اعاده حیثیت

برتری این هفته پرسپولیس برابر پیکان از جهات زیادی ارزشمند بود. سرخپوشان در بخش قابل‌توجهی از دقایق این مسابقه نمایش خوبی ارائه دادند و به علاوه در شرایطی به پیروزی دست پیدا کردند که چندین غایب اسم‌ورسم‌دار داشتند. مرتضی پورعلی‌گنجی هم مثل یاسین سلمانی رباط پاره کرده و شاید تا آخر فصل هم شرایط بازی را پیدا نکند. محمدحسین کنعانی‌زادگان به‌دلیل خستگی بابت حضور در مسابقات ملی در بازی با پیکان نیمکت‌نشین شد، وحید امیری و مهدی ترابی از مصدومیت‌های خود بازنگشته بودند و امید عالیشاه هم در آستانه این بازی صدمه دید. بنابراین یحیی گل‌محمدی عملا با یک تیم نصفه‌ونیمه به قزوین رفت و انصافا برد مهم و خوبی هم به‌دست آورد. این برتری طبیعتا برای تمام سرخپوشان شیرین بود، اما دست‌کم در مورد 3‌نفر می‌توان گفت جنبه «اعاده حیثیت» داشت.

شهاب زاهدی
وقتی تیمی با 3گل می‌برد و هر 3‌گل را یک نفر می‌زند، در مورد چه‌کسی بیشتر از او باید حرف زد؟ مشخص است که بعد از بازی قزوین شهاب زاهدی در کانون توجهات قرار گرفت و قضاوت‌ها در مورد او به کلی زیر و رو شد. زاهدی در شروع کار با پرسپولیس روزگار سختی را پشت سر گذاشته بود و انتقادات فراوانی را تحمل می‌کرد. او برابر گل‌گهر نخستین گلش را برای سرخپوشان زد و کمی از این فضا فاصله گرفت، اما داستان قزوین به کلی متفاوت بود. شهاب 3گل زد که سومی از روی نقطه پنالتی بود، اما در اولی و دومی نشانه‌های روشنی از یک مهاجم توانمند به چشم می‌خورد. او با به‌ثمر رساندن 4‌گل در این 2‌بازی، به شکلی غیرمنتظره در کورس آقای گلی هم قرار گرفت و حالا حتما بر اثر اعتمادبه‌نفسی که از ناحیه حمایت هواداران به‌دست آورده، می‌تواند درخشش بیشتری هم داشته باشد.

سروش رفیعی
یک گل به‌خودی عجیب در بازی با ذوب‌آهن، حتی سروش رفیعی را نیمکت‌نشین هم کرد. او همیشه بازیکن خوبی بوده، اما برخی هم عقیده دارند سروش به اندازه‌ای که در موردش بحث می‌شود، مؤثر نیست. با این حال، پس از 2‌بازی نیمکت‌نشینی رفیعی از مسابقه با گل‌گهر به ترکیب اصلی برگشت و نمایش خوبی هم داشت. حکایت مسابقه قزوین اما فرق داشت و این شاید بهترین بازی دوران حضور او در پرسپولیس بود؛ جایی که رفیعی پاس 2‌گل اول را برای شهاب زاهدی ارسال کرد و پنالتی منجر به گل سوم را هم گرفت. حالا جای سروش در ترکیب اصلی محکم‌تر از هر زمان دیگری به‌نظر می‌رسد.

یحیی گل‌محمدی
بازی مکرر قهرهای او با پرسپولیس، در آستانه بازی با پیکان بار دیگر سرخپوشان را در حاشیه فرو برد و باعث شد در مورد رفتارهای خود این مربی هم قضاوت‌های منفی زیادی انجام شود. فارغ از اینکه چه حجمی از آن نقدها درست بود، اگر پرسپولیس برابر پیکان متوقف می‌شد، حتما خیلی‌ها این ناکامی را به رفتارهای یحیی ربط می‌دادند. با این حال، پرسپولیس با وجود چندین غایب اسم‌ورسم‌دار، یک پیروزی مهم به دست آورد تا یحیی بار دیگر هنر مربیگری‌اش را نشان بدهد و از اتهام بالقوه لطمه‌زدن به تیم تبرئه شود.

