اين پرسپوليس ديگر پرويني نمي شود

ظاهرا علي پروين امروز در پرسپوليس همه كاره است و عنايت ويژه مديرعامل جديد باشگاه به اين اسطوره كاريزماتيك كه همچنان در دل حداقل نيمي از طرفداران قديمي تر پرسپوليس قرار دارد، باعث شده تا مرد چشم تيله اي در چهارمين حضور خود بين سرخ ها و تيم اين فصل جايگاهي خاص و قابل اعتنا پيدا كند. با اين وجود نكته ويژه اينجا است كه بازگشت علي پروين به پرسپوليس مثل دو دهه قبل و حتي اواخر دهه 70 كه او برگشت و پرسپوليس را قهرمان كرد اعتماد و اطميناني را در دل هواداران به وجود نياورده تا اين طيف گسترده علاقه مند به فوتبال، نسبت به آينده تيم محبوبشان در فصل جاري و برپاخاستن دوباره اين مجموعه بحران زده اميدوار شوند.

علي پروين كه با هدايت پرسپوليس در 467 مسابقه – كه 291 بازي آن با پيروزي همراه بوده- ركورددار سرمربيگري مجموعه سرخ پايتخت است و به نظر نمي رسد تا سال هاي سال كسي به گرد پايش برسد، امروز در بين هواداران ميليوني پرسپوليس جايگاه گذشته را ندارد، كه اگر داشت 60 درصد اين خيل عظيم طرفدار، نسبت به بازگشت او نگاهي مايوسانه نداشتند. هر چند دلخوشي ظاهري پروين به آن40 درصد ديگر مي تواند نشان دهنده تغيير رويه شخص او به پيرامونش باشد و اينكه اين روزها براي در راس ماندن به پشتوانه هاي ناچيز هم قناعت مي كند اما نگاه نااميدانه به او و اتفاقاتي كه با حضورش در پرسپوليس رخ خواهد داد، آنقدر پررنگ و قابل اعتنا است كه مي توان به اين تغيير ديدگاه پرسپوليس ي ها به اسطوره خود- كه با افول وحشتناك محبوبيتش بين خواص و عوام همراه بوده- نگاهي موشكافانه تر داشت.

علي پروين كه همزمان با مربيگري پرسپوليس در 42 سالگي به عنوان يك هافبك مياني آقاي گل رقابت هاي باشگاه هاي تهران شد از سال 60 تا 66 هدايت پرسپوليس را بر عهده گرفت كه 4 قهرماني باشگاه هاي تهران، دو قهرماني جام حذفي تهران و يك قهرماني جام حذفي از او مربي پرافتخاري ساخت كه پرسپوليس را حتي بعد از انقلاب هم به اوج افتخار رسانده است. بعد از يك دوره كوتاه مربيگري مسعود معيني، پروين بار ديگر از 10 تير 67 به پرسپوليس برگشت و تا سال 72 كه همزمان سرمربيگري تيم ملي را برعهده داشت دو بار ديگر با تيمش قهرمان جام باشگاه هاي تهران، يك بار قهرمان جام در جام آسيا و يك بار قهرمان جام حذفي كشور شد. پروين در اين سال ها تيم ملي را قهرمان بازي هاي آسيايي كرد اما ناكامي در جام ملت هاي آسياي 92 و بعد از آن رقابت هاي مقدماتي جام جهاني 94 او را از تيم ملي و پرسپوليس دور كرد.

در حالي كه به نظر مي رسيد فوتبال ايران و پرسپوليس اسطوره خود را پس زده است، پروين بعد از 5 سال در اول مهر ماه 77 به پرسپوليس برگشت تا تيمي كه با مت كوويچ روي نوار ناكامي قدم برداشته بود توسط سلطان سرخ ها جاني دوباره بگيرد. با وجود ناكامي در تيم ملي و بعد از 5 سال خانه نشيني، آن روز از علي پروين استقبال باشكوهي شد و ورزشگاه كارگران با قرباني گاو و گوسفند و استقبال خيل عظيم تماشاگران، شاهد بازگشت اسطوره روي دوش مردم بود.

