اسکلت سرخ در لباس سفید

 لیست اولیه دراگان اسکوچیچ برای نخستین حضورهای رسمی اش روی نیمکت تیم ملی که در حقیقت سرنوشت سازترین بازی های ما در دور مقدماتی جام جهانی قطر هستند، مطابق انتظارات از بازیکنان متعددی در پرتغال، بلژیک، انگلیس، روسیه و خود میزبان جام جهانی در اختیار داریم تشکیل شده، 15 لژیونر از 25 نفر. نکته قابل توجه تر اما این است که از 10 پیراهنی که به لیگ برتری ها رسیده، 5 پیراهن نصیب شاگردان یحیی گل محمدی در پرسپولیس شده؛ مهدی ترابی، وحید امیری، کمال کامیابی نیا، احمد نوراللهی و محمدحسین کنعانی زادگان.

چنین تصمیم قابل توجهی اما در شرایطی گرفته شده که سرخ پوشان پایتخت چندان هم در لیگ بیستم بلامنازع نیستند. سپاهان که سه ملی پوش در لیست اسکو دارد، در فاصله 7 هفته مانده به پایان رقابت ها، شانه به شانه پرسپولیس در صدر جدول می تازد و سجاد شهباززاده، مهاجم گلزن آنها که جایی در لیست سرمربی کروات نداشته، اختلاف معناداری میان خود و دیگران در جدول گلزنی لیگ ایجاد کرده. سروش رفیعی، محمدمهدی محبی و احمدرضا زنده روح که از برترین پاسورهای لیگ هستند نیز به لیست اولیه حتی نزدیک هم نشدند.

لیست اولیه تیم ملی با مصاحبه هایی که در یک سال اخیر از اسکوچیچ در مورد نگاه ویژه به استعدادهای باشگاه های ایرانی و آنالیز دقیق مسابقات داخلی شنیدیم، زاویه زیادی دارد. به عبارتی دیگر، 12 باشگاه از 16 شرکت کننده لیگ بیستم در لیست اخیر در نظر گرفته نشده اند. بی شک تداوم این تصمیم در اردوهای بعدی اتفاقی نیست که فوتبال ایران از آن استقبال کند. با این حال، با توجه به شرایط ویژه و حتی اضطراری که ما برای 4 دیدار حساس مان داریم و با توجه به این حقیقت که ما جای هیچ گونه اشتباهی در این دیدارها نداریم، دلایل منطقی وجود دارند که نه تنها انتخاب اسکوچیچ را توجیه می کنند، بلکه آن را خردمندانه ترین تصمیم ممکن در مقطع کنونی نیز نشان می دهند.

تجربه بالای پنج ملی پوش پرسپولیسی، ویژگی تأثیرگذاری است که می تواند در جهنم منامه برگ برنده ایران مقابل رقبایش باشد. این تجربه، صرفاً به 55 بازی ملی وحید امیری یا 30 حضور مهدی ترابی و 19 حضور حسین کنعانی در بازی های ملی مربوط نمی شود؛ بلکه زورآزمایی های مکرر ارتش سرخ با غول های غرب آسیا، به اضافه دو فینال آسیایی آنها در سه سال گذشته را نیز در بر می گیرد. در همین لیست کنونی، 10 ملی پوش ما حتی به 10 بازی ملی نیز نرسیده اند. در چنین شرایطی، پختگی بالای باتجربه ترهای تیم ملی می تواند هم مانند یک وزنه روحی و روانی برای ما عمل کند و هم زمانی که یک بازی برای ما گره می خورد، کمک حال باشد.
جدای از مسأله تجربه، تیمی که در اردوهای پیشین خود نیز به وضوح نتوانسته از تمام ظرفیت هایش استفاده کند و به هماهنگی تاکتیکی ایده آل خود برسد، در همین شرایط که متشکل از بازیکنانی از 15 باشگاه خارجی متفاوت است، کار دشوارتری برای رسیدن به یکنواختی لازم در مدت زمان کوتاه می داشت، اگر خود را از در اختیار داشتن بخشی از اسکلت منسجم ترین تیم پنج سال گذشته لیگ محروم می ساخت. تیمی که جنتلمن کروات در کیش آماده می سازد تا با آن منامه را به اولین پل برای رسیدن به دوحه بدل سازد، شاید تهی از سوپرایزهای جذاب باشد اما اسکلت سرخ آن که با پرسپولیسی های سابق نظیر مهدی طارمی و علیرضا بیرانوند مستحکم تر هم می شود، می تواند اهرم فشار استخوان شکن ما مقابل بحرینی ها و عراقی ها باشد.