اگر با «پرسپولیس» نبودش هیچ میلی...!

هوادار واقعی، باید سیاه را سفید ببیند؟

1– در چارچوب مسابقات هفته 29 لیگ برتر، پرسپولیس تهران موفق شد در روزی به یادماندنی با سه گل ذوب آهن قدرتمند را در خانه اش شکست بدهد و پس از مدتها، از میلیون ها هوادارش در سراسر کشور دلجویی کند. این موفقیت قابل توجه، حتی برخی از پرسپولیس ی های متعصب تر را چنان در شور و شعف فروبرد که آنها حاضر شدند در نظرسنجی برنامه نود به قهرمانی پرسپولیس رای بدهند و به این ترتیب دست کم میزان وفاداری شان به این تیم را به نمایش بگذارند. وجه حیرت انگیز این قصه اما، از زمانی آغاز می شود که مربیان و بازیکنان پرسپولیس نیز همپای تیفوسی ها و دوآتشه ها، اسیر احساسات ناشی از این پیروزی می شوند و دست به اظهار نظرهای آنچنانی می زنند. علی دایی قول تضمینی فتح یک جام را به پرسپولیس ی ها می دهد و تعداد زیادی از بازیکنان این تیم نیز به شکل های گوناگون برای هوادارانی که پیش تر در نظرسنجی های مختلف به شکست سرخپوشان رای داده بودند، خط و نشان می کشند. این جو غلو شده و عجیب را که می بینیم، برای لحظاتی فراموش می کنیم این همه واکنش گل درشت و باورنکردنی، در اثر پیروزی پرافتخارترین تیم این مملکت -« پرسپولیس » پرآوازه- برابر رقیب لیگی اش به وجود آمده است. دوستان گاهی چنان عکس العمل نشان می دهند که گویی یک تیم لیگ یکی موفق به برتری بر نایب قهرمان آسیا شده است؛ گرچه حتی وقتی تیمی گمنام مثل شهرداری یاسوج در همین فصل توانست ذوب آهن را در خانه اش شکست بدهد و از جام حذفی بیرون بیندازد، باز هم شاهد برخی از این عکس العمل های مبالغه آمیزی که امروز از پرسپولیس ی ها می بینیم، نبودیم. دوستان کمی خویشتن دارتر باشید لطفا!
2- محمد نوری و برخی دیگر از بازیکنان و حتی اعضای کادر فنی پرسپولیس ، پیروزی اساطیری و تاریخی(!) این تیم بر ذوب آهن را به آن چهار درصدی تقدیم کرده اند که در نظرسنجی سایت باشگاه، رای به شکست قرمزها نداده بودند و به زعم این آقایان، «هواداران واقعی» پرسپولیس محسوب می شوند. به این ترتیب درمی یابیم «هوادار واقعی» از دیدگاه این دوستان کسی است که ماست سفید را ببیند، اما از جان و دل به سیاهی آن رای بدهد! شگفت انگیز است، اما رفقا گمان می برند آنان که به رغم میل باطنی شان رای به شکست تیم محبوب شان داده اند، خیانتکارانی جفاپیشه هستند که استحقاق هدیه گرفتن سه امتیاز میدان اصفهان را ندارند. این چه نگرشی است که حالا و اندکی پس از یک پیروزی لیگی بر برخی از اعضای باشگاه پرسپولیس حاکم شده؟ آیا بهتر نیست این اساتید به جای بستن بهتان بی تعصبی به برخی از هواداران تیم شان و یا حتی زیر سوال بردن اصالت و صداقت نظرسنجی صورت گرفته، کمی به این بیندیشند که چگونه با عملکرد غیر قابل دفاع شان بذر یاس و ناامیدی را در اردوگاه میلیونی طرفداران شان پاشیدند؟ آیا حقیقتا اینقدر دشوار است پذیرفتن پیشگویی عمومی در مورد شکستی دیگر، از طرف مردانی که در طول کمتر از یک فصل فوتبالی، تا به حال 10 بار طعم تلخ باخت را چشیده اند و آن را به دیگران نیز چشانده اند؟ راستی راز این همه «طلبکاری» اعضای تیمی که قرار بود قهرمان شود، اما از میانه های فصل از کورس فتح جام بیرون انداخته شد چیست و چطور آنها خودشان را از زمین و زمان بستانکار می دانند؟!
3- امتیاز استفاده از اندیشه و تفکر، یا حتی شیفتگی و تعصب در انحصار هیچکس نیست. بازیکنان و مربیان پرسپولیس که این روزها بی محابا هواداران شان را به بی وفایی متهم می کنند، باید بدانند بسیاری از آنها از این لحاظ در مکتب همین مردم باید شاگردی کنند. همین هوادران بی ادعا هستند که بدون هیچ چشمداشتی همیشه پشت تیم شان می ایستند و به خاطرش «زجر» می کشند. برای آنها مفاهیم پرزرق و برقی مثل چک باشگاه، پیش پرداخت، حقوق میلیونی ماهیانه، پاداش، شهرت، مصاحبه و عکس روی جلد اساسا موضوعیت ندارد. آنها فقط هستند، تا قیمت عشق و علاقه شان را بپردازند؛ عشقی که البته خیلی وقت ها بیش از حد تحمل «یکطرفه» به نظر می رسد. با تمام اینها اما، اگر عده ای از این هواداران حاضر می شوند شکست تیم شان را پیش بینی کنند و اندوهی مضاعف ببرند، حتما نقصانی در پرسپولیس شان دیده اند که از طریق هرچه قطورتر کردن استوانه شکست در این نظرخواهی، سودای اعتراض بابت آن را به مسوولان باشگاه در سر می پرورانند. حکایت منفی دادن سرخدوست ها به سرخپوش ها، بی کم و کاست حکایت لیلی است که از سر میل و علاقه اش به مجنون کاسه او را شکست. پرسپولیس ی ها اگر هنوز تا پای جان تیم شان را دوست نداشتند، رنج همین اعلام نظر انتحاری و از سر عصیان را هم به خودشان هموار نمی کردند و خیلی شیک و بی تفاوت از کنار آنچه در باشگاه می گذرد می گذشتند.
4- هنوز خیلی بدهکارید رفقا، خیلی بیشتر از خیلی. خیال نکنید با همین سه امتیاز ناقابل، صورتحساب سنگین تان را پرداخته اید و دیگر دینی به آن 96 درصد شاکی یا حتی همان چهار درصد راضی ندارید. بیهوده غره شدن و جشن گرفتن برای بردی که محض رضای خدا هنوز به اندازه یک پله هم جای تان را در جدول بالاتر نبرده، چندان عاقلانه نیست. شما بدهکارید؛ حداقل به اندازه باخت در دو داربی پشت سر هم، به اندازه پنج شکست تحقیرآمیز متوالی، به اندازه در خانه چهار گل خوردن از یک مربی تازه کار و به اندازه درد گلوی پرسپولیس ی ها، وقتی مهاجم الاتحاد داشت با شیوه معروف «خلاص» عربها، شادی گل سوم تیمش را جشن می گرفت. قبول کنید هنوز برای طعنه زدن و شاخ و شانه کشیدن زود است، خیلی زود!