استحاله زمانبر پرسپولیس ...تا یحیی

دور از منطق نیست اگر بگوییم بهترین بازیکنان جهان هم برای کنار آمدن با 3 تفکر فنی در 8 ماه با مشکل مواجه می شوند. بازیکنانی که بعضاً بیش از 3 سال با برانکو و تفکرات او خو گرفته بودند، به فرض پشت سر گذاشتن شوک جدایی برانکو، با تفکری کاملاً متفاوت روبه رو شدند. پرسپولیس کالدرون بیش از هر زمان دیگری از ضدحملات استفاده می کرد؛ اتفاقی که سال ها برای پرسپولیس و فوتبال مالکانه اش رخ نداده بود. تفکر غیرحرفه ای در فوتبال ایران بشدت با ضدحمله مخالف است و آن را نشانه ضعف می داند. انگار هر تیمی که از این تاکتیک استفاده می کند ضعف خود و برتری حریف را پذیرفته است.

حال که سیستم پرسپولیس مجدداً چیزی شبیه به همان فوتبال مالکانه و پاسکاری های مداوم عرضی شده است، یحیی با مشکلاتی روبه رو شده که برخی از آنها احتمالاً ناشی از استرس پذیرش مسئولیت بزرگ سرمربیگری پرسپولیس و برخی هم شاید از روی بدشانسی باشد. در پرسپولیس این روزها اتفاقات فنی خوب و بد رخ می دهد. بعد از مدت ها علیپور که آخرین بازی خوبش را همگان در اعماق خاطرات جست وجو می کنند، تعویض می شود. مربی درک می کند وقتی تیم حریف عقب بازی می کند حضور بیش از دو مهاجم و شلوغ شدن باکس به ضرر تیم حمله کننده است. بازیکن ضعیف بازی قبلی در بازی بعد بیرون می نشیند؛ اتفاقی که مدت ها شاهد آن نبودیم و این برای تیمی که بیش از 11 بازیکن مدعی بازی دارد بسیار مفید است. بازیکنی که در یک بازی اشتباه می کند به سرعت تعویض می شود حتی اگر حضورش اشتباه سرمربی باشد، اما متقابلاً در جایی که بازی گره می خورد سرمربی چیزی برای ارائه ندارد یا با توجه به مدت کم قبول مسئولیت، بهتر است بگوییم «فعلاً» چیزی برای ارائه ندارد. دفاع چپ های تخصصی پرسپولیس هیچ کدام کیفیت سابق را ندارند. که البته در مورد نادری شاید نیمکت نشینی مداوم و تا حدودی از دست رفتن اعتماد به نفس هم دخیل باشد. دروازه بان شماره یک تیم بعد از مسائل مربوط به نقل و انتقالات افت شدیدی داشته و فقط در دو بازی گذشته 4 گل دریافت کرده که شاید به جز گل اول دربی، در بقیه موارد با درصدهای بالایی مقصر بوده است. تدبیر سرمربی آن هم در شرایطی که احتمالاً بهترین «گلر دوم» لیگ را در اختیار دارد چیست؟ فرم ایده آل نیم فصل اول ترابی در وینگر چپ با متمایل کردن او به راست و وسط چه شد؟ هرچند این تغییر باعث بهبود کیفیت امیری شده است. تکلیف زوج دفاع میانی چیست؟ چه کسی مسئول کنترل رفتار شجاع و اعتراض های او است؟ آیا رفتارهای شجاع خلیل زاده برای تیمی که 4 سال پیاپی در آسیا حضور دارد و مدعی اصلی قهرمانی در لیگ داخلی است وجهه نامناسبی ندارد؟ کنعانی زادگان در مواجهه رودررو و به اصطلاح فوتبالی ها توی پای کدام مهاجم حریف رفته و توپ او را گرفته که مصاحبه او در روزنامه ها منتشر می شود و ادعا می کند که دریبل نخورده است؟ اگر قرار است هافبک های وسط با خصوصیات دفاعی و با آرایش خطی بازی کنند چرا کمال کامیابی نیا جلوتر از نوراللهی قرار می گیرد؟ این اتفاق در شرایطی مفید واقع می شود که هافبک های حریف را مجبور به حضور در نیمه عقب زمین خودشان کند تا فرصت بازیسازی برای دیگر هافبک وسط پرسپولیس فراهم شود، اما آیا نوراللهی چنین قابلیتی را دارد؟ آیا استقلالی که به اجبار یا به خواست سرمربی با 3 هافبک با خصوصیات تقریباً دفاعی بازی می کند احتیاجی به پرس کامیابی نیا برای عقب نشستن هافبک هایش دارد؟

به باور نگارنده، بخش عظیمی از این علامت سؤال ها و اما و اگرها به مرور زمان و با جا افتادن تفکرات کادر فنی حسن ختام خوبی خواهند داشت، اما نمی توان فراموش کرد که امسال برخلاف سال گذشته رقابت در بالای جدول لیگ قوی تر و مسابقات آسیا و تقویم آن سخت تر از قبل است.