استقلالي باش، اما از نوع با صداقتش

1- «نه... نه... نه...»! اين پاسخ تكراري محمد رويانيان به همه سوالات جسورانه عادل فردوسي پور در برنامه نود هفته قبل بود. مديرعامل جديد باشگاه پرسپوليس ، در حالي به پرسش هاي جنجالي آقاي مجري كه مهم ترين شان به هبه شدن مديريت اين باشگاه به وي در ازاي عزل او از پستش در ستاد سوخت اختصاص داشت، قاطعانه جواب منفي مي داد كه هر «نه» سردار، آغشته به موجي از سوگندهاي جلاله بود؛ قسم هايي كه انگار حضور غليظ و پررنگ شان در ادبيات اين روزهاي ايرانيان را بايد سندي براي سير نزولي راستگويي و صداقت در جامعه دانست. اگر همه راستش را مي گفتند، چه نيازي به ضمانت آوردن بي رويه از ارزش ها براي اثبات ادعاها وجودداشت؟ سردار آن شب همه چيز را رد كرد؛ اينكه بين انتخاب پرسپوليس و استقلال مخير بوده و حتي اينكه از قبل خبر داشته به هيات مديره سرخپوشان راه خواهد يافت. او از عادل و مردم خواست به وي اطمينان كنند، اما شايد هرگز گمان نمي كرد كه اولين صدمه به ديوار اعتماد بين هواداران و مديريت جديد پرسپوليس ، تنها 48 ساعت بعد از سخنان او در اين برنامه تلويزيوني وارد شود؛ آنجا كه رجوع منتقدان به آرشيو نشريه ارگان نيروي انتظامي، نشان داد محمد رويانيان نه تنها برخلاف ادعايش پرسپوليس ي نيست، بلكه بنا به اعتراف دو سال قبل خودش، يك استقلالي متعصب به شمار مي رود! عذر مي خواهيم سردار، اما وقتي اين ادعاي ساده شما در مورد تعلقات رنگي تان نادرست از كار درمي آيد، چگونه مي توانيم بقيه حرف هاي تان را باور كنيم؟ آيا اجازه مي دهيد كمي «بدگمان» باشيم؟!

2- «استقلالي بودن من، يك اتهام بي اساس است»؛ اين واكنشي است كه سردار رويانيان در بدو انتخابش به عنوان مديرعامل پرسپوليس ، نسبت به شايعاتي كه در مورد «آبي دوستي اش» منتشر شده بود، نشان داد و به اصطلاح خودش را تبرئه كرد. سردار مرد «قانون» است و اگر بخواهيم با ادبيات خود او به تحليل اين ماجرا بپردازيم، ناچاريم ادعا كنيم  امروز اتهام استقلالي بودن او به اثبات رسيد و «جرم» رويانيان احراز شده است.  جاي شكرش باقي است كه رسانه بازتاب دهنده علايق آقاي مدير، جريده رسمي ناجا بوده و وصله هايي مثل خيالي بودن مصاحبه و يا تحريف حرف هاي سردار، به آن نمي چسبد. چه كسي باور مي كند «امين جامعه»، ذره اي در انتشار مصاحبه رييس وقت پليس راهور، اعمال سليقه كرده باشد؟ موضوع مثل روز روشن است. محمد رويانيان يك هوادار استقلال بوده كه بعد از حضور ناگهاني اش در هيات مديره رقيب، ترجيح داده اين واقعيت را كتمان كند. شايد لازم باشد يك «خسته نباشيد» جانانه به مديريت ورزش كشور بگوييم و درود بفرستيم به ذوق و قريحه آقايان؛ باور كنيد پيدا كردن يك مدير غير پرسپوليس ي براي تيمي كه نيمي از مردم ايران هوادارش هستند، حكم يافتن يك سوزن در انبار كاه را داشت كه خوشبختانه عباسي و شركا، با موفقيت از پس اين ماموريت برآمدند!

3- اينكه چرا يك هوادار تيم رقيب بايد به مديريت محبوب ترين باشگاه آسيا برسد، البته يك ناهنجاري بزرگ است كه فقط مي تواند در قالب يك ساختار كاملا آشفته و به هم ريخته مثل فوتبال ايران رخ بدهد. با اين وجود اما، بزرگترين «اشكال» كار سردار اين نيست. پيش از رويانيان ، حتي يكي مثل داريوش مصطفوي كه هزار بار استقلالي تر از اوست، بازيكن قديمي اين تيم بوده و حتي گفته مي شود رد پايش در باخت عجيب سه بر يك سرخپوشان در داربي سال 74 به چشم مي خورد هم شانس مديريت در اين باشگاه را يافته بود كه در نوع خودش نشان دهنده عمق سردرگمي سياست گذاران فوتبال ايران است. به هر حال غير پرسپوليس ي بودن هم خصوصيت تازه سردار بود كه به هنر غيرمتخصص بودن او افزوده شد و درخشش بيشتري به افق آينده سرخپوشان داد! با تمام اينها اما، معتقديم عيب نابخشودني تر رويانيان در اين ماجرا، بي صداقتي سرزده از او است. شايد زيبنده تر اين بود كه قبل از گواهي دادن آرشيو يك  هفته نامه سازماني، خود رويانيان به زبان مي آمد و صادقانه از گرايش هاي رنگي اش حرف مي زد، يا دست كم اين اندازه قاطعانه و با صراحت به تكذيب حقيقت نمي پرداخت.
 4- بيشتر از كسب پيروزي و فتح جام و به دست آوردن هر موفقيت ديگري، مردم تشنه روراستي و صداقت اند آقاي رويانيان ! آنها در اين سال ها آنقدر دورويي و رياکاری ديده اند كه حاضرند براي يك سر سوزن درستكاري و راستگويي جان بدهند. شايد بهتر باشد در همين ابتداي راه، نگاهي به دلايل افت محبوبيت و مقبوليت مديريت قبلي بيندازيد و از خودتان بپرسيد چطور كار حبيب كاشاني باوجود فتح سه جام در سه سال به اينجا كشيد. راستي نحوه «اعمال قانون» در مورد مديرعامل ي كه راستش را نگفته چيست، سردار؟!