اين دهن كجي به ناصر خان نبود بي اعتنائي به مردم بود

سالها است كه با بر چسب اين كه ملتي مرده پرستي م ,مشغول به زندگي هستيم و اين مسئله در بسياري از مواقع صدق مي كند.

 نگاهي به مراسم عروسي و عزا خود بيافكنيم مي بينيم براي عروسي چند ساعت وقت مي گذاريم و براي عزا روزها و هفته ها را به جوي گذر عمر افكنيم ؟ قصه تولد عزيزان خود را به ياد نداريم اما در سالگرد عزايشان باز هم به عزا مي نشينيم و گوئي از ياد مي بريم كه اين قافله عمر عجب مي گذرد. اما حكايت مرده پرستي با ارج نهادن به انسانهائي كه براي جامعه خود مفيد بودند بسيار متفاوت است. انسانها چه شريف و چه نا شريف و چه خوب و چه بد مي روند اما تجربه ها و يادهاي آنها به جا مي مانند و از اين رو به جا است كه قدر داني را با مرده پرستي جدا دانيم حال اگر با مقوله قدر داني موافق هستيم به بحث بعدي بپردازيم كه متولي اين قدرداني چه مراجعي در جامعه مي توانند باشند ؟
 رسانه ها همان بوقچي هاي جامعه هاي بدوي هستند كه امروز با شكل و شمايل جديد به ميدان آمده اند و انواع مختلف دارند. رسانه هاي شنيداري و ديداري و مكتوبي و ديجيتالي از انواع آنها هستند و از آنجائي كه حس بينائي سلطان احساسات بشر است رسانه هاي ديداري نقش مهمي در فرهنگ سازي و زير مجموعه هايش نظير قدر داني دارد اما سيماي ما اين گونه در مورد زنده ياد ناصر خان حجازي بوده است ؟

 خوب به خاطر داريم در ماههاي آخر زندگي او رسانه ديداري اين ديار چهره او را در هنگام سلامت به باد فراموشي سپرده بود و هنگامي كه او در بيمارستان ميلاد بستري شد گروهي تحت عنوان شوراي هماهنگي با دوربين و كلي ساز تبليغاتي براي خودشان بر بالين ناصر خان جمع شده و صد البته نمايش آنها با جمله به ياد ماندني ناصر خان كه " مردم از من حمايت مي كنند " به تراژدي تبديل شد. چند هفته اي گذشت و ايران در غم از دست دادن ناصر خان به ماتم نشست سيماي اين ديار كه بايد سيماي مردم قاعدتا باشد چه عكس العملي نشان داد ؟ گوينده خبر ساعت 22 با لبخندي به واقع مضحك و با پيراهن قرمز!!( يادش رفته است پرسپوليسي ها هم در سوگ ناصر خان نشسته اند) خبر مرگ اين راد مرد را داد و كسي نگفت كه اين گونه اعلام خبر فقدان بزرگي را چه كسي به اين جوانك ياد داده است. روز گذشته هم پيمان يوسفي از بعد ازظهر با برنامه هاي مضحك بازي برگشت آلومينيوم هرمزگان و فجرسپاسي بازي خود را شروع كرد و كسي نپرسيد به چه دليل به احترام ناصر خان اين بازي به زمان ديگري حداقل پس از به خاك سپاري او موكول نشد. بازي كه مجريانش نشان دادند كه چرا اين گونه بودند چون حكايت ناجوانمرداي و پرتاب سنگ و قطع بازي نشان از اين داشت كه چرا جوانمردي و اخلاق و احترام به فقدان بزرگي در بندر عباس و در نزد مسئولين فدراسيون فوتبال نبود. خود پيمان يوسفي هم حتي به خودش نهيب نزده بود كه بعنوان كسي كه سالها خود را به عنوان مجري و كارشناس فوتبال به خانه هاي مردم تحميل كرده با هيبت عزادار حاضر شود و نشان داد چون آن جوانك خنده رو الكي خوش پخش خبر 22 هيچ چيزي از مخاطبينش نمي داند. اعلام پخش فينال ليگ قهرمانان اروپا با آن فرياد هاي مضحك ديگر مجري جوان سيما آن هم در سه شنبه شب نشان ديگري از بد سليقگي مردان تصميم گيرنده رسانه كشوري داشت و در اين ميان گلي به جمال عادل فردوسي پور كه در برنامه 90 با هيبت عزادار از ناصر خان حجازي و دليل محبوبيتش گفت. عادل فردوسي پور نشان داد كه به چه علت كلاس كاري او بعنوان يك مرد رسانه اي بسيار بالاتر از عروسكان كوكي است كه سالها بعنوان مجري و كارشناس به ملت ايران تحميل شده اند ,بوده و است.

 امروز را به وداع با جسم و نه ياد ناصر خان حجازي خواهيم گذراند به ياد او اشكها مي ريزيم و حرفهايش را مرور مي كنيم كه از حضور ناكار بلد ها بارها سخن گفته بود امروز ياد ناصر خان را ميليونها ايراني گرامي مي دارد ايرانياني كه سالها با او خاطره داشتند و دلاوري او در عرصه بازيگري و مربيگري از ياد نمي برند. امروز و سالهاي طولاني به ياد خواهيم داشت كه ناصر خان در جام جهاني آرژانتين 1978 و المپيك 1976 و بازيهاي آُسيائي و جام ملتهاي آسيائي دهه 70 ميلادي و در تاج و شهباز و استقلال چه افتخاراتي برايمان در كسوت بازيگري كسب كرد. ناصر خان را در ياد خواهيم داشت بهر خدماتي كه در تبريز با ماشين سازي و در گيلان با استقلال رشت و در اهواز با استقلال اهواز و در اصفهان با ذوب آهن و سپاهان و در تهران با بانك تجارت و استقلال در كسوت مربيگري انجام داد.

اما اين دهن كجي ها اين بي تفاوتي ها فرهنگ بدي است كه مدعي ايجاد فرهنگ و تشويق به اصطلاح ارزشها يعني تلويزيون نشان داده است بياد داشته باشيم بزرگان در اذهان مي مانند و اين رفتارها تنها دهن كجي به ملتي است كه همواره مانده و دهان كجان را از يادمي برند همان گونه كه زنده ياد تختي هنگامي كه غلامرضا پهلوي او را به سالن راه نداده بود فراموش نشد و شاپور غلامرضا !! به زبالدان تاريخ سپرده شد و چنين است كه باز مي گوئيم ناصرخان هم فراموش نمي شود و در دلمان هست تا عشق وجود دارد و اي كاش گوش شنوائي باشد.