از خانه خاوري و باغچه ضرغامي چه خبر؟ / تلويزيون ايران و ويروس «بيست و سيزم»!

پخش يك گزارش از تلويزيون دولتي ايران باعث شد تا علي دايي در اوج حاشيه هاي مربوط به بازي فولادشهر ناچار شود پاسخ ادعاهاي اين رسانه را هم بدهد. بخش خبري بيست وسي كه اخيرا اعتراضات دايي به داوري قهرماني را به تمسخر گرفته، پيش تر هم در گزارشي مساله وسعت منزل مسكوني شهريار را مورد انتقاد قرار داده بود تا سرمربي پرسپوليس به اين ماجرا واكنش نشان بدهد: «برخلاف ادعاي آقايان من خانه 1100 متري ندارم. منزل بنده 400 متري است و نمي دانم چرا اين دوستان چشم ندارند همين مقدار را هم ببينند.» بدون ترديد اين را بايد آخرين شاهكار صدا و سيما و اخبار بيست وسي دانست؛ رسانه اي كه انگار همچنان و به رغم تحولات مثبت اجتماعي و سياسي در كشور، علاقه اي به اعمال تغيير در رويكرد منزجركننده كنوني اش ندارد.

آنچه ساعت هشت ونيم هر شب روي آنتن شبكه دوم سيما مي رود، قرار بود بدعتي تازه در سبك خبرگويي تلويزيون ايران باشد و اين حوزه را از انحصار گزارش هاي يكنواخت و گويندگان عصا قورت داده خارج كند. اين اتفاق قطعا مي توانست در نوع خودش ميمون و مبارك باشد، اما مشكل از جايي اوج گرفت كه به مرور زمان روشن شد بيست وسي هم قرار است راه بقيه برنامه هاي خبري و تحليلي سيما را دنبال كند. در واقع در اين بخش هيچ تغييري در محتواي سياستگذاري هاي سازمان به وجود نيامد، بلكه تنها فرم كار تغيير كرد. مخاطبان خيلي زود فهميدند اينجا هم همان اخبار يكطرفه و دست چين شده هميشگي روي آنتن مي رود، اما با شكل و شمايلي متفاوت و به سبكي كه قبلا كمتر ديده شده بود. بيست وسي در اين مسير تا آنجا پيشروي كرد كه رفته رفته تبديل به راديكال ترين بخش خبري تلويزيون ايران شد؛ مجموعه اي با انبوه گزارش هاي تند و اغراق شده كه به اعصاب بيننده هايش سوهان مي كشيد. در كنار اين درون مايه بحث برانگيز، تقليد كوركورانه و ناشيانه بسياري از گزارشگران اين بخش از نوع كار كامران نجف زاده باعث شد تا بيست وسي در حوزه شكل و قالب هم هر روز خسته كننده تر از ديروز شود. اتفاق بدتر اما زماني رخ داد كه اين شيوه از تهيه خبر به يك سبك محبوب در تلويزيون ايران تبديل شد و صداوسيما در ورطه «بيست وسيزم» غلطيد؛ چنان كه اين روزها در خيلي از كانال هاي تلويزيوني مي توان گزارش هايي از جنس بيست وسي را ديد، همان قدر سطحي و سخيف و همان قدر آكنده به شوخي هاي لوس و چندش آور.

در شرايطي كه به نظر مي رسد هيچ اراده اي براي اصلاح سياست هاي خبري سازمان وجود ندارد، طبيعي است كه جايي مثل بيست وسي براي جلب مخاطبان بيشتر و دستيابي به اهداف پوپوليستي اش سراغ منزل مسكوني علي دايي برود و وسعت آن را زير سوال ببرد. در دوران استيلاي عوام زدگي و عوامفريبي، طبعا در تمام جام جم احدالناسي پيدا نخواهد شد كه از تحريريه اين بخش خبري بپرسد چرا يكي مثل علي دايي نبايد خانه اي فراخ و ثروتي قابل توجه داشته باشد؟ او كه به وقتش و از مسيرش درس خوانده، او كه ستاره اين فوتبال شده، او كه سال ها لژيونر بوده و دستمزدش را به مارك گرفته، او كه از راه اصولي اش تجارت كرده و او كه آقاي گل فوتبال ملي جهان است، چرا نبايد وضعش رو به راه باشد؟ خانه هاي بزرگ اين شهر واقعا حق كيست؟ حق وزرا و وكلا و نزديكان شان كه بعضا يك سر سوزن هم به اين جامعه خدمت نمي كنند، يا حق ستاره اي كه در راه گلزني براي كشورش خطر شكستگي گردن را هم به جان خريده است؟ رسالت تلويزيون در اين مبحث چيست؛ ابراز ترديد در اندوخته هاي يكي مثل علي دايي كه مسير كسب ثروتش روشن بوده، يا واكاوي در مورد فلان دلال محترم كه در 32سالگي در حال انفجار مالي است و همين حالا دو ميليارد دلار از پول فروش نفت مملكت را برنگردانده؟ علي دايي آجرهاي خانه اش در تهران را با گل هاي ملي اش بالا برده، خشت به خشت اين بنا آغشته به ده ها بار غريو شادي ميليون ها ايراني است، اما خانه محمودرضا خاوري چطور؟ هنوز وقتش نشده يك نيمچه گزارش در مورد ملك سه ميليون دلاري مديرعامل فراري بانك ملي در تورنتو از سيماي جمهوري اسلامي پخش شود؟

اصلا چرا راه دور برويم؟ براي بيست وسي در خود سازمان سوژه فراوان است. همين پارسال بود كه محمد مايلي كهن از باغچه 5ميليارد توماني عزت ا... ضرغامي سخن گفت؛ آنچه با بي تفاوتي محض سيما روبه رو شد. امروز تقريبا تمام برنامه هاي تلويزيون به اسپانسرها واگذار شده و از خاله نرگس و عمو قناد تا جشنواره كيش و قشم، دقيقه به دقيقه آنتن به فروش رسيده است. اينكه در تلويزيوني با بودجه كاملا دولتي چگونه چنين اتفاقي رخ داده و اين كه اين همه پول كجا مي رود، شايد سوژه اي به مراتب جذاب تر از متراژ منزل مسكوني علي دايي باشد. اي كاش بيست وسي و امثال آن يك روز بفهمند اين مردم، در و ديوار نيستند و متاسفانه(!) عقل و شعور دارند.