از نعمتی در پرسپولیس چه توقعی باید داشت؟

علی نعمتی هر چیزی را هم که در سال‌های اخیر در تیم فوتبال پدیده خراسان از سر گذرانده باشد، قدر مسلم اینکه در پرسپولیس دنیایی کاملاً متفاوت انتظار او را می‌کشد.
بازی در تیم‌های بزرگی مثل پرسپولیس عالم خاص خود را دارد و تا آن را حس و از نزدیک لمس نکنید، شناخت کامل از آن نمی‌یابید. این امر کاملاً مجزا از بازی در تیم‌هایی ارزشمند اما بسیار کم‌حاشیه‌تر مانند «پدیده» است. در اینگونه تیم‌ها و کلاً در اکثر باشگاه‌های ما حاشیه‌ها محسوس و زیاد هستند اما مسائل جانبی در سرخابی‌های پایتخت به‌سبب انبوه هواداران‌شان عظیم و چیزی به‌کلی متفاوت و تجربه‌ای حتی ترسناک است و اگر فن مدیریت و مهار آنها را نشناسید، کلاه‌تان پس معرکه است. درست است که بحث نوع بازی و تأثیرگذاری آن در میدان کلاً یک موضوع فنی است و به‌ظاهر ارتباطی با مسائل حاشیه‌ای ندارد اما رویدادهای جانبی در پرسپولیس و استقلال به‌حدی است که اگر ابتدا بر این مسائل سوار نشوید و به یک نقطه امن نرسید و اواج رفتاری و تلاطم‌های روحی را مهار نکنید، در حوزه فنی هم نمی‌درخشید و به راندمان لازم در تمرین و مسابقات نیز نمی‌رسید. این مسأله‌ای است که علمی نعمتی مدافع وسط فصول اخیر تیم پدیده و نظایر او هرگز تجربه نکرده‌اند و حالا که او پیراهن سرخ را بر تن کرده، برای اولین‌بار طعم آن را می‌چشد. هر بازیکن تازه دیگری هم که جذب سرخ‌ها یا آبی‌های پایتخت شود با این فرآیند برخورد می‌کند و ابتدا باید آن را برای خود حلاجی و از مسیرش خارج کند تا بتواند در عرصه‌های فنی هم بدرخشد. شاید در ابتدا این کار آسان و شدنی به‌نظر برسد اما اظهارات ده‌ها بازیکن دو‌ تیم که در سنوات اخیر و به‌واقع طی تاریخ حیات دو تیم به استخدام آنها درآمده‌اند، گویای چیزی خلاف آن و نشانگر مشکلاتی بزرگ است؛ معضلاتی که آنقدر لاینحل می‌مانند که گاه باعث قطع ارتباط کاری بازیکنان تازه صیدشده با سرخابی‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌شد.

