از عزيز اصلي تا عزيز از آلمان

روزگار است و لابد پر از فراموشي بايد باشد. آري چنين است گويا نسيان به واقع فراموش ناكردني است آدمها مي آيند و مي روند و در يادها نمي مانند و به قولي روز مرگي را عشق است.

امروز را بايد ديد شايد اين را افشين قطبي نمي داند كه صحبت از تاريخ مي كند و مي گويد تاريخ در مورد من قضاوت مي كند. براستي دل خوشي دارد او نمي داند تاريخي نمانده است خيلي ها كه نامي و افتخاري داشته اند در اين ديار فراموش شده اند چه برسد به او كه ... آري چه كسي فكر مي كرد در يك برنامه گفتگو با تماشاچيان كه در مورد تيم ملي ايران صحبت مي شود تلفن برنامه به زنگ در آيد و او را يعني عزيز پرسپوليس و تيم ملي را پشت خط نگاه دارند و تا آن جوان گمنام حرفهايش تمام شود و بعد هم بگويند عزيز از آلمان روي خط است و كسي نداند اين عزيز از آلمان همان عزيز اصلي است كه مجري بي تجربه و كاملا تهي از فوتبال وقتي او مي گويد اين مرحله يعني مرحله حذفي با مقدماتي فرق دارد پوز خندي بزند و بگويد كه " معلومه چون اين مرحله 4/1 نهائي است آن يكي ها مقدماتي بوده است !!" آري مجري برنامه نبايد هم او را بشناسد زيرا آن روزگار كه عزيز اصلي بزرگ فوتبال ايرانو آسيا بود حتي او به دنيا نيامده بود و حالا بايد هم بيانديشد اين پيرمرد چه از فوتبال مي داند كه وقت برنامه آنها را گرفته است.

آري و بايد گفت در اين نسيان اين مجري و دبير برنامه و تهيه كننده و... مقصر نيستند اين حكايت تلخ ما است كه همواره و همواره " پهلوان زنده را عشق است " را ترنم كرديم اما امروز كه قطبي از تاريخ سخن گفت دلم براي او هم سوخت. او نمي داند كه در اين ديار عزيز اصلي را هم از يادمان رفته است چه بر سد به تو كه تنها 3 سال در اين ديار ماندي و وعده دادي و كنتور انداختي در اين ديار در شهر تبريز آنجا كه عزيز به دنيا آمده شايد ندرتا كسي در ورزشگاه يادگار امام و يا باغ شمال و يا در تمامي كوچه ها و پس كوچه هاي شهردلاوران باشد كه در زير پوسترهاي بزرگ جاسم كرار و نصرتي و تيموريان و... يادش بيافتد كه عزيز اصلي افتخار اين شهر بود. مردي كه هم دونده و هم كشتي كج كار و هم دروازه بان و هم هنر پيشه بود شايد بچه هاي شهر تبريز نداند كه عزيز اصلي دروازه بان تيمي بود كه براي اولين بار در 29 ارديبشهت سال 1347 در استاديوم پير شهر تهران ايران را به قهرماني آسيا پس از پيروزي بر اسرائيلي ها رساند. اما يادمان رفته است خيلي از آنها و از جمله عزيز از يادمان رفت شايد دو آتيشه هاي پرسپوليس كه اين گونه براي سرداران خود فرياد مي زنند ندانند كه عزيز اصلي تنها بازمانده تيم پرسپوليسي بود كه در پي معامله خيامي مدير پيكان و عبده صاحب پرسپوليس مبني بر خريد پرسپوليس و تبديل آن به تيم پيكان حاضر نشد به تيم پيكان رود و در پرسپوليس ماند و با جوانان پرسپوليس در داربي بهمن سال 1348 وقتي داور گل تساوي محمود خوردبين را قبول نكرد به سوي داور بازي يعني مرحوم حاج ابوالحسن رفت و سيلي بر گوش او نواخت و اخراج شد. مرحوم حاج ابوالحسن همان داوري بود كه تماشاچيان دو آتيشه دهه 40 پرسپوليس او را تاج ابوالحسن لقب داده بودند. شايد همين طرفداران دو آتيشه سرخ ندانند عزيز اصلي در دربي هاي دوم و چهار و پنجم و ششم سنگربان تيم محبوبشان بود و شايد باز هم ندانند كه او اولين دروازه باني است كه در يك بازي بين المللي پرسپوليس از اين دروازه دفاع كرد همان بازي كه در برابر تيم ارتش كره جنوبي بود و با نتيجه 2 به 0 به نفع سرخ پوشان خاتمه يافت.

براي عاشقان فوتبال بايد گفته شود عزيز اصلي دروازه برتر دهه 40 فوتبال ايران است و بسياري معتقدند كه تاريخ فوتبال ايران سه دروازه بان كامل به خود ديده است عزيز اصلي در دهه 40 و ناصر حجازي در دهه 50 و عابدزاده دهه 70 و بايد گفت در بين اين دروازه بانها تنها عزيز اصلي بود كه پس از اين كه در دارائي مطرح شد و به پرسپوليس پيوست هيچگاه پيراهن اين تيم را عوض نكرده است و حالا به اين بزرگ مرد فوتبال ايران مي نگريم كه حالا در دهه 70 زندگي خود در غربت هم به فكر تيم ملي ايران است و براي اين كه نظر خود را بگويد بايد خود زنگ بزند و از عشقش به ميهن و پيراهن و دروازه اي كه سالها براي آن زحمت كشيده گفتگو كند.

حتي اگر بجاي عزيز اصلي دروازه بان بزرگ تيمهاي پرسپوليس و تيم ملي تبديل به "عزيز از آلمان" شود عزيز اصلي اولين دروازه بان قهرماني جام ملتهاي آسيا است كه ايراني است. عزيز اصلي به همراه بسياري براي ما قهرماني بزرگي آفريدند كه باور كنيم ايران هم مي تواند بغير از كشتي و وزنه برداري در فوتبال هم خود را بيابد.

اين اتفاق در 42 سال پيش رخ داده است. آري دروازه باني كه 42 سال پيش قهرمان شده است حالا نامش " عزيز از آلمان است و حالا بي نوا افشين قطبي كه سرمربي تيم حذف شده در مرحله 4/1 نهائي است سخن از حضورش در تاريخ مي كند و تلخ اين است كه 42 سال پيش قهرمان اين جام شديم و اين گونه با بزرگان آن روزگار رفتار كرديم و حالا مرداني چون كفاشيان بر مسند رياست فدراسيون فوتبالي مي بينيم كه عزيز اصلي ها براي آن افتخار كسب كرده است و يا مرتضي محصصي را مي بينيم كه حذف در 4/1 نهائي را نتيجه خوبي مي بيند و مي گويد تيم قطبي نمره قبولي گرفته است و يا امثال نكونام و شجاعي را مي بينيم كه براي بازي در تيم ملي ناز مي كنند.

امروز پيرمرد در آلمان براي شكست تيم ملي اشك مي ريزد و شايد لحظه اي هم نيانديشد كه چرا عزيز اصلي اين گونه غريب است كه او را " عزيز از آلمان " مي شناسند اما همه ما بايد اشكي به مراتب بيشتر از گريه ها براي باخت تيم ملي براي اين همه بي معرفتي و بي توجهي به بزرگان فوتبالمان ريزيم.

افسوس