اولادی: بعید نیست در لیست فروش پرسپولیس باشم

مهاجم شمالی پرسپولیس که به قول خودش، فصل کابوس واری را پشت سر گذاشته و بدتر اینکه برای بازی مقابل الشباب امارات نیز از لیست مصطفی دنیزلی خط خورد تا شایعه جدایی اش از پرسپولیس اوج بگیرد. 

من از 3، 4 روز قبل از بازی با فولاد خوزستان توانستم تمرین گروهی داشته باشم و این زمان برای بازی کردن کافی نبود. از سوی دیگر دنیزلی نخواست ریسک کرده و مرا با خودش به امارات ببرد چون به احتمال زیاد، فرصت برای بازی هم به من نمی رسید. البته به مرز بازی کردن رسیده بودم و این اولین بارم هم نیست که مصدوم می شوم ولی دنیزلی خواست که مرا در لیست 25 نفره مسافران امارات هم قرار ندهد. مترجمش به من زنگ زد و گفت دنیزلی می خواهد من در تهران بمانم و تمرین کنم. 

باور کنید هیچ کس به من چنین قضیه ای را نگفت. نه تنها من، بلکه سایر بازیکنان هم همین طور هستند. هیچ کس نمی داند فصل بعد پرسپولیس ی می ماند یا نه. 

بعید هم نیست. من با آن همه سر و صدا به پرسپولیس آمدم اما مصدوم شدم و بدشانسی آوردم تا حالا که از فوتبال دور شده ام. اگر در لیست فروش باشم، نمی توانم هیچ حرفی بزنم و آن را می پذیرم. باشگاه شاید بگوید به من احتیاجی ندارد و حتما برایم آرزوی موفقیت هم می کنند که من هم با تمام احترام، از پرسپولیس جدا خواهم شد. 

چون زیر 28 سال بودم، مجبور شدم با پرسپولیس قرارداد دوساله امضا کنم که سال دوم آن مشروط است. باشگاه نخواهد، من از پرسپولیس جدا می شوم. 

صد در صد. من با هزاران امید و آرزو به پرسپولیس آمدم اما متاسفانه در بازی اول و بازی دوم تیم، مصدوم شدم. از طرفی، شرایط پرسپولیس هم خیلی خراب بود که باعث شد همه چیز را از دست بدهم. بعد هم دنیزلی آمد و 10 بازی به من فرصت داد. او حتی مرا تعویض هم نمی کرد چون به من اعتماد کامل داشت ولی نتوانستم کار خاصی انجام بدهم زیرا شرایط روحی ام خراب بود. یک فصل کابوس وار را در پرسپولیس گذراندم و باید بگویم هرگز در زندگیم چنین تجربه ای نداشتم. یا فیزیوتراپی بودم یا باید جواب آنهایی که می گفتند چرا مدام مصدوم می شوی را می دادم. 

نمی شد. هیچ کاری نمی توانستم انجام دهم. 5/3 ماه مصدوم بودم و این برای یک بازیکن، سم است. من عاشق فوتبالم و نمی توانستم با مصدومیتم کنار بیایم. به خدا قسم در زمان مصدومیت ، حتی بازی های پرسپولیس را هم نمی دیدم چون مجبور بودم حرص بخورم. وقتی به تیم برگشتم، دنیزلی مرا در پست غیر تخصصی بازی داد تا شانس گلزنی ام کمتر شود. 

بله. ایمون زاید که می تواند این طور گل بزند، بازیکن خوش شانسی است چرا که در پست تخصصی اش بازی می کند. فصل قبل در ملوان، من مهاجم نوک بودم که در مجموع، لیگ و جام حذفی، حدود 25 گل برای ملوان زدم. ایمون زاید در زمین بازی 2 کیلومتر هم نمی دود. بقیه بازیکنان می دوند و به او پاس می دهند تا کار را تمام کند. 5 موقعیت گل پیدا می کند و 2 گل می زند ولی من زمان استیلی یا هافبک بازی می کردم یا مهاجم چپ. زمان دنیزلی هم اوضاع تفاوتی نکرد. بالاخره این قضیه مربوط به مربی است و نمی توانستم به نظر مربیان اعتراضی داشته باشم ولی من هم اگر 2 کیلومتر در زمین می دویدم، شاید شرایط بهتری به لحاظ گلزنی داشتم. 

از مسئولان انتظار داشتم در آن زمان، حداقل با من تماس بگیرند اما هیچ کس، همین کار کوچک را هم انجام نمی داد. نباید نسبت به فوتبالیست ها بی تفاوت بود گرچه می دانم سر مسئولان باشگاه پرسپولیس حسابی شلوغ است اما بازیکنان در زمان مصدومیت ، از همه انتظار دارند. 

هیچ کس! من در تمام مدت مصدومیتم تنهای تنهای تنها بودم. صد در صد که هیچ، هزار درصد تنها بودم و هرگز آن روزها را از یادم نمی برم. 

چه ربطی دارد؟ من وقتی به پرسپولیس آمدم، سقف قرارداد را گرفتم و سرپرست وقت باشگاه هم به من گفت اگر با ما قرارداد ببندی، طلب گذشته ات را هم می گیری. من هم با این شرط آمدم. این مطالبات من، کاملا به حق است و مدارک کاملی هم دارم که باید به من پرداخت شود. 

هیچ اختلافی بین مان نبود. هر دو نفر کارمان را انجام می دادیم و حتی دنیزلی به من اعتماد کامل داشت. 

نه اصلا! اصلا نمی توانم به تیم ملی و جام جهانی فکر کنم. 

اتفاقا برعکس. هیچ بازی نیست که بتوانم خودم را نشان دهم و برگردم به اردوی تیم ملی. به خاطر این مصدومیت، همه بازی ها را از دست دادم گرچه هنوز یک سال تا جام جهانی فرصت باقی مانده که شاید بتوانم دوباره خودم را آماده کنم ولی امیدواری ام خیلی زیاد نیست. 

ته دلم دوست دارم بمانم اما وقتی که مطمئن شوم پرسپولیس به من آرامش می دهد و دیگر مصدوم نمی شوم! البته چند پیشنهاد دیگر هم دارم که هیچ کدام از تیم های سرشناس لیگ برتری نیست ولی چه در پرسپولیس بمانم یا نمانم، همیشه این تیم را دوست دارم. 

چه باید می گفتم؟ وقتی مصدوم باشی، هیچ حرفی برای گفتن نداری. من از آن دسته بازیکنان نیستم که هنگام مصدومیت هم مصاحبه می کنند و ادعا دارند چون رسما حرفی برای گفتن نداشتم.