از دنبه تا کلاه گیس؛ تاوان شهرت!

ماجرای پرویز مظلومی و علی ضیاء، کم کم فرسایشی و خسته کننده می شود. بعد از داربی تهران، ویدئویی منتشر شد که خوشحالی این مجری پرسپولیسی و برخی دوستانش را نشان می داد. آنها در حین شادمانی بابت گل ثانیه آخر، شعار ناشایستی را در مورد پرویز مظلومی تکرار می کردند که واقعا تعجب برانگیز بود. این شعار که به استفاده سرمربی استقلال از «کلاه گیس» مربوط می شد، آنقدر سطحی و سخیف بود که اصلا جای دفاع نداشت. درست به همین دلیل هم ضیاء بلافاصله بعد از پخش ویدئو - که اقدامی ناجوانمردانه بود و می توانست اتفاق نیفتد - شروع به عذرخواهی از مظلومی کرد. مجری جوان تلویزیون روی صفحه اینستاگرامش پوزش خواست و بعدتر گفت برای دلجویی از مظلومی به دیدارش خواهد رفت. گویا در این مدت حتی خانواده ضیاء هم با سرمربی استقلال تماس گرفتند تا واسطه ملاقات طرفین شوند، اما پرویز پا نمی دهد. 24 ساعت بعد از آن اتفاق، از قول مظلومی نوشتند «از خطای ضیاء گذشتم». او اما در نشست خبری پیش از بازی با فولاد موضع دیگری گرفت. سرمربی استقلال گفت ضیاء را نمی بخشد و موضوع را پیگیری می کند تا امثال او جایی در رسانه ملی نداشته باشند. مظلومی حتی با استفاده ابزاری از تقویم قمری، اسم «ماه محرم» را هم آورد تا به سوءرفتار ضیاء جنبه شرعی نیز بدهد. کمی بعدتر هم باشگاه استقلال بیانیه تندی علیه این مجری صادر کرد که نشان می داد آبی ها حسابی موضوع را به دل گرفته اند.

از لحظه انتشار این ویدئو، بخش قابل توجهی از افکار عمومی به حمایت از مظلومی پرداختند؛ تا جایی که حتی بسیاری از هواداران پرسپولیس هم پشت سرمربی استقلال ایستادند و رفتار ضیاء را محکوم کردند. از اینجا به بعد حق انتخاب با خود پرویزخان است؛ او می تواند ببخشد یا تا آخر خط برود. با این همه، به نظر می رسد اگر او سکوت کند و از این ماجرا بگذرد، سود بیشتری خواهد برد. در این صورت ترکیب مظلومیت و بزرگواری، جایگاه مظلومی را نزد هواداران ارتقا خواهد داد. در عین حال اگر سرمربی محترم استقلال خیلی سخت بگیرد و مته به خشخاش بگذارد، بعید است اتفاق چندان خوبی برای او رخ بدهد.

یادمان باشد شرایط زندگی افراد مشهور با بقیه فرق دارد. واضح است که مسایل شخصی آدم ها به خودشان مربوط می شود، اما این قاعده در مورد ستاره ها چندان صادق نیست. سکوهای همه استادیوم ها در ایران، سال ها به اضافه وزن علی پروین طعنه زدند. پروین مردی بود که کمتر کسی جرات می کرد مستقیم توی چشم هایش نگاه کند، اما فردوسی پور در مقابلش نشست و با شوخی و خنده نظرش را در مورد لقب «دنبه» پرسید. اگر علی ضیاء این کار را در یک محفل نیمه خصوصی انجام داد و خیلی حواسش به دوربین نبود، عادل در مصاحبه رسمی اش سر شوخی را با سلطان باز کرد. خود فردوسی پور در جریان گزارش داربی اخیر به شکلی زیرکانه به کلاه گیس مظلومی طعنه زد که البته اولین بارش هم نبود. او 3 سال پیش حین گزارش مسابقه استقلال و ذوب آهن هم همین کار را کرده بود. اگر پرویز مظلومی مقابل ریزش موهایش راهکاری پیدا کرده که این راه حل حالا به طنز و شوخی گرفته شده، علی دایی خیلی بی گناه تر از او به خاطر لحن گویش و حرف زدن مادرزادی اش سوژه شده است. همین تلویزیون که حالا مظلومی می خواهد مجری اش را بیرون کند، به سامان گوران پول داد تا ادای دایی را در بیاورد و مردم را بخنداند.

مسلما هزاران نفر در ایران مثل دایی حرف می زنند، اما رسانه برای شوخی فقط سراغ شهریار می رود، چون از عنصر شهرت بهره می برد. این تاوانی است که آدم های مشهور می پردازند؛ درست مثل خود ضیاء. قطعا تا به حال آدم های خیلی زیادی با موهای مظلومی شوخی کرده اند، اما این فقط شوخی علی ضیاء است که وقتی لو می رود، کلی جنجال به پا می کند و دو شبانه روز خواب را از او می گیرد. اگر او یک مجری سرشناس نبود، لابد الان از لو رفتن ویدیوی بامزه اش کلی هم کیف می کرد، اما «شهرت»، دنیای آدم ها را سخت تر و تنگ تر می کند.