از قدرشناسي زايد تا نفرين زارع / به هوادار «رو» ندهيد!

1-  در دوران معاصر فوتبال ايران يكي از مشكلات جدي باشگاه هاي ما و به ويژه پرسپوليس و استقلال، بروز كج سليقگي در فرآيند جذب بازيكنان خارجي بوده است. اين سال ها تعداد پرشماري بازيكن وارداتي بي كيفيت جذب فوتبال ما شده اند كه علاوه بر به تاراج بردن سرمايه هاي ملي و اشغال جاي جوانان داخلي، لطمات سنگين ديگري نيز متوجه اين رشته ورزشي كرده اند. هنوز ماجراهاي عجيب مربوط به رافائل و تاوان شش امتيازي پرسپوليس ، حضور فاجعه بار دي كارموي كبوترباز، جذب پيرمردهاي پانامايي در زمان پروين و سوبل يا باز شدن پاي بازيكنان هپاتيتي و ايدزي به ايران و حتي مرگ عجيب يكي از آنها را فراموش نكرده ايم و همچنان به ياد داريم كه امثال سان جان و فابي سيو با آن ماجراهاي عاشقانه اي كه در شمال تهران درست كرد(!) چگونه پيراهن تيمي به بزرگي استقلال را به تن كردند و تو خالي از آب درآمدند. اينكه چرا چنين فوتباليست هايي با اين كيفيت رقت برانگيز و با هزينه هاي سرسام آور به استخدام برخي باشگاه هاي ايراني درمي آيند، يك معضل بزرگ و قديمي است كه بايد به طور مفصل و جداگانه مورد بررسي قرار بگيرد. با اين وجود فوتبال ما تازگي ها يك گرفتاري جديد ديگر نيز در همين زمينه پيدا كرده كه اين يكي غيرقابل تحمل تر هم به نظر مي رسد؛ آنجا كه خيلي از باشگاه هاي داخلي قدر معدود بازيكنان خارجي خوب شان را هم نمي دانند و به آساني آنها را از دست مي دهند.

2-  چند سال پيش يك بازيكن پرويي به نام پائولو رينالدو جذب استقلال شد كه بيشتر عمر حرفه اي اش را در ايران، روي نيمكت اين تيم سپري كرد. او از سوي كادر فني وقت آبي پوشان «ناكارآمد» تشخيص داده شده بود و به همين دليل خيلي زود از تهران رفت. چند ماه بعد اما، اين بازيكن در لباس تيم ملي كشورش به ستاره كوپاآمه ريكا تبديل شد و شماره هشت كيه وو ورونا را در كالچو به تن كرد. ابتداي همين فصل پرسپوليس ي ها آسمير آودوكيچ را كه يك گلر بي حاشيه و ارزان قيمت بود به بهانه هاي واهي رد كردند و بعد ناچار شدند همان سهميه غيرآسيايي را خرج جذب نيلسون كنند. حالا آخرين فوتباليستي كه ظاهرا قرار شده قرباني همين سياست هاي عجيب مديريتي شود، ايمون زايد است؛ ستاره اي كه در 15 بازي 12 گل براي سرخپوشان زد، تاريخي ترين روز اين سال هاي پرسپوليس را ساخت و صلاحيتش را از نظر فني و تكنيكي، اغلب كارشناسان بي طرف تاييد مي كنند. آقاي هت تريك اكنون به هر دليلي در آستانه خداحافظي از پرسپوليس قرار گرفته است. غير از فرصت سوزي آشكاري كه از حيث فوتبالي در اين پرونده رخ مي دهد، داستان جدايي اين قبيل خارجي هاي شايسته از باشگاه هاي ما به خاطر نوع واكنش آنها هم قابل تامل به نظر مي رسد. زايد كه به بي رحمانه ترين شكل ممكن از پرسپوليس كنار گذاشته شده، كماكان خودش را عضوي از اين باشگاه به حساب مي آورد، مقابل هواداران ايراني به شدت كرنش مي كند و با اين كه از نظر حرفه اي هيچ محدوديتي ندارد، به حرمت آدم هايي كه فقط چند ماه عضو تيم شان بوده، تاكيد مي كند پيشنهاد احتمالي از استقلال را نخواهد پذيرفت. اين شبيه همان عكس العملي است كه پيش تر آودوكيچ نشان داده بود؛ رفتاري باشكوه و محترمانه كه مي توان آن را با عملكرد برخي از بازيكنان ايراني هنگام جدايي از تيم هاي شان مقايسه كرد.

3- هنوز دو هفته هم از بازي پرحاشيه ملوان و پرسپوليس نمي گذرد؛ مسابقه اي كه به شدت تحت تاثير كري خواني هاي بازيكنان سابق سرخپوشان قرار گرفته بود. مازيار زارع كه ابتداي فصل مدعي شده بود «آه» او پشت سر پرسپوليس است و اجازه نمي دهد اين تيم نتيجه بگيرد، بعد از گلزني در اين مسابقه نيز به شكلي نامتعارف و مهارناپذير دست به ابراز خوشحالي زد. حتي پژمان نوري هم كه طي دوران حضورش در پرسپوليس محبوبيت خاصي بين هواداران داشت و هميشه مورد ستايش آنها قرار مي گرفت، در حاشيه اين بازي اظهارات بسيار تندي عليه باشگاه سابقش به زبان آورد. وقوع چنين اتفاقاتي البته نبايد در فوتبال كه از نظر فرهنگي به مرز پوچي و تباهي رسيده چيز چندان عجيبي باشد. اين فقط در ايران است كه يك بازيكن مي تواند با قرارداد چند صد ميليوني راهي يك باشگاه بزرگ شود، با نمايش هاي نااميدكننده اش مقدمات ناكامي تاريخي اين تيم را فراهم بياورد و بعد ناله و نفرين و برخوردهاي طلبكارانه اش را براي هواداران شكست خورده به ارث بگذارد. گناه هوادار پرسپوليس چيست كه شما و دوستانت تيم را دوازدهم كرده ايد آقاي زارع؟ آيا جرم كساني كه امروز بايد شاهد بي حرمتي ها و رفتارهاي غلو شده شما باشند، چيزي غير از اين است كه تشويقت كردند و شما را «قايقران» ناميدند؟ به فرض كه بعد از آن نتايج تاريخي، مختصر انتقاداتي را هم شنيده باشيد، آيا به همين بهانه بايد يك تيم را با هواداران ميليوني اش آماج حملات آنچناني قرار بدهيد؟ آيا كريس رونالدو به عنوان ماشين گلزني 96 ميليون يورويي رئال مادريد، در هيچ مقطعي از اين سه سال و نيم حضورش در سانتياگو برنابئو «هو» نشده است؟ آيا هواداران تيم ملي آرژانتين تا به حال براي ليونل مسي در بوينس آيرس سوت انتقادي نكشيده اند؟ آيا واكنش اين ستاره ها به چنين اعتراضاتي، بي احترامي و قدرناشناسي بوده است؟

4- زايد را بيرون مي كنند، آسمير را با همه اصرارهايش براي ماندن در تيم نگه نمي دارند و جانواريو را بعد از مصدوميت به خانه اش مي فرستند. درست و غلطش به كنار، اما نكته اينجاست كه تمام اين بازيكنان حتي هنگام وداع اجباري هم بالاترين مراتب احترام را نثار مردمي مي كنند كه در مقطعي حمايت شان كردند. كاش اين ستاره هاي بي ادعا هم در جامعه اخلاق مدار(!) ما رشد مي كردند تا لابد ياد بگيرند نبايد به عنصري به نام هوادار «رو» داد و حرمتش را نگه داشت.