یک انتقال پرتأخیر
دلیل اینکه پرسپولیس علی نعمتی را می‌خواست و پس از مدت‌ها تلاش و پیگیری سرانجام او را صید کرد، آشنایی کامل یحیی گل‌محمدی با وی و علاقه‌ای بود که این مربی به نحوه بازی وی داشت و همچنان دارد. یحیی پیش از آنکه برای دومین مقطع در زندگی‌اش هدایتگر پرسپولیس شود، دو فصل در مشهد تیم پدیده را رهبری می‌کرد و در نظام کاری و تاکتیک انتخابی‌اش نظایر علمی نعمتی و فرشاد فرجی را در پست دفاع وسط مورد استفاده قرار می‌داد. او همانطور که از شروع نیم‌فصل دوم لیگ بیستم فوتبال ایران فرجی را از مشهد به تهران آورد و عضو پرسپولیس کرد، نعمتی را هم به جمع سرخ‌ها آورد، منتها با این فرق که چون سران «پدیده» کوتاه نمی‌آمدند و مایل به حفظ و استمرار استفاده از نعمتی تا سرحد امکان بودند، در این فرآیند تأخیر بیشتری افتاد و این ماجرا با زمان فزون‌تر و دردسرهای بیشتری همراه شد و فقط در اواخر هفته پیش تحقق یافت.
هرچه بود گذشت و حال نعمتی هم قرمزپوش است و چون فصل تازه در راه است و حسین کنعانی‌زادگان هم لژیونر شده و مثل شجاع خلیل‌زاده سر‌ از لیگ قطر درآورده است، گفته می‌شود گل محمدی بدش نمی‌آید از زوج فرجی و نعمتی در مرکز خط دفاعی سود جوید و کاری را تکرار کند که به‌گونه‌ای در تیم مشهدی هم انجام داده بود. گل‌محمدی البته هنوز هم جواهری کم‌مانند و شمایلی از استقامت یعنی سیدجلال حسینی را در اختیار دارد و می‌تواند با ثابت تلقی کردن وی از بین فرجی و نعمتی یکی را برای هر بازی برگزیند و به‌عنوان زوج حسینی به‌کار گیرد، اما چون این مربی ید طولایی در عدم استفاده از حسینی در هر فرصت و زمان ممکن و نیمکت‌نشین کردن وی به هر دلیل موجه یا غیرموجهی دارد، این‌بار نیز گفته می‌شود با تکرار این تجربه شروع به استفاده از زوج فرجی و نعمتی خواهد کرد و می‌کوشد پس از دیدن آثار آن نسبت به آینده این گزینش تاکتیکی و ادامه این کار و یا ‌تغییر و ترمیم آن تصمیم‌گیری و اقدام کند.

از «آسیا» تا «ایران»
اولین میدان رسمی که یحیی می‌تواند دست به این کار بزند، دیدار قریب‌الوقوع قرمز‌های تهرانی با استقلال تاجیکستان در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیاست ولی اگر تیم تاجیکی را پدیده امسال لیگ قهرمانان هم بدانیم (که واقعاً نیز همینطور است) مبنای اصلی تصمیم‌گیری در مورد زوج مذکور و ملاک درست برای تشخیص کارآیی یا عدم کارآیی آن، نه بازی مزبور در شهر دوشنبه تاجیکستان، بلکه دیدارهای بسیار سخت‌تر و بالقوه بدخیم‌تری است که قرمز‌ها در فصل جدید لیگ برتر ایران مقابل تیم‌های مقاوم‌تر وطنی پیش‌رو دارند و هر یک از آنها به‌سبب فیزیکی و جانکاه بودن مفرط و عصبیت‌های حاکم بر میدان می‌تواند هر بازیکن و زوجی را به چالش‌هایی بکشد که روشن‌کننده کامل میزان توانایی‌ها و هماهنگی‌های‌شان باشد. بنابراین در مورد به‌کارگیری زوجی تازه در دفاع میانی پرسپولیس با استفاده از فرجی و نعمتی که البته دو سوی آن قبلاً در تیم پدیده نیز همکاری کرده بودند، فعلاً نمی‌توان اظهارنظر صریح و قاطعی کرد و باید صبر کرد و به تماشا نشست و چه‌بسا بر اثر اتفاقات در راه سیدجلال دوباره وارد محاسبات و فیکس شود و مانند لیگ بیستم که بعد از رفتن شجاع خلیل‌زاده به یک تیم قطری زوج کنعانی‌زادگان شد و گل‌هایی حساس و سرنوشت‌ساز برای سرخ‌ها زد، باز آنان و خیل هواداران‌شان را به تحسین خود وادارد، اما همه اینها احتمالات و امکان‌ها و اتفاقاتی است که هنوز رخ نداده و به‌دنبال آن تبعاتی نداشته و کارها زمانی روشن‌تر می‌شود که فرجی و نعمتی تست‌های لازم و سنگین را به‌عنوان زوج مرکز خط دفاعی در مسابقاتی متعدد بدهند و نقش عنصر خیره‌کننده‌ای مثل سیدجلال حسینی در این فرآیند از نو تعریف و ترسیم و اجرایی شود، ولی تا چنان زمانی می‌توان و باید نعمتی را زیر ذره‌بین برده و از سختی‌های کار مردی گفت که اگر تجربه حضور در لیگ برتر را دارد، قطعاً از پیامدها و حالات سنگین و غریب برخاسته از حضور در تیمی چون پرسپولیس بی‌خبر و در این زمینه یک غریبه کامل است و به همین سبب مدت زیادی طول می‌کشد او به همان مهره‌ای تبدیل شود که برای نقطه بسیار حساسی مثل مرکز خط دفاعی سرخ‌های تهرانی به وی نیاز است.

