افشار، كريمي و حكايت يك رنج مشترك

1- طولاني شدن ماجراي اخراج علي كريمي از پرسپوليس و ادامه يافتن هتك حرمت وي توسط برخي از مسوولان باشگاه، رفته رفته اين ماجرا را وارد فاز تازه اي كرده و حمايت هاي جديدي را به سود ستاره مغضوب سرخپوشان به ارمغان آورده است. پس از خطاب شدن كريمي با الفاظ بسيار نامناسب توسط كادر فني و اجرايي پرسپوليس ، حالا اين تناقضات رفتاري دست اندركاران باشگاه است كه موضوع را بغرنج تر مي كند. در شرايطي كه عذر علي كريمي به خاطر يك نوبت بي مبالاتي و رفتار نامتعارف در رختكن و با سماجت و پيگيري شخص آقاي مديرعامل خواسته شده است، حالا گويا آقايان برنامه اي براي برخورد با رفتارهاي مشابه در بازي با مس كرمان ندارند؛ تا آنجا كه محمد رويانيان حتي در مورد مهرداد پولادي هم كه عملكرد ساختار شكنانه اش وجهي كاملا آشكار داشت، از ادبيات صميمانه و حيرت آوري استفاده مي كند: «مهرداد به پرسپوليس تعصب دارد. او اول فصل به خاطر ما قيد چند پيشنهاد خارجي را زد.» اما مگر علي كريمي هم همين فداكاري را تكرار نكرده است؟ چطور وقتي بحث نپذيرفتن پيشنهاد يك ميليون دلاري عجمان توسط جادوگر مطرح مي شود، سردار با لحني غضبناك مدعي مي شود «ما هم كمتر از اين حرف ها به ايشان پول نداده ايم»، اما اينجا ماله «تعصب» است كه رفتار نابخردانه يك بازيكن خاطي ديگر را مي پوشاند؟ سردوانده شدن علي كريمي توسط پرسپوليس ي ها امروز تا آنجا ادامه پيدا كرده كه مديران باشگاه فولاد خوزستان دل شان به رحم مي آيد و از باب تفقد و دلسوزي، پيشنهاد جذب وي را به بهانه «حفظ حرمت» اين بازيكن پيش مي كشند. در اين شرايط و در حالي كه علي كريمي در بي سابقه ترين رفتار عمر حرفه اي اش پاسخ تندترين حملات رويانيان را هم نداده است، طبيعي است كه موج حمايت هاي مردمي و غيرفرمايشي شماره هشت پرسپوليس ي ها را «نگين» كند. در همين چارچوب، اين روزها هنرمندان سرشناسي نيز به حمايت از علي كريمي پرداخته اند؛ از كامبيز ديرباز و احسان عليخاني تا مهناز افشار كه در نامه مجازي اش براي جادوگر، از او خواست بايستد و بجنگد.

2- همه آدم هاي دنيا اشتباه مي كنند و ستاره ها هم از اين قماش اند، با اين تفاوت كه چون شخصيت و شهرت اجتماعي سوپراستارها بيشتر است، خطاي آنان نيز پررنگ تر ديده مي شود وبه همين نسبت نيز سزاوار ملامت افزون تري هستند. اين ماجرا طبيعتا در مورد علي كريمي هم كه بحث اول اين روزهاي فوتبال ماست، صدق مي كند. ستاره محبوب پرسپوليس ي ها در بيش از يك دهه اي كه از آغاز درخشش او گذشته، روزهاي پرتنش فراواني را از سرگذرانده است؛ پرونده هايي كه گاه خود كريمي متهم رديف اول و مقصر بي چون و چراي شكل گرفتن شان بوده و گاهي نيز بستر آلوده و كم و كاستي هاي پرشمار فوتبال ما او را به عنوان يك نابغه غيرسازشگر وارد چنين غائله هايي كرده است. با همه اينها اما، به نظر مي رسد يكي از بزرگترين مشكلات علي كريمي در همه اين سال ها، درد مشتركي بوده كه خيلي از ديگر ستاره هاي مستقل ايران در عرصه هاي گوناگون را هم آزار داده و بسياري از آنان را به كام خاموشي زودرس فروكشانده است؛ آنجا كه عمدتا «زبان» ستاره درك نمي شود و آدم هايي كه مسوول اداره او لقب مي گيرند، حال و احوال و قد و قواره متفاوتش را تحمل نمي كنند.

