او هنوز پسرمهربان تبريز است ؟

تبريز اين روزها شده کانون اخبار عجيب و نادر. آنجا حوادثي روي مي دهد که دهان همه از تعجب باز مي ماند. پس از آن حضورهاي پرشور تماشاگران در استاديوم ها که تحسين همه را به همراه داشت و بعد از آن نمايش خيره کننده شهرداري در ليگ دسته اول و البته تراکتور در ليگ برتر همه اميدوار شدند که نسل طلايي از دلاور مردان تبريزي دوباره در حال تولد است که مي تواند فوتبال ايران را چون تمام ساليان گذشته از هر لحاظ گارانتي کند. فوتبال ايران داشت به همه ستاره هاي آذربايجاني اش مي باليد و به هواداران تبريزي افتخار مي کرد که حوادث شنبه عصر همه چيز را به هم ريخت.

تاختن بي رحمانه به سوگلي هاي آذري زبان تاريخ فوتبال ايران آن هم در آذربايجان همه را غافلگير کرد. در طول چند سال اخير هر زمان به دايي بنا به دلايل مختلف توهين مي شد اين آذري زبانها بودند که پشت او ايستادند و از او به حق دفاع مي کردند. در مورد کريم باقري اما داستان متفاوت بود. کريم باقري قابل احترام ترين مرد تمام دوران فوتبال ايران بود و هست .

مي خواهم بگويم کسي به ياد ندارد که در هيچ استاديومي چه استقلالي ها و چه هواداران ساير تيم ها کلمه اي عليه او شعار سر داده باشند. او با اخلاق ترين مرد فوتبال ايران ماند و اتفاقاً آذري زبانها بر خلاف داستان دايي هيچ گاه مجبور نبودند از او در مقابل هجمه سايرين دفاع کنند. باقري به حق همانطور که تبريزي ها هفته گذشته از او تجليل کردند يکي از با ارزش ترين مردان فوتبال ايران چه از لحاظ فني و چه از لحاظ اخلاقي است.

با اين حال پارادوکسي را که شنبه عصر در استاديوم يادگار امام تبريز ديديم و شنيديم را نمي توانيم هضم کنيم. چگونه مي شود که کريم باقري در کمتر از يک هفته از مرد طلايي آذربايجان به مرد بي غيرت و خائن تبديل مي شود؟ چگونه آنان که باقري را در بازي با شهرداري تبريز زير گيوتين توهين هاي خود ذبح کردند مي توانند در خياباني که به افتخار وي در تبريز نام گذاري شده قدم بزنند و سرشان را بالا بگيرند؟

آنچه در قبال دايي و باقري در تبريز رخ داده برآمده از دل توده تبريزي ها نبود که آنان مردمي غيور و ميهن پرستند و نيک قدر اسطوره هاي شان را مي دانند. تراژدي شنبه سياه را آناني رقم زدند که نمي خواهند سربلندي ايران را ببينند و آرزوي ايجاد تفرقه هاي قومي را در ايران آزاد در سر مي پرورانند.

امروز آذربايجان براي پرورش باقري ها و دايي هاي جديد دورخيز کرده و محال است به سادگي از کنار اين حيله کثيف گذر کند.
باقري ديروز را هم چون تمام ساليان گذشته پرافتخار فوتبالي اش بدون هيچ اصطکاکي با بدخواهان گذراند و در مقابل آنان که ناجوانمردانه بي غيرتش خواندند سکوت کرد. سکوت او البته بدترين تنبيه براي تماشاگرنماهايي بود که قصد داشتند و دارند چهره اسطوره طلايي فوتبال آذربايجان و ايران را خدشه دار کنند.

نود بيايد و امشب نظرسنجي بگذارد مبني بر محبوبيت باقري در ايران ببينيد که چه غوغايي خواهند کرد همين تبريزي ها و اصلاً همه فوتبالدوستان ايراني در حمايت از وي. آمار محبوبيت ژنرال آذري تير همه بدخواهان او را براي چندمين بار به سنگ خواهد زد و نشان خواهد داد که آنچه در تبريز رخ داد خواسته قلبي تبريزي ها نبود که آنها خوب به ياد دارند روزهايي را که در جواني باقري براي شهر و ديارش سر جلوي توپ گذاشت و البته در همين فصل گذشته در چند نوبت به بهانه هاي مختلف از بازي مقابل تيم شهرش طفره رفت.