یک بازی فوتبال به چشمانش نابینا می شود. بوچلی با این که فوتبال باعث شد که نابینا شود اما عشق به فوتبال را به زیباترین شکل نشان داد و با پیراهن لسترسیتی خواند چون به رانیری قول داده بود اگر معجزه قهرمانی لستر رخ دهد او بخواند.

 بوچلی می داند که فوتبال جشن است و مثال زیبائی از فوتبال بر پایه ارزش های انسانی را بیان می کند اما خیابانی که چون همیشه بی دانش است بی دلیل موضوعی را می گوید بی آن که بلد باشد از آن استفاده بهینه بکند. چه انتظاری از او باید داشت وقتی هنوز نمی داند برانکو ایوانکوویچ یک سال دیگر قرارداد دارد و می گوید شایعاتی برای رفتن برانکو شنیده است؟ او چگونه می تواند آگاه باشد وقتی در جشن پرسپولیس مشغول سخن رانی کردن در مورد مسابقات دیگر است؟ مهمان او را هم دیدیم او کسی نبود جز حمید استیلی که بدترین روزهای پرسپولیس در روزهای مربیگری او بود و نشانی کامل از کج سلیقگی را داشت

 در سوی دیگر عادل فردوسی پور هم مسابقه دهان کجی راه انداخته بود. وقتی با متلک های بی مزه همیشگی اش کام میلیون ها ایرانی را تلخ می کرد چون این که آخرین قهرمانی پرسپولیس زمانی بوده است که طاهرخانی اندازه بچه های بازیکنان پرسپولیس که همگی در سنین نوزادی و کمی بیشتر بودند! فکر می کردیم یک فارغ التحصل از بهترین دانشگاه صنعتی کشور اختلاف بین عدد 17 تا 8 را بداند و یا این که بتواند کنترلی بر تمایلات شخصی اش داشته باشد

قصه پایان نیافت وقتی شاهد بودیم که روی سکوی افتخار همه حتی نوزاد ماهینی بود اما پرسپولیسی آنقدر ضعیف بودند که نتوانستند مهمان خودشان را دعوت کنند تا جام را به او بدهند. هانی نوروزی را دعوت می کنند اما قلب یک کودک را می شکنند در حالی که انواع و اقسام آدمهای اضافی را دیدیم. پرسپولیسی ها به چه دلیل این بچه را دعوت کردند وقتی  توانائی وعده اهدای جام به او را نداشتند؟ یادمان نرفته است که در لیگ گذشته در روزهائی که پرسپولیسی ها از مرگ هادی نوروزی توانستند موقعیتی برای رهائی از بحران بسازند  هانی همه جا با آنها بود و ...

از این که لجبازی باعث شد رامین رضائیان نیاید و از لباس های بسیار زشتی که در هنگام دریافت جام داشتند و رفتار نیروی انتظامی و ... سخن نمی گوئیم زیرا می دانیم ما استادان تخریب شادی هستیم.