اگر برانکو نمی آمد ...

ابلاغ قانون منع جذب مربی و بازیکن خارجی توسط پرسپولیس و استقلال، انتقادهای زیادی در پی داشته است. بسیاری اساس این قانون را زیر سؤال برده اند و آن را در حکم پاک کردن صورت مسئله دانسته اند. برخی هم پرسیده اند چرا چنین قانونی فقط باید برای سرخابی ها وضع شود؛ مگر باشگاهی مثل تراکتور تبریز در این سال ها کم بابت عقد قرارداد با خارجی های بی کیفیت متضرر شده؟ در حقیقت اینجا دولتی بودن به ضرر پرسپولیس و استقلال تمام شده و این عادلانه نیست. غیراز آنچه گفته شد اما این قانون به چند دلیل مشخص دیگر هم زیر سؤال است که نیم نگاهی به هرکدام می اندازیم.

اول؛ ماندگار نیست
خیلی از اهالی فوتبال بخشنامه جدید وزارت ورزش برای سرخابی ها را با ماجرای منع جذب گلر خارجی مقایسه می کنند؛ قانونی که اواخر دهه 80 تصویب و اجرا شد. ظاهرا قرار بود با اجرای این محدودیت، دروازه بان های ایرانی بیشتری رشد کنند، اما دقیقا داستان برعکس شد و انحصاری شدن بازار، افت انگیزشی خیلی از گلرها را به دنبال آورد. در نهایت این قانون بعد از چند سال ملغی اعلام شد. مثل روز روشن است که مقررات اخیر هم چندان دوام نخواهد داشت، چون فاقد بنیاد است. شما فکر کنید یحیی گل محمدی یا فرهاد مجیدی بد نتیجه بگیرند و هواداران خواهان حضور مربی خارجی شوند؛ آیا وزارت به زور می تواند مخالفت کند؟

دوم؛ انحصار در آستانه واگذاری
ایجاد محدودیت اخیر در شرایطی رخ می دهد که وزارت ورزش مصر است تا نیمه سال جاری پرسپولیس و استقلال را به بخش خصوصی واگذار کند. در این صورت این 2 باشگاه دیگر دولتی نیستند که ناچار به اطاعت از این قوانین باشند. جالب است که تا نیمه سال هم اصلا پنجره نقل وانتقالاتی نداریم که بنا باشد در آن بازیکن خارجی جذب بشود یا نه!

سوم؛ دلال ها که ضرر نمی کنند
احتمالا یکی از دلایل تصویب این قانون، ضربه زدن به دلال های فرصت طلبی است که در این سال ها خون به دل همه ما کرده اند. اگرچه ممکن است خارجی نخریدن سرخابی ها کمی به این واسطه ها لطمه بزند، اما چندان هم باعث آزارشان نخواهد شد؛ چه اینکه دوستان ایجنت بازیکن داخلی هم جابه جا می کنند و برای «چپاندن» خارجی های بنجل نیز همچنان 14تیم لیگ برتری و کلی تیم در دسته یک خواهند داشت!

چهارم؛ غیرمنطقی است
اینکه 4تا بازیکن بد خارجی آمده اند و باشگاه های ما متضرر شده اند واقعا دلیل خوبی برای الغای کل این ترانسفرها نیست. 5 سال پیش هم بعد از جذب فاجعه آمیز بازیکنی مثل تادئو، می شد به همین بهانه ورود خارجی ها را ممنوع کرد. نخستین اثر اجرای چنین قانونی در آن زمان، ناتوانی پرسپولیس در جذب برانکو می بود. انصافا اگر برانکو فروردین94 سرمربی پرسپولیس نمی شد، این تیم الان کجا بود؟ آیا هوادارانش رمقی برای ادامه عشق ورزی به فوتبال داشتند؟ آن زمان تازه حمید درخشان اخراج شده بود و باشگاه بین گزینه های ایرانی مثلا دوباره باید یحیی گل محمدی یا حمید استیلی را می آورد و بعد لابد یک بار دیگر نوبت علی دایی می شد. منصفانه بگویید؛ این کجا و آنها کجا؟