3- مهناز افشار امروز براي علي كريمي نامه مي نويسد و از او مي خواهد نامهرباني هاي موجود را تحمل كند، اما كيست كه نداند فرمول «طاقت آوردن» اين روزها براي بسياري از ستاره هاي ديگر و از جمله خود اين بازيگر نيز كاربرد دارد، هم او كه چندي پيش و پس از شدت گرفتن برخوردهاي زننده و حذفي با «برف روي كاج ها» - فيلمي كه از برخي مشكلات ناگفته خانوادگي سخن مي گويد – بار ديگر دست به قلم برد و در مورد خداحافظي اش از عالم سينما نوشت. اين احسان عليخاني كه اكنون به حمايت از علي كريمي پرداخته، مگر همان مجري جواني نيست كه بعد از ايراد يك نقد ملايم به يك مقام ارشد دولتي ناچار به وداع با قاب تلويزيون شد؟ مگر غير از اين است كه همين سرنوشت، پيش تر براي يكي مثل فرزاد حسني نيز رخ داده بود و حتي گريبان رضا رشيدپوري را هم گرفته كه اين روزها مجبور است از طريق ارسال ويديوهاي خانگي روي اينترنت با مخاطبانش ارتباط برقرار كند؟ در بسياري از موارد رنجي كه ستاره ها مي برند، ناشي از قامت متوسط مديراني است كه از رهگذر قضا و قدر، مسووليت حكمراني بر آنها را به دست آورده اند و استعداد تعامل با آنان يا درك حال و قال منحصر به فردشان را ندارند. دست بر قضا بخش زيادي از اصطكاك هاي علي كريمي كه از رزومه او سياهه اي پرحاشيه ساخته و به منتقدانش فرصت پيش داوري داده، ناشي از ستيز هميشگي با همين گروه از مديران بوده است؛ از مرداني كه گذشت زمان نشان داد اتهام تشكيل «ضعيف ترين فدراسيون تاريخ» كاملا سزاواراشان بوده تا آناني كه كوشيدند با حربه «روزه خواري» محوش كنند، اما خودشان به اين سرنوشت تلخ دچار شدند. امروز هم قصه شايد همين باشد؛ امروز كه دوستان عكس هاي يادگاري شان را انداخته اند و لابد ديگر دغدغه اي در مورد حراست از ارزش هاي آقاي ستاره براي خودشان متصور نيستند. وقتي در همان دنياي سينما فوج فوج فيلم موثر و ارزشمند صرفا به جرم برخورداري از پيامي متفاوت پشت خط توقيف باقي مي مانند تا در عوض مديران مياني اين حوزه با انبوه مصاحبه هاي شان به ستاره اول رسانه ها تبديل شوند، چرا در فوتبال نبايد علي كريمي با ساق هاي هنرمندش بيرون خط بنشيند و ميدان داري آقايان را با نطق هاي پايان ناپذيرشان تماشا كند؟ جاي ستاره در آسماني امن تر است كه اهالي اش به جاي واهمه از قامت بلندتر و صورت درخشان تر، داوطلبانه به پيشواز چنين موقعيت هايي بروند و زمينه را براي هنرنمايي بيشتر او فراهم كنند، نه آنكه سايه اي بلندتر از سايه خودشان را تاب نياورند و صحنه را خالي از آوايي متفاوت بخواهند.

4- اينجا، در اين مسير دشوار و سنگلاخي شايد ستاره بودن و ستاره ماندن سخت ترين كار دنيا باشد، اما چه باك اگر در برابر همه اين امواج منفي كوتاه و بلند، «مهر عمومي» بزرگترين سرمايه سوپراستارهاي مستقل و غيروامدار باشد؛ همان محبتي كه بايكوت اسكار را به سود فرهادي در هم مي شكند و البته همان محبتي كه روي زخم هايي از نوع شومن و بادكنكي و غده خطاب كردن اسطوره اش، مرهمي از جنس «جادوگر» خواندن او مي گذارد.