این جام، جام تو نبود

تنها تغییر ترکیب تیم ملی ایران در بازی با آمریکا نسبت به بازی قبلی، اضافه‌شدن علیرضا بیرانوند بود. بنابراین وقتی نتیجه مسابقه 180درجه عوض شد، عجیب نبود که از بیرو انتقاد شود. کم نبود تعداد کسانی که بعد از بازی با آمریکا ادعا کردند کارلوس کی‌روش نباید دست به تغییر دروازه‌بان می‌زد. این گروه بر این باورند که چون حسین حسینی در بازی قبلی کلین‌شیت کرده بود و روحیه بالایی داشت، در برابر آمریکا هم باید درون دروازه قرار می‌گرفت. با این حال، انتخاب مربی پرتغالی چیز دیگری بود و او بیرانوند را بازی داد. چه‌بسا اگر در مسابقه قبلی مقابل ولز هم فیفا استفاده از بیرو را منع نمی‌کرد، کی‌روش او را به میدان می‌فرستاد. نهایتا این اتفاق در دیدار با ایالات متحده رخ داد و البته با گل دریافتی بیرانوند از پولیسیچ، منجر به حذف تیم کشورمان شد.

درمورد اینکه آیا علیرضا بیرانوند نمایش خوبی در برابر آمریکا داشت یا نه، زیاد می‌شود بحث کرد. به یاد می‌آوریم که او دقایقی پیش از گل آمریکا، با کف دست یک قطع توپ بسیار کلیدی داشت؛ دفعی که اگر رخ نمی‌داد، چه‌بسا باعث فروپاشی زودهنگام‌تر دروازه ایران می‌شد. روی گل هم شاید نشود خیلی از بیرانوند ایراد گرفت. مشکل اصلی این بود که ابتدا مدافعان جا ماندند و آفساید را پر کردند، بعد هم روی پاس سرجینیو دست، در مهار پولیسیچ موفق عمل نکردند. با این حال، خود بیرانوند هم لحظات متزلزلی داشت. یکی، دو خروج اشتباه و دفع دوضرب در چند صحنه باعث شد نمره بیرانوند پایین بیاید. به علاوه او روی گل دوم آمریکا هم که با خوش‌شانسی آفساید گرفته شد، بهترین واکنش ممکن را نداشت.

درمجموع اما می‌توان گفت بیرانوند تورنمنت خوبی را پشت سر نگذاشت. او که در جام‌جهانی قبلی با مهار ضربه پنالتی کریس رونالدو به اوج موفقیت و محبوبیت رسیده بود، در نخستین بازی این جام دچار مصدومیت بینی شد و از زمین بیرون رفت. بازگشت او به ترکیب اصلی هم با شکست تلخ در برابر آمریکا همراه شد. حالا بیرانوند با 5بازی، بین گلرهای ایرانی رکورددار حضور در جام‌جهانی است، اما قطعا خودش دوست داشت به جای این رکورد فردی، نتایج تیمی بهتری رقم می‌خورد.