از این تنور، 13 سال است نان می خورید!

خبرنگار از علی دایی می پرسد: «شما چهره محبوب و مطرحی هستید، حیف نیست که امثال شما، علی کریمی و فرهاد مجیدی در لیگ نباشید؟» و دایی جواب می دهد: «چیز غریبی نیست. طبیعت کار کردن در مملکت ما همین است. هیچ چیزی سر جای خودش نیست. علی کریمی و فرهاد مجیدی در فوتبال نیستند، چون کسان دیگری باید باشند!» بر منکرش لعنت که دایی محبوب و مطرح است و مردم دوستش دارند، اما این چه لحن مظلوم نمایانه ای است که یکی مثل علی دایی در چنین بزنگاه هایی انتخاب می کند؟ در اینکه فوتبال ایران عنصر چسبیده و زاید زیاد دارد تردیدی نیست، اما کی جا برای دایی تنگ بوده که او چنین ژست قربانی می گیرد؟ ابتدای این فصل شایعاتی در مورد ممنوع الکار بودن دایی مطرح شد. اینکه چقدر درست بود یا نه را نمی دانیم، مثل خیلی چیزهای دیگر که از آن بی اطلاعیم. در عین حال اگر محدودیتی هم بوده، مذاکره جدی اخیر با گل گهر سیرجان نشان داد حالا دیگر منعی برای کار دایی وجود ندارد.

غیر از امسال، علی دایی از سال 85 که وارد دنیای مربیگری شده، تقریبا بی وقفه و پیاپی کار کرده؛ دو دوره در پرسپولیس، دو دوره در سایپا، یک دوره در راه آهن، یک دوره در صبا و حتی یک دوره در تیم ملی! این در حالی است که دایی هرگز مربی ارزانی هم نبوده و برای کار کردن شرایطی مثل حضور در پایتخت یا اطراف آن را هم لحاظ می کرده؛ اما حتی با وجود این شروط و قیود هم همیشه پیشنهادهایی برای او وجود داشته است. آیا در همه این سال ها فوتبال ایران پاک و خالص بوده و همین امسال که دایی هنوز تیم ندارد، این عرصه ناگهان به تباهی و سیاهی کشیده شده است؟ آیا آن روزها که دایی کار می گرفت، چسبیده ها جایی در فوتبال نداشتند و کار دست اهل فن بود؟ کلا 3 ماه است بیرون نشسته ای اخوی؛ حداقل اصالت تنوری که 13 سال از آن نان برده ای را زیر سؤال نبر.

یکی دیگر از عادت های دایی، شریک تراشیدن به وقت تنگناهاست. او وقتی قرار است علیه منابع مجهول و غیرفوتبالی قیام کند، معمولا برای خودش شرکای خوشنام می تراشد. مثلا وقتی در میانه های لیگ یازدهم با محمد رویانیان درافتاد، در آن کنفرانس خبری مشهور خطاب به او گفت: «تو از این فوتبال می روی، اما امثال من و علی کریمی می مانیم.» حالا بگذریم از اینکه چند ماه بعد دایی گران ترین قرارداد عمرش را با رویانیان بست و خودش شخصا علی کریمی را بیرون کرد! الان هم دایی برای ترسیم هر چه بهتر فضای متعفن فوتبال ایران، از کریمی و مجیدی وام گرفته و گفته اینجا برای ما جا نیست. شما که هیچ، اما مجیدی یک هفته هم نیست از تیم ملی امید استعفا داده و البته قبل از آن هم بدون هیچ کارنامه ای مربی و سرمربی موقت استقلال شد. علی کریمی دوست داشتنی هم خودش خوب می داند برخلاف بازیگری در وادی مربیگری هنوز هنر اثبات شده ای ندارد، بنابراین آرام و بی توقع سرجایش نشسته است. حالا شما چه می گویید آقای دایی؟ مطمئنیم این فوتبال پر از فساد و تیرگی و آدم های اضافی است، اما هزار برابر از آن مطمئن تریم که علی دایی خیلی زود به همین فوتبال برمی گردد. قبول ندارید؟ کمی منتظر بمانید!