الگو....

سالها است كه در عرصه ورزش شعار مي دهيم اما كدامين از اين شعارها بر پايه حقيقت بوده  است؟  با هم نگاهي به برخي از شعارها مي كنيم

1/ قصه الگوهاي ورزشي

زنيرو بود مرد را راستي / زسستي كژي زايد و كاستي

سالها است كه با اين بيت معرف پير طوس يعني حكيم ابولقاسم فردوسي آشنا هستيم گوئي اين  بيت هدايت گر اول ورزش ما بوده و شايد بايد مي بود هنگامي كه در زورخانه هاي پاي گذاريم اين بيت را مي بينيم اين بيتي كه براي همه نشان از نقش ورزش دارد همان ورزشي كه با لفظ " نيرو " از آن سخن مي راند اما قصه ورزش تنها به " نيرو " ختم نمي شود زيرا نيرو بايد كژي ها و سستي ها و نا راستي ها را از بين ببرد نيرو نبايد براي نابود كردن و تحقير نمودن و غرور داشتن ها باشد اين نيرو بايد براي فروتني باشد اما در فوتبال ما كه بزرگانش الگوهايشان گردن كلفتي و يكه بزني بوده است طبيعتا جز پر خاشگري هيچ چيز نصيب ما نمي شود و همين پر خاشگري است كه اهالي فوتبال را به جان هم مي اندازدو سر انجام همه كاسه و كوزه ها بر سر خبرنگار جماعت شكسته مي شود از مردان نامي فوتبال مي پرسيم آيا نگاهي به كتاب پهلوانان ايران كرده اند ؟ آيا مي دانند كه حكايت زال و رستم و سياووش و آرش .. قصه گردن كلفتي نبوده است آيا مي دانند كه احترام به كسوت و منصب همواره در ورزش ما بوده است ؟ در ادبيات ما پورياي ولي است مردي كه بخاطر دل مادري پشت به همه افتخارات خود مي كند حال مي پرسيم كدام به اصطلاح الگوهاي ما حاضر شدند بخاطر دل هزاران نفر پشت به افتخارات خود كنند ؟ آيا همين بزرگان نبودند كه در بسياري از مواقع آرزوي روزهاي ناخوش براي تيمهائي كه آنها را پرورش داده اند نموده اند ؟ آيا از اين بزرگان حركتي ديده ايم كه عشق بي بهانه به تيمهاي خود داشته و آرزوي موفقيت تيم خود را كنند حتي اگر آنها در اين تيمها نباشند ؟ در چند نفر از اين بزرگان صفاي قدم و فروتني را ديديم كه در آستان در زور خانه ها با كوتاه بودن سر درش به ما ياد آوري كرده است ؟ كدامين از اين بزرگان گناه باخت را مردانه پذيرفته اند ؟مي بينيد دنياي شعار زيبا است اما فوتبالي كه الگوهاي اسطوره هايش يكه بزن و گردن كلفتها باشد بايد هم به سرگشتي و عربده جوئي و حتي فسادي برسد كه امروز شاهد آن هستيم

2/قصه الگوهاي اقتصادي

سالها است كه سخن از ورزش خصوصي مي شود ورزش خصوصي كه در جهان به غول صنعت ورزش معروف است اما تنها چيزي كه از ورود بخش خصوصي در عرصه ورزش ديده ايم چند اسپانسري كه اكثر آنها نيز دولتي بوده و بر اساس رديف بودجه دولتي خود مجبورند كه در ورزش باشند اين روزها شاهد آن هستيم كه بسياري از اهالي ورزش از ورود كارخانه اي در برگزاري مسابقات ورزشي در خارج از ايران  استقبال مي كنند و اين كارخانه را افتخاري براي ايران مي دانند كه براي عرصه محصولات خود در محفلي بين المللي سرمايه گزاري كرده است نمي دانيم دست اندر كاراني كه حضور يك كارخانه و سر مايه گزاري آن را افتخاري براي ايران مي دانند تا چه حد با معقوله بازاريابي آشنا هستند اما بعنوان كسي كه داراي تحصيلات و تجربه در امر بازاريابي است بايد بگويم كه اين توليد كننده نيست كه منت بر سر محل عرضه كالاي خود مي نهد بلكه اين محل عرضه هست كه به توليد كننده فرصت معرفي كالاي خود را مي دهد و اگر اين اتفاق در ورزش ما و خصوصا در فوتبال نيافتاده به اين علت است كه فوتبال ما بعلت سهل انگاري در مديريت و برنامه ريزي خود همواره از بازار دستش خالي مانده است بايد به كساني كه هر دم صحبت از افتخار آفريني فلان كارخانه مي كنند بگوئيم كه در شهر لندن هيچكس به شركت هواپيمائي امارات افتخار نمي كند كه براي آرسنال ورزشگاه ساخته است و يا شركتهاي بزرگي چون نايك و پپسي و كوكاكولا ... كه اسپانسرهاي اصلي رويدادهاي بزرگ فوتبال نطير جام جهاني هستند به اين مسابقات افتخاري نمي دهند از سوي ديگر اگر حضور بخش خصوصي در ورزش تا اين حد افتخار آفرين است چرا همين اهالي فوتبال و غير فوتبال صحبت از خصوصي سازي باشگاههاي مردمي چون استقلال و پرسپوليس و ملوان و تراكتور سازي ... را كمتر مي كنند ؟

مي بينيد  فاصله دنياي شعارهاي ما تا به عمل چقدر است و متاسفانه هردم نيز بيشتر مي شود  و اين قصه همچنان ادامه دارد

افسوس