پروين سال بعد از بازگشت و در يكي از بهترين سال هاي تاريخ باشگاه پرسپوليس قهرمان ليگ آزادگان شد و در سال 81 به شكلي معجزه آسا تيم متوسط پرسپوليس را قهرمان اولين دوره رقابت هاي ليگ برتر كرد. با اين وجود پروين اول تير ماه سال 82 دوباره از پرسپوليس جدا شد و با راه اندازي تيم «آذربايجان» به نوعي جدايي دومش از پرسپوليس را رسميت بخشيد. در حالي كه كسي فكر نمي كرد پروين دوباره به پرسپوليس فكر كند تحركات ويژه او و اطرافيانش در دوره مربيگري وينكوبگوويچ باعث شد او فصل بعد از آن عرصه را براي راينر سوبل ديگر مربي خارجي آن دوران تنگ كند.

پروين در 5 تير سال 84 با عنوان مدير فني به پرسپوليس برگشت و بعد از سپردن مقطعي تيم به هانس ديتر اشميت – تنها مربي خارجي مورد وثوقش در آن دوران كه با كمك دامادش به ايران آمده بود- و راينر سوبل ، خودش فرمان را براي سومين بار در دست گرفت. آن روزها پروين باز هم براي خودش برو بيايي داشت و حاميان سينه چاكش، سلطان و اقدامات كليشه اي و جالبش را تنها داروي شفا بخش پرسپوليس مي دانستند. در سال 84 با حضور محمدحسن انصاري فرد، شاگرد سابق علي آقا در راس مديريت باشگاه، اولين گام ها براي كنار گذاشتن پروين شروع شد و پروين كه در ليگ پنجم حرفه اي تيمش را در رده نهم جدول نشانده بود جاي خود را به آري هان هلندي داد. از آن روز به بعد پروين هيچگاه روي نيمكت پرسپوليس ننشست. در اين مقطع او دوبار در سال هاي 86 و 89 به استيل آذين رفت و با عناوين دهان پركني مثل مدير تيم فوتبال يا مدير فني درصدد ساختن پرسپوليس نوين برآمد كه مثل رفيق پولدارش حسين هدايتي هرگز به هدف خود نرسيد. در اين دوران هواداران پرسپوليس ي علي پروين هم كم و كمتر شدند و البته كسي تصورش را نمي كرد اسطوره سرخ ها تمام آن افتخارات و سوابق درخشان را كنار گذاشته و با اتكا به راه هاي پرپيچ و خم غير فوتبالي دوباره به پرسپوليس نزديك شود.

اما علي پروين اين مهم را به انجام رساند تا بار ديگر خاص بودنش را اثبات كند. پروين در پاييز سال 90 و بعد از ماه ها گمانه زني ابتدا به عنوان عضو هيات مديره و سپس با پست هاي ديگري نظير عضو كميته فني و مدير راهبري تيم فوتبال – كه حتي مي تواند در امور فني تيم دخالت كند و به سرمربي مشاوره بدهد- دوباره به پرسپوليس برگشت.

حالا علي پروين يك اسطوره سه پسته در پرسپوليس است اما برخلاف بازگشت اول، دوم و حتي سوم او، طرفداران تغييرات پرويني به شدت نزول يافته و بسياري به بازگشت اين چهره كاريزماتيك نگاه خوشبينانه اي ندارند. امروز بيشتر پيشكسوتان پرسپوليس ، به خصوص آن نسل كه زير دست پروين دوره بازيگري خود را سپري كرده اند نيك مي دانند كه دل بستن به تغييرات پرويني و تيمي كه با حضور او جان بگيرد، واهي و بيهوده است و اين بازگشت، پرسپوليس و اهداف بزرگش را دچار خدشه جدي مي كند. علي پروين امروز حميد استيلي را زيردست خود مي بيند و براي پيش بردن خواسته هايش OK مديريت را نيز در جيب دارد اما ظاهرا براي پرويني شدن پرسپوليس نه پشتوانه مردمي مناسبي وجود دارد، نه پيشكسوتان به بازگشت چهارم او خوشبين اند و نه بازيكنان فعلي تيم به وجه اسطورگي او اعتنايي مي كنند. كار به جايي رسيده كه وقتي پروين مي گويد از اين به بعد در حيطه فني دخالت مي كند در عين اينكه بسياري مي دانند نتيجه اين دخالت ها به درد پرسپوليس نمي خورد، اين ترديد نيز وجود دارد كه دخالت اسطوره در حد دوره مديريت فني او و هدايت تيمي كه ظاهرا سوبل آلماني همه كاره اش بود، هست يا نه!

منبع : ایران ورزشی