فرجی هم ماه‌ها صبر کرد تا «ثابت» شود
برای فرشاد فرجی هم حداقل چهار، پنج ماه طول کشید تا به قواره‌هایی برسد که حضور در دفاع وسط پرسپولیس می‌طلبید. او در سه، چهار ماه اول عضویتش در جمع قرمز‌های تهرانی بسیار به‌ندرت بازی کرد و گل‌محمدی بیشتر از زوج سیدجلال و کنعانی‌زادگان بهره می‌گرفت و حتی وقتی کنعانی مصدوم شد و یک ماه و نیم بیرون از میدان ماند، باز به فرجی روی نیاورد و کمال کامیابی‌نیا را یک خط عقب کشید و به‌جای استفاده از او در هافبک وسط که پست تخصصی وی است، در دفاع میانی از وی سود جست و کامیابی‌نیا چنان در این کار موفق بود که حتی وقتی کنعانی‌زادگان دوباره سالم شد و به صحنه بازگشت، گل‌محمدی همچنان دو، سه هفته‌ای به استفاده از زوج «کمال-‌سیدجلال» ادامه داد.
گل‌محمدی در هفته‌های پایانی لیگ سرانجام فرجی را فیکس و او را زوج کنعانی کرد و سیدجلال را باز روی نیمکت نشاند، اما مسائلی که گفتیم و نظایر آن نشان می‌دهد اگر نعمتی فیکس شود ولی زود بازده نباشد و بلغزد و اشتباهاتش در نتیجه مسابقات تأثیر بگذارد، گل‌محمدی در تغییر و جایگزینی او درنگ نخواهد کرد و یک‌بار دیگر از حسینی بسیار پرتجربه بهره خواهد گرفت و شاید هم در صورت رفع کامل مصدومیت‌های اخیر کامیابی‌نیا او را مجدداً در دفاع میانی قرار بدهد و البته احتمال رویکرد کادر فنی به علیرضا ابراهیمی دیگر مدافع وسط تازه استخدام‌شده این تیم نیز وجود دارد.

ماندنی یا رفتنی؟
هرچه هست، برای نعمتی این اتفاقات احتمالی یا حتمی و اینگونه بالا و پایین‌ها و این قبیل رویدادها تجربه‌ای کاملاً تازه و یک پروسه غریب خواهد بود و او هم مثل فرجی تا پیش از پرسپولیسی شدن هرگز چنین چیزهایی را تجربه نکرده بود، اما هرطور هم که به قضیه نگاه کنیم، فقط نوع برخورد نعمتی با این رخدادها و توفیق یا ناکامی او است که مشخص می‌کند در پرسپولیس چکاره است و تا چه میزان شانس ابقا برای او در این باشگاه وجود دارد. با این مقدمات باید پرسید آیا وی به یکی از خوب‌ها و موفق‌های پرسپولیس در سال‌های اخیر تبدیل خواهد شد و یا مردی خواهد بود که پس از حضوری کوتاه‌مدت در جمع قرمزها باید مانند آرمان رمضانی در لیگ بیستم و دو، سه سال پیش از وی بابک حاتمی بار سفر بربندد و آینده‌اش را در تیم دیگری جست‌وجو کند.