بهترین شهاب علیه بهترین پیکان
شاید کمتر کسی فکر می‌کرد پرسپولیس با آن همه غایب و با یک ترکیب کاملا متفاوت بتواند چنین برد باارزشی مقابل پیکان به‌دست بیاورد، اما سرخپوشان موفق شدند با 3گل پیکان را ببرند و این در حالی بود که تیم پیکان هم بازی بسیار خوبی مقابل قهرمان فصل گذشته داشت. 2تیم در این مسابقه آنقدر موقعیت گل ایجاد کردند که سایت متریکا در پایان مسابقه امید گل 2تیم را 2.82 به 1.95 ثبت کرد. امید گل 2.82 بالاترین امید گل پرسپولیس در این فصل بوده و امید گل 1.95 برای پیکان هم عددی است که تیم‌های برنده هم به‌ندرت به آن می‌رسند. در این بازی 30شوت ردوبدل شد که آمار بسیار بالایی برای لیگ برتر ایران است؛ این 30شوت دقیقا به‌طور مساوی بین 2تیم تقسیم شد (15-15) اما در تعداد شوت‌های داخل چهارچوب پرسپولیسی‌ها 8 بر 4 برتری داشتند. تیم یحیی همچنین در مالکیت توپ هم 69-31 برتر بود و درحالی‌که حدود 400پاس بیشتر از حریفش داد، در دقت پاس هم برتری 88 به 66درصد را ثبت کرد که اختلاف بسیار زیادی است.
در جمع نفرات 2تیم، عنوان بهترین بازیکن این مسابقه طبعا به شهاب زاهدی رسید که هت‌تریک کرد و به نمره عالی 9.50 رسید. این بالاترین نمره‌ای است که در فصل جاری برای یک بازیکن ثبت شده و هت‌تریک زاهدی هم نخستین هت‌تریک لیگ بیست‌وسوم بوده است. بعد از زاهدی، دومین بازیکن برتر پرسپولیس سروش رفیعی بود که 80دقیقه بازی کرد، 2پاس‌گل داد، یک پنالتی گرفت و نمره 8.22 را از متریکا دریافت کرد. این بهترین نمایش سروش در فصل جاری بود و بعد از او میلاد سورگی و محمد عمری چهره‌های جوان پرسپولیس بالاترین نمرات را گرفتند. سورگی با نخستین حضور در ترکیب اصلی پرسپولیس به نمره 7.43 رسید و سومین بازیکن برتر تیمش شد.

دلجویی؟ چرا؟
یحیی گل‌محمدی در این فصل واقعا بدشانسی آورده؛ چراکه 2‌بازیکن بسیار مهمش را به‌دلیل پارگی رباط صلیبی از دست داده است. ابتدا یاسین سلمانی رباط پاره کرد؛ حادثه‌ای که بی‌ارتباط با کیفیت پایین چمن ورزشگاه آزادی نبود و نیز رفت‌وآمدهای سلمانی بین پرسپولیس و تیم ملی امید هم روی این بازیکن فشار آورد. در ادامه هم مرتضی پورعلی‌گنجی در فینال تورنمنت چهارجانبه اردن برابر قطر رباط داد. یحیی از ابتدا هم با برگزاری این تورنمنت مخالفت کرده و از فدراسیون فوتبال خواسته بود برای کمک به تیم‌های باشگاهی، این اردو لغو شود. طبیعی بود که با خواسته گل‌محمدی موافقت نشد. در نتیجه تیم ملی به اردن رفت و مرتضی به‌شدت صدمه دید. همه اینها یعنی سرمربی پرسپولیس حق دارد ناراحت باشد، اما باز هم گلایه او بعد از بازی با پیکان قابل هضم نیست؛ جایی که یحیی گفته: «شاید هنوز باور نداریم که این اتفاق برای پورعلی‌گنجی افتاده است و متأسفانه حتی یک عذرخواهی و دلجویی کوچک از فدراسیون ندیدیم. این بازیکن در تیم ملی کشورمان بازی کرد و این اتفاق افتاد، ولی ساده از کنار این قضیه گذشتند و حتی یک عذرخواهی کوچک هم نکردند.» در ناکارآمد بودن فدراسیون که شکی نیست، اما بعید می‌دانیم جاهای دیگر دنیا هم فدراسیون‌ها بابت مصدومیت بازیکنان در مسابقات ملی از باشگاه‌ها عذر بخواهند. الان فدراسیون فوتبال برزیل بابت مصدومیت نیمار از باشگاه الهلال عذرخواهی کرده است؟